Alle inzendingen over Jan Six

Eeuwenoud mansportret Lijkt op een Rembrandt, toch Jammer alleen Van die lelijke hand Toch is Jan Six hiermee Hieperdehyperblij Dadelijk was er Een schatrijke band…

De six-pack van het voetballersfysiek, daar zitten anderen dan weer voor klaar. Maar straks zijn al die doelen plots verdwenen: De nieuwe liga focust slechts op benen.…

of anders zonder de oorverdovende stiltes in mijn desolate leegte en zonder uitstel adem ik onvatbaar voor de ellenlange zinnen ieder woord weer in hoe veel liever zou ik willen dat je mij verstaat zonder een woord op momenten waarin ik vrees voor mijn levenslange en langzame dood…

Niet alleen de geelbruine bladeren vallen onverschillig naast mij neer ook de wereld mijn wereld het kleurt zich duister net zoals december door de afwezigheid van al het andere en de schending van privileges verschuilt vrijheid zich heimelijk ach, vroeg of laat zal alles en dat waar ik in geloof dat wat ik weet zelfs…

En ik onthul het gezicht waarin het angstige besef voor leven en dood één geworden zijn ik smeek je ontwapen niet het kind in mij reik het enkel een uitgestoken hand toon mij je woorden met waarde en vul dan híer mijn leegte ik vraag het je daag je uit bal mijn vuisten en vecht schreeuw dan toch slechts één woord dat het…

Keer me, draag me binnenstebuiten slik, zoals ik ze allemaal heb geslikt en breng de wijn mee om ons te verdrinken ik wil zie mij op blote voeten dansen in mijn eigen gewaand portret en over de kasseien van Place du Terte tot aan de Sacré-Coeur God heeft een grote mond het uitzicht is de grootste leugen en niemand stopt de regen…

Men zegt dat de liefde diep gaat de zin en lust daarna slechts enkele centimeters zeg mij dat het maar momenten zijn waar mijn, inmiddels volwassen heupen een schort voor dragen waar ik, ook voor het avondeten wederom mijn eigen boontjes dop en je keer op keer, iedere Goddeloze zondagochtend smeek om diepgang ik wil je niet meer uitzwaaien…

Haal je hoofd uit de slaapkamer en vertel me dan wat het is dat jij hebt gedaan waardoor de bedorven zin het leven opvoerde en wist te baren gekromd de rug door een paar uit het lood geslagen schouders genageld aan de paal van een staande ovatie ik hoef niet meer te klappen wanneer na iedere seconde de liefde al kreunend wordt…

Noem het liefde wanneer ik niet meer weet wie ik ben zeg me dan toch wie ik moet zijn en zo zal ik alleen meer worden dan de enkeling die met open armen je wensen heeft vervuld speel me en bespeeld zal ik gehoorzamen keer me niet je rug nooit noch die van je hand toe wanneer mijn smeekbede slechts op blote knieën onder mijn…

Hoe leven vermalen wordt door het wentelende wiel dat zoekend en zuchtend zoals ook liefde zich herhaalt en ik herhaal schreeuw jouw naam over de eindeloze verzameling aan grafstenen tot wij, elkander kruisen in de eeuwig weelderige stad waar stilte is gestorven waar leven leeft, werkt en sterft dag en nacht ons leidt, in…

waar geplooide handen in wanhoop al samendrukkend ogen naar het verleden prevelt een verbeten mond het laatste woord bleken haar dekens het kussen te laken behoorde haar hart tot die van de schijndode en stierf zij eer haar dood was gekomen…

Dit keer geen troost of prijs geen doop geen eer noch het genoegen van euforie in een portaal waar 's nachts de regen door gebroken ramen valt sigaretten gaten hebben gebrand in dromen zo dronken en waardeloos verdomme whiskey droog en liefde loos krijst uit getande monden halleluja kogels genadeloos de door God verlaten…

Ik wil de dochter van een moeder zijn een kind aan een ouderlijk thuis als in een heugenis, waar ik morgen de herinneringen aan nog verder dan gisteren vergeet en daarna zal het vader zijn die altijd de krant las moeder de aardappelen schilde en iedere avond een appel zo voor het slapen gaan op de bank, samen nog even tv keken…

Geloof mij op de zondagochtend na een halve croissant aan kruimels in mijn haar zijn het jouw ogen en handen, niet en toch gelaakt als een oor en ooggetuige al vluchtend gelijk met de dood maar onafgemaakt noem me niet meer als laatste te lispelen in mijn oor of gelijk aan het afgelegen naspoor van verdoolde kruimels van…

Jan bezoekt zijn vriend Jef en belt aan: De echtgenote van Jef (Annie) doet open. Jan: - Hé dag Annie, is Jef thuis? Annie: - Neen Jan, hij is verleden week te voet vertrokken naar Santiago de Compostella! Jan: - ’T is niet waar hé, alweer? Annie: - Ja, Jan, je kent hem hé! Jan: - Hoe is ’t in Godsnaam toch mogelijk?…

