scherp bewust van pa’s ernstig gezicht
doorschijnend met uitslaande vlammen
van boerderijfik vervolgens stammen
bonen op kruiwagen en kapot achterlicht
moe klopt de kokosmatten wringer
en wastobbe verkeren in wachtstand
houten knijpers liggen in een mand
op de regenbak de buurvrouw zingt
met stok en zwarte pet wandelt opa
van moeders kant…
met het leven
wilde kersen om haar oren hangen
laat haar in de zomerwind
het witte hoedje dragen
verloren door het oorlogskind
in jurkjes bol van ongeboren leven
laat haar het fijne duinzand zijn
dat tussen onze boterhammen waait
de tovertuin vol kattenkwaad
het moederland onder het wereldpuin
laat haar voortaan stralend
naakt in de wastobbe…