225 resultaten.
Gedroomde Supervrouw
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 36 Ik stel me voor hoe ik hier zit
gezien vanaf de brug, met de donkere kamer
achter mij, waaruit heel even de hand
van een schim zou kunnen opdoemen
om mij, uit het zicht, een duw te geven
zodat ik te pletter val, zoals dictators
dat met tegenstanders laten doen
Ik droom er wel eens van
dat ik hen en hun opvolgers uitschakel
om de repressie…
Zoals gewoonlijk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 86 Hij is te laat, zoals gewoonlijk
Het is zijn auto, hij beslist
wanneer we naar huis gaan
Als hij tenminste nog komt
En na het feest zal hij zeggen: 'Kom
het was toch een leuke avond!'
maar als hij zo nodig moet
zal ik hem, zal ik hem
laten komen tot hij schreeuwt
om genade - niemand die het hoort
De wind zal waaien, het gras zal wuiven…
Snackbar
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 83 Het is hier te hoog
en te kaal, en die man
zit zo onhandig
naar mij te kijken
Hij heeft blijkbaar niets
te doen en kijkt verkrampt
langs mij heen, loensend
naar mijn borsten
Ook zijn tweede sigaret
kalmeert hem niet
zijn duim staat strak
van begeerte
Ik kan nergens heen
er zijn geen winkels in deze wijk
om in te ontsnappen
als hij…
Bij oma op het balkon
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 42 Oma verveelt zich, ze wacht
op mijn huwelijk en fantaseert
misschien wel dat ik zwanger word
Hoe zou dat geweest zijn
met opa en haar in bed?
Daar praten we niet over
wel over de middagen
in de zon, alvast wat kleur
opdoen voor de zomer
Dat had zij ook wel gewild, maar
toen werd daar anders over gedacht
Trouwens, bikini's bestonden…
Decorstuk
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 52 Op de foto zie je niet
dat het water stil staat
en kun je denken
dat de zee het land al bijna
genomen heeft en het huis
binnenkort weg zal drijven
Een mens moet nu eenmaal
andere standpunten innemen
om iets te weten te komen
en in de wereld te blijven
leven, niet in schijn, decor-
stukken van de eigen fantasie
leeg, tenzij acteurs…
Ochtendzon
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 513 In de ochtendzon op het bed
voor het wijd open raam
adem ik de wereld in en
mijn adem de wereld in
Ik voel geen liefde meer
van hem, alleen zijn zorgen
Praten wil hij niet. Het leven
stroomt langs ons heen
Hij is een goede man
toch zal ik weggaan
naar een nieuw huis
leeg maar licht en ruim…
Viaduct over het spoor
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 28 Het zal niet lang geduurd hebben
dat mijn ouders iemand meestuurden
wanneer ik de treinen ging bekijken
na school en in het weekend
Veel te vaak, vonden ze, maar
ik stond daar graag, op de brug
bij het station, juist in dit stadje
passeerden er oude modellen
Ik ken ze blind, aan hun geluid
de trilling van het viaduct
hun geur als het niet…
Tegenstrijdige illustratie
hartenkreet
3.7 met 3 stemmen 1.303 Mijn drang voor erkenning illustreert mijn gevoel voor onzekerheid
De illustratie, een teken dat ik besta
Ondanks dat ik besta voel ik geen leven
Geen liefde en geen rust
Een hopeloze romanticus die alle vorm van liefde afweert
En vervolgens verder zoekt naar het ultieme medicijn
Een medicijn die me gevoelloos maakt
Ik heb veel ruimte nodig…
Een stukje wereld…
poëzie
3.5 met 10 stemmen 1.919 Een stukje wereld in een regenboog:
Wat boerenhuisjes en een korenveld,
Waardoor een sidd’ring vaart van vochte wind,
Een klompje bomen, wier zwaar-tintig loof
Met forse donk’ring uitstaat tegen ’t licht
Van de avondlucht, mat-blauw met zweem van groen;
Een eindje hei als smeltend violet
In zachte hulling van omwaad’mend paars,
Een heuveltje…
T WAAR BETER STIL TE BLOEIEN...
poëzie
4.5 met 6 stemmen 1.783 't Waar beter stil te bloeien als een bloem,
En stil te sterven bij de dood van 't jaar,
Stil af te vallen als 't Novemberblad,
Dat zich, onmerkbaar krimpend, mengt met de aard',
Dan al 't gewoel, deze ergernis en pijn.
Wat helpt het slaven in de wildernis?
Wat baat het sloven in een woestenij?
Schiet welig 't zaad op van een barre rots…
Ontwaken
poëzie
3.6 met 13 stemmen 1.590 't Is buiten kalm. Het lomm'rig dorpje ligt
Met daken puntig tussen ronde bomen,
Vervlietend in de zacht-opalen zomen
Der kim, die trilt in neev'lig morgenlicht.
