995 resultaten.
Een huid van lavendel?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 137 van elk mens
en dier, ondeelbaar tijdloos
houdbaar ongeacht de strijd
het moest zo zijn dat wij als
reizigers die de glans van
toeval deed verbleken, een
oceaan van onvoorspelbaarheid
uit haar wakend oog welt een traan
als liefdevolle bezinning van
wederkerigheid, daar ligt de kiem
van schoonheid, een dialoog die wij
tot wilsgebied…
HET DENNENBOSJE
poëzie
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 577 In de winter
Neen! niet omdat uw slanke stam
En dak en gevel schraagt,
En in de drasse ondergrond
De last van 't muurwerk draagt;
Niet, dat Ge als wiek of molenrad
De mens uw bijstand biedt,
Is 't, dat ik uwe lof bezing
In mijn eenvoudig lied;
Maar als en boom en heester dort,
Van bloem en blaadren kaal,
Geen gras de harde grond meer…
KARREKIET
poëzie
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 184 Meer dan fris, 't is huivrig koud.
't Mantelkleed maar dicht geslagen!
Doch het vangt al aan te dagen;
'k Zie al enkle vonken goud.
Hadden zorgen, droeve dromen,
Mij het zoet der rust benomen,
En gezweept naar 't open land,
Aan de stille waterkant,
Groeten mij luidruchte galmen
Uit de nat bedauwde halmen,
Helder klinkt in 't jonggroen…
HET KOELTJE
poëzie
2.8 met 6 stemmen 962 In de lentemorgenzwoelte
Streelt me een labberende koelte,
Luwend, stuwend, loddrend stoeiend,
Zachtkens âmend, floddrend vloeiend,
Kussend voorhoofd mij en konen,
Schuddend tengere anemonen,
Die in duizendtallen beven,
Waar zij langs de grond komt zweven,
Voertuig voor der bijen wieken,
Die met haar de honing rieken.
Op haar golving zweeft…
DE MANESCHIJN IN 'T BOS
poëzie
3.2 met 5 stemmen 897 Daar buiten, waar de herder 't vee
Reeds naar de stal geleidt,
Is aan het effen luchtgewelf
Een grauwend kleed verspreid,
Dat alles, wat het land mocht tooien,
Omwikkelt in zijn brede plooien.
En boven trilt op 't bevend blad
Nog 't stervend avondgoud,
Maar 't rijzend maantje strooit zijn glans
Met handenvol door 't hout,
Dat ons de…
DE LUCHTSPIEGELING
poëzie
3.4 met 8 stemmen 953 Een avondtoneeltje
Niets verbrak de zwoele stilte dan het nedersijplend nat
Van de vers gevallen regen;
Alle vogelkoren zwegen
In 't zacht druppelende lover langs ons eenzaam avondpad,
En de lijster schudt haar vlerkjes,
Droogt zich op de dorre rank,
Maar weerhoudt alsnog de tonen
Van haar schelle avonddank.
Helder lichtblaauw kleedt de…
LANGS DE DOORNENHAAG
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.358 Ja! ik min u, Doornenhagen!
In uw vrije, wilde groei,
Die wij na de winterdagen
In uw sneeuwwit reine bloei,
't Bruidskleed der natuur zien dragen,
Schoon nog 't woud ontbladerd staat.
Struikjes winnen 't van de bomen,
Immers 't oog reeds langs uw zomen
Groene plekjes gadeslaat.
Daar, in de eerst versierde struiken,
Door de zuiderlucht…
Deze wereld
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 187 Waar ben je op deze wereld
nog vrij en ook nog veilig?
Waar op deze wereld is een plek,
land of stad nog heilig?
Waar ben je op deze wereld
nog vrij om te leven?
Je kan geen land meer betreden
zonder angst en beven.
Waarom ben je ook niet meer veilig
in het land van Betlehem
waar de dood loert in de straten
van het heilige Jeruzalem?…
Van filosoferen kun je leren
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 108 Het volk wordt bespeeld
en opgejut
elke dag zijn er weer
van die eenzijdige verscheurende
beelden die worden getoond
zwangere vrouwen
bebloede kindergezichten
en strompelende oudjes
tezamen schreeuwend
half of geheel
onder de puinhopen bedolven
we kunnen er niet meer tegen
en voelen ons machteloos
en steeds meer
machtelozer…
Heer, wijs mij de weg
hartenkreet
4.3 met 3 stemmen 212 Heer, wilt U mij de juiste weg wijzen?
