Delvauxesque
netgedicht
De ketel puft heftig, het water wil aftochten.
Je wil nog zwemmen, je alsnog met de zee
van mijn kilte benatten. Vuur verklaart stormachtig
het sterven aan het blauwzwarte uiteinde
van windstoten. Ik golf in de zee
zoals ik golfde in haren.
De wolken trekken zich in afschuw af
van het ondermaanse. Je staat hemels besmeurd
en perplex bij…