Opslagcapaciteit
netgedicht
Benijden doe ik ze, die mensen
die zich alles herinneren
alsof iets gister is gebeurd.
Als ik de krochten betreed
waarin ik gedachten, gevoel,
belevenissen heb verstopt
zoek ik me een ongeluk, in mij
is altijd alles kwijt, en verdwaalde
op verloren sporen.
Geuren, kleuren, een paar woorden
is al wat bleef, de rest verdween,
God weet…