Het vogelfluiten brengt een blij bericht
Van leven na het stille, doodse dromen,
Dat sluipend door de nacht was aangekomen,
De scheps'len buigend onder zijn gewicht.
Nu rept…
Avondlaan
poëzie
3.6 met 7 stemmen 1.676 'k Loop in de koele lafenis der laan,
De tarwe wiegelt langzaam 't bruin-geel goud,
Er waren fluisteringen door het woud,
Geruis van vogeltjes, die huistoe gaan.
Koel-ruiz'lig schuif'len siddert door de blaân,
Waar wind zijn lichte tenten heeft gebouwd;
En sterrelend doorblinkt de hemelblauwt'
Der hoge kruinen langgestrekte paân.
De…
Demonen van Notre Dame
poëzie
3.1 met 11 stemmen 4.337 Verwoed-fantastisch staat het grote heer
Van hoondemonen op de ommegang,
In gramme toorn of onverschillig-wreed,
In spottend peinzen om de wereldklucht.
Zij lachen om het zwoegend 'tout Paris',
Om rechtsgeleerden die met brede bef
Van onschuld voor de schuld'ge borst te pronk
Het recht verdraaien; om de heer curé
Die met zijn zalige zalfblik…
Ik smacht naar de lente
poëzie
2.9 met 8 stemmen 1.618 Ik smacht naar de lente en haar goud,
Naar de jonge, de licht-tere kleuren,
Ik smacht naar het groenende hout,
Naar de zoetige Meidorengeuren.
Hoe heerlijk te liggen in 't mos,
Te staren in 't blauw van de hemel,
Te volgen de blaadjes die los
Zich wieg'len in takkengewemel!
Hoe welven zich bogen van glans
Om mij heen bij der lente verschijnen…
NATURA CONSOLATRIX.
poëzie
3.0 met 8 stemmen 872 Hier rust ik ver van 't woelig mensenras
In macht'ge zuilengangen van het woud,
Met dak van wiss'lend groen, doorwrocht met goud,
Hier op het mollig, mosrijk lentegras.
Hier is geen mensgeknoei, geen misgewas
Van zwetsers, op gelogen kennis stout,
Geen huich'laars, die der waarheid zuiver goud
Besmetten voor wat hùn tot voordeel was.…
LENTESTOET
poëzie
1.9 met 7 stemmen 1.088 In wijde wonderhallen van het woud
Hoor 'k hel-op tuiten klinkende muziek.
Nu buigen blad en bloesem naar beneên
Om háár te spreiden luchte baldakijn,
Haar, die aan 't hoofd van 't zuiver-spelend koor
Ten bos in schrijdt, de lentekoningin.
Zij streelt het sterrenmos met lichte tred,
En tovert met haar ogen teed're glans
Op 't schuchter-wuivend…
Zachte dagen
poëzie
2.9 met 7 stemmen 891 O, nu de dagen weer zo licht zijn en zo zoel,
Zo zonnezoel, zo zonnelicht, zo rijk
Aan vreugd in welig bosgroen; nu de vliet
Bezaaid is met het gulle sprankelgoud;
Nu schaduwlanen koel
In kalme schemer mijmervol
Zich allerwegen oop'nen; nu het riet
In fluisterbeving zoetlijk neigt,
De vijver waai'rend met zijn schucht're koelt',
De vijver zelf…
Lente
poëzie
3.8 met 9 stemmen 835 Almoeder der verlangens, 'k hoor u klagen
En smachtend roepen in verlatenheid,
Uw stem weerklinkt in 't blaten van de geit,
Die rukt aan 't koord in de ijlschauw van de hagen.
Uw stem weerklinkt in 't zwaar geloei, bij vlagen
Gestoten uit het stierlijf, in 't gekrijt
Van al wat zoekend naar bevreed'ging schreit
In 's nieuwe levens…
Mijn liefde
poëzie
2.5 met 2 stemmen 1.113 Mijn liefde is als de zee die 't al omgeeft,
Met machtig aangedein van sterke baren,
Mijn liefde wil de wereld ommewaren,
En troostend lenigen waar weedom leeft.
Mijn liefde is als de lentewind, die zweeft
Met mild gemurmel langs de jonge blaren,
Mijn liefde is als 't geruis van zilv'ren snaren,
Dat om de zielen zoet bedwelmen weeft.…
Aan een mug als postillon d'amour.
poëzie
3.0 met 7 stemmen 816 Vlieg voort, o mug, mijn snelle bode en fluister
Aan de oren van Zenophila héél zacht:
'Gíj slaapt, vergetend lief, híj waakt en wacht.'
Vlieg voort, vlieg voort, mijn zangster zoet, maar luister:
Spreek zacht en wil haar slaapgenoot niet wekken,
Dat gij niet wekt míjn ijverzucht'ge trots.
