Alle inzendingen over OR afgrond OR onzeker

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Bezie dat levend wonderbaar Heelal, bevroed de afgrond die ginds hoge strekt, bevroed de afgrond die uw voeten terten, en naar de afgrond dan zal de afgrond roepen, en wondre stemmen zult gij in u horen van uit afgrond die gij in u draagt, van uit die afgrond waar een leven waagt o duizend malen woeliger en wilder!…

Staande aan de rand kijk ik langs de punt van mijn schoenen naar de afgrond onder mij In het zwart dat mijn gedachten nadert, een oase van rust wil ik niets liever dan me storten in het onbekende Liefste, vaarwel treur niet treur wel Staande aan de rand schuifel ik dichterbij ik kon het niet want de ware afgrond dat ben…

Wij voelen ons dwergen kijkend naar de bergen heuvels van zorgen dalen vol ergernis onzekerheid op de achtergrond vergissingen in de morgenstond samen de afgrond inkijkend met een lus om onze nek angstig en bijna gek het springen is bijna aan de orde weg zijn uit en verlost zijn van alle ellende en onbegrip geen notering met stip…

Een vanzelfsprekendheid van de ego in een worsteling met zijn gedroomde tijd, die de ego in zijn slaap geborgen soms met een onzekere verrassing langs de vaak wat angstige afgronden van de weggestopte emoties leidt.…

We staan voor de afgrond van het licht, we ademen de muziek der eeuwen; grenzenloos is de verwondering, peilloos diep het mysterie. We staan voor de afgrond van het licht, horen de toon van het heelal en kunnen enkel nog aanbidden.…

Ik val in de afgrond Jouw hart is het einde Het wereldse voorbij De wereld is verlaten Alles staat stil Liefde is geweest De diepte van jouw ogen De schittering van je lach Lieten mij rennend vallen In de afgrond Naar verlangen…

Ze weet dat ze dit wint, dit schijngevecht om rook Ik wil het haar besparen de shit en de gevaren, maar ach, dat weet zij óók Dit is de basis van de band die tussen haar en mij bestaat: Mijn rooksignalen langs de rand van de afgrond van háár leven, om haar omzichtig aan te geven waar ze nog nét niet onder gaat.…

de afgrond gaapt z’n bek steeds wijder tanden groter diepte dieper zich vastgrijpend aan het heden flits het verleden als 'n speelfilm voorbij naarstig op zoek naar die touwladder om de hoofdrol te kunnen blijven spelen vechtend tegen de tijd die sneller rafelt dan de afgrond diep is *~ Duogedicht met Martien Montanus ~*…

klimaattop: lachen om niet te schreeuwen de afgrond is goed zichtbaar want nabij ik ben een optimist maar niet meer blij mijn inborst zegt nu gooi ze voor de leeuwen een boer met kiespijn lacht niet voor de lol beloftes maken mensen horendol…

met vogelogen keek je de afgrond in en toen verdween de angst…

Aan de afgrond schiet een vlam uit ons op, gelikt -- door het totaalvuur.…

ons wordt Ik was zo gelukkig Tot kort geleden Toen jij niet meer wilde God, wat heb ik gebeden Dat jij tot inkeer zou komen Mijn hart heeft zo geleden Dan kon niemand voorkomen Alleen jij Tot die dag Dat je zij dat je mij mistte Bij mij wilde zijn Ik voelde mij zo gelukkig en fijn Maar dat gevoel Mocht niet van lange duur zijn Ik ben onzeker…

Ga ik ooit het licht nog zien En mijn onzekerheid verliezen!?…

De pijn van het verleden, keer op keer; Wanneer wordt het onze beurt? Wanneer durven wij eindelijk weer? Grijpen we deze kans, of ontspringen we weer de dans...?…

Als het om jou gaat ben ik onzeker Ik denk steeds jij verdient veel beter Ik weet niet, misschien klopt hel wel voor geen meter Ik weet het niet, heb misschien geen gelijk Misschien, misschien ben ik gewoon te fantasierijk Ik denk dat het komt, doordat ik me met haar vergelijk Wat ik nodig heb is hard bewijs Dat wat er ook gebeurd ik met…

