ze neemt de verkeerde
deur in het verzamelpand
onbedoeld
stapt ze de
werkplaats van de
kistenmaker binnen
ze ruikt het zaagsel
ziet de houtkrullen en
snippers op de grond
ze kijkt naar de leesbril
op de werkbank
ziet op schragen
een grafkist in aanbouw
onbedoeld barst ze
in huilen uit
ik moet hier niet zijn
snikt ze ik…
Men deed het al in eeuwenoude tijden,
Het was dus geen oorspronkelijk idee,
Maar opa krijgt nu weer van alles mee,
Wat men lang niet meer deed bij overlijden.
Er worden zelfs mobieltjes ingepakt:
“We hebben binnenkort wel weer contact.”…
Een enkeling herkend hem nog, maar de meeste zien alleen maar een aangespoelde grafkist.
Lelijk geworden door de tand des tijds.
Met grote roest strepen langs zij.
Het deert hem niet meer wat men zegt.
En toch steekt het hem dat hij een soort attractie is geworden.
Het enige waar hij nu nog op moet wachten is de snijbrander....…