Alle inzendingen over 'VAARWEL'

dat wij onszelf begrijpen als ooit – dáár wij elkaar weer zien dáár - aan de overkant waarheen jij nu vaart vaarwel pa!…

op reis bestemming onbekend geen naam geen vluchtnummer geen koffer zelfs geen vaarwel zomaar op reis zonder afscheid zonder dat je ooit weer thuiskomt...…

Vaarwel.…

, mijn goede vriend, vaarwel…

Daarom vaarwel, laat mij nu gaan, Tot nieuwe prachten: Met onze liefde is het gedaan, Op uw gunst wil ik niet meer wachten.…

Volle treinen in de nacht staan stil tussen fijnstraal De grasdijk schommelt wat Het water zucht golfjes over het spoor Ganzen soppen rond Vaarwel Atlantis Vaarwel watertuinen Dankjewel, het ga je goed We vliegen uit de aarde ligt open Waarheen, waarheen?…

wegdeinen in mystiek zweven als zwanendons op warmte van de Rustrivier jij streelt mij als ik mijn hoofd neerleg in jouw hals ik vaarwel je als jij wegdrijft naar China ons land waar jouw ogen behoren…

Een vaarwel aan de zomer die langzaam sterven gaat als het blad verkleurt en loslaat van bomen en struiken. Die buigen voor het afscheid en zachtjes hun tranen wiegen als een allerlaatste groet nu de zomer plaats maakt voor de herfst.…

Zou het waar zijn Als ik zeg dat het is Zou het waar zijn Als ik zeg dat het voorbij is Zou het waar zijn Als ik zeg dat je moet gaan Zou het waar zijn Als ik zeg dat ik vergeten wil Zou het waar zijn Als ik zeg dat ik zonder je kan Zou het waar zijn Als ik zeg vaarwel…

Gisteren achtergelaten gezichten, snikkend Vandaag verloren illusies verdwenen in tijd Ogen stromen tranen naar vergetelheid Morgen aangebroken schuifelende voeten `n Laatste aards vaarwel brengt hemelse groeten.…

waren je korenblonde haren wiegend op het losse loopje dat ik zo goed heb gekend en met een bijna leuke ladder in je meer dan lieve nylons ging je aan het einde van de straat het hoekje om zo ver weg ben je nu puzzelstukjes reiken waar jij en ik volmaakt hemel en aarde zullen zijn bij het laatste vaarwel…

Dood Herinneringen Spijt De wonde heelt Mettertijd Dood Waarom Woede Onthoud vooral Het goede Dood Vaarwel Tot ziens De dood is geen einde Mijns inziens…

dode stad tot al de sneeuw is gesmolten vaarwel dode stad ik heb van je liefde genoten…

............liever vaarwel dan mij niet te zien staan en je eigen gang te gaan .............je gang te gaan alles aan haar straalt je bent in haar verdwaald ...........je bent verdwaald alsof je in de hemel bent en de aarde niet meer kent ............mij niet meer kent…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

omdat het niets toevoegt niet duidelijk maakt waarom het gaat omdat het zwijmelt verloren in woorden ten gronde gaat zeg ik u maanverlicht in een helder moment vaarwel, de nacht is mijn…

De Zwitsers zijn tegen minaretten Zo is in een referendum beslist Torens worden uit het stadsbeeld gewist Men hoeft daar niet meer op te letten Zo heeft men in het land van Wilhelm Tell Het recht om zeep gebracht; vrijheid vaarwel!…

zien bedankt vaarwel ik huil en tel mijn uren…

bij de eerste tonen opent hij zijn ogen beweegt zijn hand gelaten mee maar bij de laatste koorgezangen dooft zijn gloed in eigen leegte fluistert zijn lijf een zacht vaarwel…

weemoed is de geur van wuivend riet en korenvelden het handschrift in sierlijke letters in trage tijd een bankje in de tuin de gebutste emmer naast het kippenhok na het zwaaien het afbuigen naar eenzaamheid weemoed is poëzie de kleur van het vaarwel…

Ruw van tong wuiven sprieten vaarwel. Zwart wit herkauwt ons groene land. Ach, de weemoed van engels raai in mei!…

ik ben overleden in het diepst van mijn zijn te ver afgegleden te groot is de pijn ik ben hier zonder reden ik hang maar wat rond zoekend naar een gevoel dat niemand hier ook vond vaarwel jij die ik liefhad het is nu voorbij treur er niet om je had toch niks aan mij…

Vaarwel.…

Als een mes, ‘n scherp net geslepen, gekarteld mes, kliefde je woorden door mijn hart, keek je aan en zei: vaarwel!…

de welvaart vaart wel vaart wel en vaart voorbij gekeerd is het tij de wel van de welvaart mindert vaart vaarwel welvaart het boek is uitgekaart het varen is voorbij…

we ademden helderheid uit toen we woorden schilderden in aardse tinten we zagen de weerkaatsing van het licht op de veren van de strandleeuwerik niets was meer hetzelfde in een zee van licht na een onvervaard vaarwel…

Je doet of je me haat, Dus nu zeg ik vaarwel.…

zelden stond de tijd zo pijnlijk stil verscholen vogels hun gezang dreven bloemen doelloos op het water zochten mijn ogen een verwaaide glimlach huilden mijn tranen een droef vaarwel…

Vandaag zei jij Heel zachtjes In mijn oor Dat het leven Zo nu en dan Iedereen ontglipt Dat het lot bestaat Alleen vertikken mensen Om te wachten Ik begreep het Doch desondanks Kuste ik je teder vaarwel…

Lieve Michael je grote vaarwel vandaag je muziek leeft voort jouw stem en je dansen zullen me als immer blijven doen genieten tot weerziens Michael You’re not alone…