Als gij haar hier brengt, mug, geef 'k u een…
Zonnedood.
poëzie
5.0 met 1 stemmen 938 Ik zing de heerlijkheid der Westerluchten,
Wanneer de zon verbloedend langzaam sneeft,
En slechts een wijl haar dagglans overleeft,
Die oov'ral schuwe duisternis deed vluchten.
Thans rijzen sterren op in scheem'rend duchten,
Stil na elkaar; - de ganse hemel beeft
In hunne flikk'ring, die een glorie weeft
Van vonk'lend zilver in de…
HERFST I.
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.047 I.
Grauw is de dag, en grauw is mijn gemoed;
De wind hangt machtloos in gebruinde twijgen,
En langzaam komen blaad'ren nederzijgen,
Die blijven rusten aan der bomen voet.
Geen zomerheerlijkheid, geen zomergloed,
Maar grijze lucht; de naakte takken neigen
Zich droevig aardwaarts; stom, vol somber dreigen
Staat ver der donk're dennen…
Voor mijn kindje
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.276 Kindeke, bloeiend in 't zonnelicht,
Lachend en kraaiend met je olijk gezicht,
Knippend met oogjes en grijpend met handjes,
Knikkend het hoofdje boven de kantjes,
Boven de licht-blauwe, zijdene bandjes
Van je wit, gebold japonnetje,
Kindje, lachend in het zonnetje!
Kindje, spartelend met je beentjes,
Marmer-rozig en zo kleentjes,
0 wat trek…
Winter
poëzie
2.6 met 9 stemmen 1.294 De fijne rijm bedekt nu boom en plant
En ’t stijf-gestolde water, spiegelglad,
Kaatst hel de zon terug van ’t glanzig pad,
De blanke sneeuw ligt blinkend op het land.
En aan de langzaam-glooiende oeverkant
Steekt nederig een klokje ’t groen blad
Naar boven, koest’rend zich in ’t zonnebad,
Een dun, groen lintje op hermelijnen rand.
De lucht…
Er ruist een zachte...
poëzie
3.4 met 10 stemmen 978 Er ruist een zachte roffel door de blaad'ren
Der populieren aan de zoom der weide;
Zij tromm'len aan hun ranke takken blijde
De zomer te gemoet, die stil komt naad'ren.
In de elzebosjes aan de kant der sloten,
Doorgeurd van honingklavers en kamillen,
Hoor ik de lentewind zijn liedje trillen
Met lang-gerekte, zangerige noten.
Op halmen…
De ruiter
poëzie
3.0 met 1 stemmen 441 In vlammenpracht, die pralend hem omvangt,
Rijst hoog de ruiter op zijn donker ros,
De wapperende manen waaien los
Van 't edel dier, dat naar 't gebied verlangt,
Waar reiner lucht het vonkelend omprangt,
Waar het zal dolen door 't fantastisch bos
Van sprookjesrijken, waar met vreemde dos
Onaardse kleur 't onaardse land omhangt.
De ruiter…
NAJAAR I
poëzie
3.0 met 3 stemmen 398 I
De zon bestraalt het rosse beukengoud,
Dat in het water glanst met felle pracht,
En beukenstammen in licht-grijze dracht
Verheffen schitt'rende armen boven 't woud.
Zie hoe de wolkeloze hemel blauwt,
En door 't verwelkend takkenweefsel lacht,
En zomerdromen weer te brengen tracht,
Beloften…
Najaar II
poëzie
3.0 met 1 stemmen 406 II
De meeuwen scheren langs 't verlaten strand,
Hun witte buikjes glimmen even op,
En nederwaarts gestrekt met spitse kop,
Zo laten zij zich vallen op het zand.
De najaarsstilte ligt al over 't land,
Het bos vergoot zijn loof, als drop na drop
Van bloedend blad vervloot, wijl groene knop…
Najaar III
poëzie
5.0 met 1 stemmen 389 III
'k Geniet met dankbaarheid de zachte dagen
En de geleidelijke gang der weken,
Waarin geen stoot de teed're rust komt breken,
Geen winterleed de najaarsstilte plagen.
'k Hoor nòg in 't hout der woudduif innig klagen,
En dool gelukkig langs de bocht'ge beken,
En in mijzelve loop ik zacht…
Zomerdood
poëzie
4.7 met 3 stemmen 551 O herfstvertedering in het stille woud,
Waar bruine blaadjes rusten op de poel,
Of langzaam drijven zonder lust of doel
En bomen prijken met het som'bre goud
Waarmede 't bos om zomerscheiden rouwt,—
0 bruin-bestrooide lanen, leeg en koel,
En vale bermen, kalme mijmerstoel,
En blaad'renweb, waardoor de hemel blauwt!
Sterf rustig, zomer, prijk…