Ernst Jan en Jan Jos in de kroeg Ze dichten er talloze stukken Men hoort er maar zelden, ‘genoeg!’ Ze hangen al uren op krukken De kroeg met Jan Jos en Ernst Jan Vaak wil er wel eens wat mislukken Men roept dan vertwijfeld ‘hoe dan?’…

De dagen die ik somber was die tel ik niet die doen niet mee in de droge diepte van mijn ziel kansloos te overleven liggen lijf en leden niet meer aan wie ze toebehoort de dag vindt zijn bestaan terug wanneer het duister is een schone kans te breken naar het licht het hoofd vol leegte ingevuld en uitgedaan van opgedroogde tranen…

is Jan Jacob Krediet dood en spreekt en zingt men in koor ja Jan, oh ja, Jan Jacob, het was een moeilijke jongen, man, mens!!!…

Wat anderen ook ervan vinden, Jan-Anne zal zich daarover niet opwinden. ’s Avonds na een drukke werkdag is Jan-Anne vaak moe. Dat Jan-Anne zo kan en wil leven en daarmee gelukkig is, doet er toe! Jan-Anne houdt van veel lezen, daarin kan hij ook veel beleven. Ook leest Jan-Anne met veel interesse in de Bijbel.…

Mijn vingers om je ranke hals Ja schreeuw maar lekker lustig stuk Wat klink je toch heerlijk mals Als ik je tegen mijn kruis aandruk Jij vaal verlengstuk van mijn libido Mijn crossroads, mijn Lucille, mijn mojo Mijn troost, mijn hoop, mijn sexy ding Hoe kan ik leven zonder jou Mijn trouwe Fender six-string.…

Ik vind het lastig, hoe schrijf ik dit op De RJ-woorden wil ik niet gebruiken Dat zou voor velen naar racisme ruiken Behalve als ik het in hiphop stop Ron Jans Ron Jans je zong het n-woord n..... Ron Jans Ron Jans je kreeg flink op je fl.....…

Jan malde wat met Nel, en 't was wel met haar wil; Nochtans en deed ze niet als roepen: Stil, Jan, stil. Maar Jan kon meer dan Diets en hield haar bij haar pak: Nel was van Londen, en 't was Engels dat ze sprak.…

waar libelle met de spiegel wekelijks op tafel komt reflecteert zij avontuurlijk met zijn familie tromp het leven van alle dag het verstript spionnetje vertelt ons het gewone van dagelijkse bedrijvigheid het verschil ook in wereld tussen jong en oud mild spottend kaatst hij ook in jou en mij schuilen jan en jans zoals ieder van…

Gewoon nepnieuws ja toch, niet was getekend Jan Krediet u wel die van 'Jan Krediet is dood' (ik leen geen geld meer uit) 'Jan Krediet woont hier niet' (er moet contant betaald worden) En maar lachen!!!…

Jan Boeren verkoopt spruitjes Het liefst aan vegetarische luitjes. Helaas heeft Jan Geen marketingplan, Hij doet het op zijn janboerenfluitjes.…

het lotje uit de loterij jan dat ben jij voor mij het echte lot van de loterij is altijd net er naast helaas maar jij bent mijn lot jan jij bent mijn jackpot jij was meteen raak! jan en tonja 8.9.1972-8.9.2007: 35 jaar getrouwd!…

De club roept slim:‘Jan Nagel interim!’ Ze kunnen rustig verder babbelen en weer aan alle gatjes krabbelen ‘Jans geest is groot, is onze hersenschim’ Zal dominante Jan straks heel die kudde van pensionado’s lekker op gaan schudden?…

Jan prees altijd zichzelv', en, wat een ander kon, Jan zei steeds onbedekt, dat hij 't nog verre won. Maar Piet zei: ,,Hoor, o , grote Jan! Ik weet slechts éne zaak te noemen, Die jij kunt, maar geen ander kan: Jou roemen."…

Ik zag je niet zo vaak, omdat we vrienden waren en dan hoef je elkaar niet vaak te zien. Wat vaker had ook wel gekund misschien, maar kansen worden meest pas achteraf ervaren. Jij liet mij zien dat heel veel grote levensdoelen onecht zijn en kunstmatig opgeboend, en dat er wordt gezopen en gezoend, en je wel denken kan, maar beter nog kan voelen…

we hebben samen het tweepersoonsbed gedeeld in de achterkamer Jacob Marisstraat naar de muis geluisterd achter de betingelde wand ik trok je vaak aan je kwetsbare oren tot je een bed voor jezelf kreeg in het sanatorium pas veel later kwam je weer thuis we waren verhuisd en je had een kamertje alleen nooit was je later nog zo…