Ik ben verdwaald op mijn levenspad
Omdat ik U steeds maar weer vergat
Bij al mijn gewone dagelijkse reizen.
Heer, ik ben de weg kwijtgeraakt
De weg die ik moet bewandelen
Om naar Uw wil te mogen handelen
Ik heb mijn plicht voor U verzaakt.
Heer, leer mij de juiste weg te vinden
Opdat ik nooit meer…
De dag gaat open ...
poëzie
3.7 met 36 stemmen 5.056 De dag gaat open als een gouden roos;
ik sta aan 't raam en zend mijn adem uit,
het veld is stil, en nauwlijks één geluid
breekt naar het koepelblauw bij tussenpoos.
En in mijn kamer, als een donkre doos,
waarvoor de parels hangen aan de ruit,
ga 'k heen en weer, tot waar mijn wandling stuit,
en ik bij donkre wand diep peinzend poos.
Ik…
Het gras heeft de nacht al begonnen
poëzie
3.8 met 6 stemmen 3.208 Het gras heeft de nacht al begonnen,
de tuin is stil bezonnen.
De hemel is onbezonnen,
licht nog zo ongeschonden.
Bomen wit als boekweit
hangen neer stil in schoonheid,
maar de losse kastanjebladen
zijn schichtig en overladen
van wind.…
Het strand was stil en bleek
poëzie
3.4 met 5 stemmen 2.688 Het strand was stil en bleek
ik zat doodstil en keek
naar de blauwe rimpeling -
er was ook windgezing.
Ik wist wie naast me zat
witrokkig en ze had
roosrood het glad gezicht -
er was ook veel zonlicht.…
In de zwarte nacht is een mens aangetreden
poëzie
4.2 met 20 stemmen 5.589 In de zwarte nacht is een mens aangetreden,
de zwarte nachtwolken vlogen,
de zwarte loofstammen bogen,
de wind ging zwaar in zwarte rouwkleden.
't Gezicht was zo bleek in 't zwarte haar,
de handen wrongen, de mond borg misbaar,
de nek was zwart
een hel was 't hart,
van daar kwam het zwarte en worgde haar.
Met de wind, met de bomen en met…
Ze zat daar rechtop
poëzie
2.9 met 14 stemmen 3.671 Ze zat daar rechtop en keek,
de ogen op éne streek.
Stil licht school daarin,
een lach- of een schreibegin.
Haar handen en haar gezicht
waren in de kamer licht,
haar ogen lichtten naar voren –
de stilte deed ruisen horen.
Ik wachtte of ’t spreken begon,
langzaam aan ze begon
woorden stil na elkander
als kindergewandel.…
Wanneer gij ...
poëzie
3.5 met 13 stemmen 3.215 Wanneer gij onder mij ligt, wij zijn stil
van vuur, dan ziet uw wit gezicht mij aan
van liefde, en uw ogen zijn vol tranen.
Gij had het niet gedacht, dat zo iets was
op aarde, en uw ogen vullen zich als twee
meren, door bronnen, komend uit uw hart.
Zoals gij aan mij hangt, uw ogen maken
twee streken opwaarts naar mijn ogen.
Ik dacht niet dat…
Moed
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 459 Ik heb moed om te leven
ook moed om mezelf
onvoorwaardelijk weg te geven.
Ik heb moed om te proberen
om verdriet te incasseren
en om uiteindelijk te leren.…
Kiespijn
snelsonnet
3.5 met 4 stemmen 236 Wat waren ze charmant, spontaan, gevat
Wat hadden ze beloften, mooie plannen
Tot woensdag nog dat rijtje blauwe mannen
Dan 4 jaar tot het volgende debat
De cijfertjes, de leugens, kissebissen
Ik zal ze straks als kiespijn nog gaan missen.…
Vleesspiesensamenspel
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 135 Het voorjaar, het voorjaar!
Slechts gebonden aan 't weer
Kom 20 graden
Met barbecue-zon
De lente, de lente!
Vleesspiesensamenspel
Een keur aan goed vlees
Smullen na 't begon…
Monddood ( F.D. )
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 336 Het hart zingt wild en fel
vanuit haar vrijheid!
