De ogen van het kind
met de camera
laten mij kijken naar
een kleurrijke vogel die
met gekortwiekte vleugels
het luchtruim
tot een gesloten boek
verklaarde
Een breekbare vogel vliegt
zich niet bijeen
ook de takken buiten zijn te teer
ze verschanst zich in
haar vergrendelde nest
overladen met spullen die
want je weet maar nooit
haar…
wie klein is
wordt gemakkelijk
over het hoofd gezien
hoeveel wezenloze
kleintjes passen
in een grote koffer
in verbrokkelde
nachten strelen we
je bange kleine hoofd
sussen we met
zachte woorden
je ontroostbare hartje
waarin duistere angsten
spoken die dieper gaan
dan je zeggen kan
op een dag boven ons
plots een vliegtuig…
stroomt langs 'n prachtig verleden
roept weemoed op van eeuwen hoogcultuur
van wetenschap en van moed en avontuur
van uitvindingen en werelden betreden
De abstracte kunst verkondigt de entree
van 'n eeuw van dood en verderf in Europa
in z'n zorg de gouden kalf en afvalbelt
Verenigd Europa van Oeral tot Noordzee
bevrijdt van kolonie- en oorlogstrauma…
Achtenzestig jaar
Al speel jij
In blessuretijd,
Zeg je overtuigd
Van je gelijk -
Het oorlogsmonster
Heeft je leven
Voorgoed getekend
Zo vaak ben je
Al langs de smalste
Richel ontsnapt
Mensenkind dat van
Begin tot eind
Zo veel mee
Moest maken -
Eerst was je kind
Daarna vooral jood
En werd de adem
Je benomen door…
168
Bezig met laden