Alle inzendingen over alleen OR treuren

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Er brandt weer vuur in open haarden maar linden bij het vallen van hun blad zij treuren niet zij tonen geen verdriet…

Lach niet, als je die kerel ziet staan, je kunt er alleen maar om treuren. Giechel niet, als hij stopt bij de buren, het kan jou net zo goed gebeuren.…

mijn doodstille vriend ik hoor de zielen scheuren het hart tot bloedens moe mijn zinnen braken treuren en woorden klappen toe ik heb dan maar de muren afgemaakt de deuren afgesloten de venstergaten afgedicht nog alleen mijn droge stem en mijn eigen echo die ik ken 't geroezemoes is uitgesloten weggekropen in de barsten van de wanden…

Uit handen geregen tussen dromende vingers gegleden: verdwenen kinderstemmen, ergens toegedekt zonder spoor, zonder zerk, zonder treuren alleen stilte begrenst Door reuzelende bladeren dievelings Over het mos geslopen En gestopt door droge dennennaalden.…

Maar 'k wil niet treuren, er is immers meer dan woorden ook maar zeggen mogen en ooit valt er wat licht van uit den hoge en dan voel 'k mij gezegend door de Heer. Maar ook dit vers is verre van volmaakt; ik hoop alleen dat daardoor niemand staakt…

Een schreeuwende, stampende peuter is kwaad Weet zich met zijn emoties geen raad Moeite met het luisteren naar zijn moeder Vindt haar maar een loeder Een vuurspuwende puber, die gooit met deuren Zo boos, kan alleen maar treuren Niet vatbaar voor een discussie Onbegonnen missie Een boze, oude man in het bejaardenhuis Voelt zich daar…

Eigenlijk, zei ze troostend toen ze me de bons gaf, moet je niet treuren. Want jij hebt verdriet om te koesteren, maar ik heb niets: ik zal je zelfs niet missen.…

Mijn gouden trofee bracht ik bij je argeloos maar trots je sloeg haar mij uit handen onwetend maar genadeloos ik treur om jouw karakter....…

niet in beeld komt ooit voor jou, echt op een keer alleen en enkel maar voor jou, je zult het zien lief meisje, jonge vrouw.…

de herfst ligt op de grond een tapijt in alle kleuren met bladeren in het rond verspreiden zoete geuren ik zie wat bomen treuren om de kaalheid van hun kruin ik hoor wat struiken zeuren hun groenheid wordt nu bruin maar ik denk alleen aan lopen met blote voeten op het tapijt mijn gezondheid laat mij hopen geen hindernissen in de strijd…

je weet dat dit onze laatste herfst is met jou dat wij je gaan verlaten door het raam kijk ik naar jou gestaag valt regen, vermengd onze tranen het is niet alleen de herfst die je doet huilen je hebt het zwaar hield je zoveel van ons? als je blijft treuren net als wij zal ook jij er volgend seizoen niet meer zijn.…

Geen zin in eindeloze gesprekken, het liefst even op mezelf en alleen. Geen woorden over cultuur, of over politiek vol holle frasen, geen kunst of dichters met het hoogste woord. Alleen het gerinkel van de glazen, dat voor even, de melancholie verstoort.…

in een zee van klei dit zal echter nooit gebeuren dus vlucht ik in mijn fantasie en zal ik altijd om je treuren tot de dag dat ik je zie…

Het vagevuur, waarin wij groeien moeten, is ons aardse paradijs. Ons lieve leven. De hel, daar branden verdoemden. Verdoemd is geen mens. Verdom ons niet. Het hemels paradijs, daar schijnen heiligen te wonen. Wij zijn daarvoor veel te goed. Ons vagevuur is middelmatigheid. Is waar we leren moeten, wat liefde is. Wat kwaad. Wat goed…

O schrijver klein, treur niet te zeer en voer uw pen met ijver. Op 10 december is ´t al weer ´Dag van de kleine schrijver`.…

De ontevreden roos Een vlinder fladderde rond een roos die gans verlaten in een hoek te treuren stond omdat ze vond dat men haar schoonheid niet verkoos. Waarom, zo sprak ze tot de vlinder, sta ik hier gans alleen en staan mijn zusjes in de tuin gezellig in de zon bijeen?…

huil niet hoop treur niet verlang denk niet droom vind geluk in boom of plant zon en maan weer en wind en vergeet me of niet kijk maar…

zeg iets een paar woorden en kijk daarna wat er verder nog te zeggen valt misschien wel niets haal dan opgelucht adem en treur en beetje achteraf…

nanacht en het meisje ik zie dat ze slapen gaat ze sluipt uit haar daghuid van opgaande zon die ze over een blauwe stoel te treuren hangt -------------------------------------- uit: Anatomie voor moordenaars (1965)…

Wie liefheeft zal verliezen Wie verliest zal treuren Wie treurt zal beseffen Wie beseft zal vragen Wie vraagt zal denken Wie denkt zal onthouden Wie onthoudt zal vergeten Wie vergeet zal liefhebben…

aan een ieder die z’n hart heeft verloren ga niet treuren nee niet doen want elk verloren hart zal ooit bekoren ze wordt met liefde gedragen door menig bloem…

ik kan je in deze vervallen kamer tegen het licht houden in het zwijgen fluisteren dat je de terugkeer kan omhelzen je kan ook blijven schuilen in de donkerte van november, treuren omdat je alleen maar de stilte hoort die jou berooft van vlinders zoals een weeskind, op zoek naar verbinding kan je niet een beetje bewegen naar leven…

natuurlijk niet hoor ik je al zeggen jij zou zeggen treuren mag, toch voor even maar ...raap al jouw moed bij elkaar het is hoog tijd om de weg zonder mij verder af te leggen…

In mijn eentje op de late avond die neigt nacht te worden onststeek ik een kaars en een sigaret onthoofd ik een biertje en mijn eenzaamheid het kan me lichter wegen juist terwijl ik er met licht om treur.…

Straks eindigt alles, goed en slecht, vergeten Is al uw treuren en uw vrolijkheid.…

nog treur ik in mijn hoek en peuter aan de voegen die kruimelig tegen me praten zojuist de bel gehoord maar niemand komt me halen zou de juf me vergeten zijn of ben ik onzichtbaar en is het maar een gedachte dat ik besta…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Beloof me, kind, als ik van hier verdwijn treur niet om mij, straks bloeit weer de jasmijn en geurt de kamperfoelie. Erger zou het wezen als zij verdwenen waren, - ik er nog zou zijn. --------------------------------------------- Uit: Tot in de nde, nde graad; nestoriaanse kwatrijnen, 1998.…

vlinderbezoek Zacht strijkt zij langs de rand der baar, haar warme kleurenpracht ontvouwend alsof ze wenkt treur niet om haar het nieuwe kleed dat haar omhult het is uit Liefde slechts geweven…