De mond werd niet gesnoerd, door iemand ooit,
nog eens monddood gemaakt.
Alles, waarover ik zingen zal...
presenteert een vrije wereld van vorige en
huidige generaties!
Generaties volwassenen en kinderen, die ook
sterk in mij leven.
Het zal voor een volgende generatie zijn,
die bepaalt wat…
Woord - Wederwoord
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 56 Woorden wachten wanhopig wegens wrange willekeur.
Willen waarachtig weten waarom waarheid wijkt,
waarom wijsheid weifelt waar woordkeus werkelijkheid wreekt,
waardoor wankel wederwoord wroegend weent……
Dieheart
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 165 Een echte "dieheart" kenmerkt zich,
als je al met een been in het graf staat,
jou te vertellen hoe het leven in elkaar steekt
maar is uiteindelijk ook bereid
vanuit het hart met je te sterven
een echte "dieheart" dan!…
Verdriet, groot verdriet
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 212 Er zijn verdrietjes, ze lijken klein
maar kunnen ondanks hun grootte
enorm zijn.
Er zijn iets grotere verdrietjes, ze nemen
meer plaats in beslag, maar dat is omdat:
je niet eerder zoveel verdriet zag!
Dan is er het enorme verdriet,
denkend: dat overkomt een mens niet,
is fout gedacht want echt:
Het overkomt iedereen, goed of slecht.…
Hand in hand
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen 554 Ik zit op mijn balkonnetje
En geniet er van het zonnetje.
Op de straat aan de overkant
Lopen twee mensen, hand in hand.
Het vertedert mij als ik er naar kijk;
Ik denk wat zijn die twee toch rijk!
Ze zijn al oud en schuifelen voorbij,
Nog samen, zij aan zij.
Wie weet al jaren bij elkaar.
Ook al was het soms wel zwaar.
Maar geluk had de overhand…
jaargetijde
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 457 nu nog schaduw in de tuin
tien zonnebloemen blinken zwaar
de kat strijkt en vogels zoeken naar
een enkel evenwicht
perzikkruid verzoekt een wilde bij
om toch ook een vlinder
toe te staan
in haar gaan ging zomer mee
ze stierf aan armoe en het vallen van
de nacht
ik heb gewacht, geschreeuwd, gebeden
maar het heden biedt niets meer…
mode
netgedicht
3.4 met 5 stemmen 116 Tv programma’s
die lopen
over
mode
en
klederdracht
hoe rijken
staan te
showen
met hun
glitterende
pracht
laat dit
alles maar
belopen,
ga niet
zweven,
heus
maar
zap zeer snel
naar een
andere
zender van
keus
het dromen
over stuff
die we toch
nooit kunnen
kopen
is banaal
te duur…
Geloven
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 174 Ik zie niks meer,
geen licht of duisternis
slechts jouw knieval
jouw haren
jouw mantel, jouw gezicht
door jouw geloof
ontstond
mijn geloof
jouw licht is mijn licht
waarvoor ik kniel
in de grond van mijn ziel.…
Angst
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 117 Kooien, die ons gevangen houden.
Mensen, die gekooide vogels zijn.
In een gevangenis leef ik,
waarin ik me veilig waan,
met gedachten als cipiers.
Een onbewuste kerker is het,
waarin ik me ongelukkig voel.
Een gevangenis waarin ik zoek,
naar wie vrije mensen zijn.
Naar wie ik werkelijk ben.
Angstige mensen zijn wij allen.
Angstig is bijna…
Iconenstrijd
snelsonnet
3.0 met 14 stemmen 439 Hij heeft gedacht: “Men draagt mijn club ten grave!”
dus sprong hij als verlosser in de bres
en gaf de goegemeente voetballes,
maar hij had niet gerekend met Ten Have.
De impact van de komst van L. van Gaal
was 8.3 op Johan Cruijff z’n schaal.…
Bidden tot mezelf
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 357 Toon me straks,
wanneer mijn stervensuur aanbreekt,
de moed,
die ik jarenlang heb verzameld.
Geef me morgen,
wanneer de klok steeds sneller tikt,
de kracht,
om mijn angsten te verslaan.
Onthul me nu al,
terwijl mijn hart nog klopt,
de schoonheid,
van dit zinvolloos bestaan.…