gezeten op zijn geliefde muurtje
schudt hij de muisdagen van zich af
zoals een hond de neten
wolken verjaagt hij spelenderwijs
ademt klanken langs zijn lippen
daagt het leven voor zich uit
tieren zal hij, zoals groene mossen
zich niet voegen naar de stenen
maar groeien in wildverband
hij stopt zijn wereld in de binnenzak
stroopt de mouwen…
mijn muisdagen zijn voorbij
geen krassen meer op mijn ogen
‘k zie elk addertje onder het gras
en krul mij in het verlangen
om weer soepel en gefocust
aan de laagste tak te hangen
ja, ik heb een jasje uitgedaan
maar dat is voor mij toch evident
want mijn nieuwe kleurenvel
geeft weer ruimte om te spelen
en speuren langs slingerpaden
als…