En steeds wordt door iemand beloofd "er een eind aan jouw onzekerheid" Maar waarom kan ik dit niet geloven Zo leef ik al negentien jaar lang Men kan me wel vanalles beloven Toch blijf ik op mijn hoede voor die afgang Valt er iets aan te doen misschien? Moet ik mezelf dwingen tot kiezen?…

maar soms ook niet het zijn ook echt geen nare gedachten maar 't is of je ineens weer vroegere dingen ziet herinneringen zijn er om te bewaren en de fijnste lopen voorop in de rij waar blijven dan de andere ik leg ze eventjes opzij soms is het tijd om op te ruimen daar hoort dan ook alles bij ik doe mijn best ik zal straks merken de onzekerheid…

En steeds wordt door iemand beloofd "er komt een eind aan jouw onzekerheid" Maar waarom kan ik dit niet geloven Zo leef ik al negentien jaar lang Men kan me wel vanalles beloven Toch blijf ik op mijn hoede voor die afgang Valt er iets aan te doen misschien? Moet ik mezelf dwingen tot kiezen?…

Het is te laat voor spijt Ik zag het aankomen We zitten niet op een lijn We zaten domweg te dromen Van een liefdesfestijn Waarschuwingen zat voor een slechte afloop We wilde het niet zien Wie valt er te blamen? We zochten naar de fantasie De fantasie van wij twee samen Geen waarschuwingen Waarschuwingen voor zo’n triest afscheid Voor…

had je maar een raam in je hoofd dan kon ik naar binnen kijken kijken wat je voelt en zien dat onze liefde niet dooft had je maar een deur in je hart dan zette ik hem open dan kon ik zo naar binnen dan was er licht in plaats van zwart wie weet zit ju nu ook te schrijven een prachtig gedicht over onzekerheid en dat je bij me wil blijven…

Gelukkig is het tijdelijk En niet voor langere tijd Machteloosheid is een rot gevoel Dat raak je niet snel kwijt Afhankelijk zijn van anderen Niet zelf kunnen sturen Onzekerheid die aan je knaagt Als het langer blijkt te duren Gelukkig is het tijdelijk Hou ik mezelf steeds voor Voorlopig moet het dan maar zo En draait de molen door Uiteindelijk…

En ben je toch weer eens onzeker of denk je weer 'wat moet ik nou' Kijk dan eens goed rond op straat want uit al die mooie en lekkere meiden koos ik lekker alleen jou!…

Ik zou wel groot willen zijn voel me soms ontiegelijk klein Klein in mijn doen en laten het voelt soms zo godverlaten Voor anderen een grote hulp maar kruipende in mijn eigen schulp Zoekende naar datgene wat ik mis iets wat er misschien wel helemaal niet is Ik voel me zo ontzettend leeg van binnen wil mijn gevoel weer terugwinnen Maar het…

het lijkt mij dat de dood dichterbij is dan de klaarheid die ik zoek in mijn bestaan dichter dan ik zou kiezen en toch gekozen worden door de dood zou me nu liever zijn maar wat is liever als alles er niet meer toe doet wanhoop mij ten deel is en ik eenzaamheid te over heb wat is dan nog liever dan hunkeren naar droge ogen en onvoelbaar…

Waarom kan je jezelf dan toch niet geven, toch mijn onzekerheden die ik meedraag, vertel het me dan gewoon, Waar zit jij toch mee in je maag?…

Onzeker fluister ik naar je hart... lukt het mij hier binnen te gaan? is je hart voor mij gesloten, of heb je de deur al iets voor me openstaan...? Onzeker fluister ik zacht jouw naam, wil zó graag even bij je zijn... zo graag even ván je zijn, en zo graag even ín je zijn... en toch...…

het is lente in Groningen waarom volgt de wereld niet wat is het leven zonder het zijn en het zijn zonder dat het gelukkig is de liefde wat een rariteitenkabinet jij bent weg achter de wolken of verdwenen somber, bang en onbegrepen wacht ik hier ik heb het koud zonder jou de angst van verschijnen zonder warmte ze heeft mij in haar macht…

Niets is zeker in het leven, die zekerheid kan niemand je geven. Je hoopt te kunnen afmaken waar je aan begon, en dat is leven op deze aarde in de regen en de zon. Jouw leven hier is nu voorbij, maar in gedachten ben je wel bij mij. Ik koester jouw plekje daar in de regen en de zon, en probeer af te maken waar jij ooit aan begon.…

Wil iemand mij wel horen, wil iemand mij wel zien. Dit is wat door mijn hoofd gaat in misschien nog geen seconde of tien. Ben ik wel gewenst, doe ik niks ongepast? Deze gedachtes vind ik zo irritant, ze zijn gewoon een grote last.…