Alle inzendingen over voortuintje

Wondermooi hoe plots die blauwe spar aan mijn oog zich presenteerde een voortuintje in een heel nette buurt waar ik soms kom…

geen doorkomen aan onder de linkse brugboog ligt een futennest in het voortuintje van een dode duif vleugels tegen de gevel in werkelijkheid kan het hek naar de vrijheid altijd open - zeg het me niet - hoeveel zwarte wateren moet ik afzoeken lage winterzon op de bodem van de singel ligt een vuilnisvat…

Ze wou niet, dat de mensen het zagen, als zij in d'r voortuintje lagen. ' 'k Ontneem hun het zicht,' zei d'r buur, ' 't is m'n plicht om je tuin en ook jou te behagen.' Hij voegde de daad bij het woord en ze werd door z'n daadkracht bekoord. Gans verrukt riep de vrouw: 'O wat doe je dat dat gauw!' want hij plantte een haag en zich voort.…

de zon glimlacht een mooie lentedag vogels kwetteren een lieve lust bloemkopjes duiken op vanuit dorre aarde ijverige miertjes sjouwen zich een bult aan een te vroeg overleden kever ik zit in mijn voortuintje met een boek op schoot mijn gedachten dwalen af naar een gevulde moederschoot waarvan het kindje gisteren haar mama wist te…

haar vinger geschoven uit genegenheid is liefde gegroeid een winterlang zegt ze aarzelend ja een winterlang beaamt hij en de wind vlecht twee tranen te samen tot een lint van weten de maan vangt het liefdeslint en laat rozen bloeien aan de hemel in de donkerte van de nacht de doorns waren te heftig voor in haar eigen voortuintje…

haar vinger geschoven uit genegenheid is liefde gegroeid een winterlang zegt ze aarzelend ja een winterlang beaamt hij en de wind vlecht twee tranen te samen tot een lint van weten de maan vangt het liefdeslint en laat rozen bloeien aan de hemel in de donkerte van de nacht de doorns waren te heftig voor in haar eigen voortuintje…

mijn oogleden zo zwaar van geplengde tranen wilde ik kijken wilde ik proeven van toch de lente toch het ontwaken van de natuur oogluikend, steels wierp ik een blik in mijn voortuintje de clematis staat in knop bijna barstensvol kale takken geen enkel blad toch tel ik vijftig knoppen mijn vingers reiken strelen en een glimlach is er…

banden en spugen rook als vuur Waar mensen mee rijden, dat zijn zo de gebruiken Dat kost weer een paar levens, verwoest ook de natuur De rook is niet heilzaam, want het veroorzaakt kanker Dat wordt dan weer opgelost met een collectebus Want lopen voor geld, dat maakt je ook slanker En sust je geweten op de bank, lekker knus Van één voortuintje…

Langzaam zijn de laatste klanken van parkpop 2009 verstild lang heb ik vanavond in mijn voortuintje zitten genieten voelde me op de eerste rang uiteraard was ik er vanmiddag wel even bij op dat grote veld in het Haagse Zuiderpark samen met duizenden mensen maar geloof me te midden van al die mensen voelde ik me ineens zo alleen dus keerde…

Er staan hier aan 't begin van onze straat Nog van die kleine popperige huizen Je zou toch denken met niet veel comfort Een voortuintje en achter nog een lapje Niet al te hoog, bescheiden oppervlakte Genoeg om heel tevreden met z'n twee En god weet hoeveel nazaten Er in die honderdtwintig jaar De kit met kolen vulden, De blik op…

Achter het brede venster zie ik rechts van mij op twee verlichtingspalen afstand, een meisje van omstreeks tien tussen een blauwe auto en de zilvergrijze ceder in het voortuintje van mijn buur, mijn gezichtsveld binnenglijden.…

voor zo gaat dat iedere nieuwe morgen maar bij het openen van het raam stroomt frisse lentelucht binnen en dan zijn er dromen die worden aangedragen dan is het of het fluisteren van de wind me zoveel beloftes doet ik zie de bomen bloesemen de vogels vliegen met twijgjes in hun bekjes, anderen zingen lokkend ze bouwen nestjes in het voortuintje…