Alle inzendingen over OR schemering OR zwaluw

een klad zwaluwen zwermend in de avondzon happig naar modder…

Zwaluwen gieren de zomer in vogelvlucht rakelings voorbij…

Voor mij op de grond een schaduw Voor mij in mijn droom een zwaluw Dromen doorgronden mijn geloof gemaakt van sterrenstof.…

Nerveuze ambiance, getetter, als sierlijke schimmen glijden ze door de dageraad. Gezellige drukte, gekwetter, als biddende nonnetjes naast elkaar op de prikkeldraad. Ze zijn er weer, ze zijn terug. Ik zag hen, zo lijkt het, in geen tijden. Ik miste hun luchtballet, hun vliegkunst over akkers, over weiden. Elk jaar opnieuw kijk ik er naar…

In het thuisland van de heimwee tijdens verregende al lang vergeten zomers bij het verdwijnen van mijn zonderlinge gedachten om van mijn innerlijke rust te genieten kijk ik naar zwaluwen in de lucht om mijn bewustzijn te verbazen zie ik ze vliegen ik zie ze vliegen zo dat de zon voorgoed voor God kan spelen strak in blauwe onmetelijke…

ik zie een zwaluw boven mij dartelend in de wolkenloze lucht blij en onbekommerd onbewust vermaak en ik wetend van mijn denken in verhevenheid volg verwonderd zijn ballet hij lacht mij toe grotesk meewarig ik zie een zwaluw boven mij…

'n flits een zwaluw en dan dat roerende wit van de buik…

Een blauwe engel zet zijn zeilen bij. Met zoutverglaasde vleugels, wijd gespreid. Er moet een ziel gehaald, de hoogste tijd om neer te strijken zonder averij. Hij heeft de dood nog wazig in de gaten. Gezichtsbedrog misschien, ’t is slecht te zien. Zijn oude ogen tranen, bovendien heeft hij het bitter koud. Een veer gelaten toen hij een…

Zie ik hoe jij de zomer een hemels karakter geeft jouw sierlijke zweefvlucht hoog in strak blauwe lucht bedenk ik de lange reis terug naar jouw Zuiden dans ik even om te leven jouw droom hoog boven mij.…

Zoals zij de hemel beschrijven zijn ze niet te omschrijven Vliegeniers in hart en nieren die briljant door de lucht zwieren Het wereldkampioenschap virtuoos vliegen wordt in hun soort niet meer georganiseerd Toen ze door de lucht stuntelden kon dat nog Het laatste WK eindigden allen ex aequo Wervelend als vleermuizen Fladderend als vlinders…

Een zonderlinge zwaluw zweeft verloren en oeverloos van achteren naar voren maar zelden zinkt hij neer op zilte vloed en raakt na zeven weken ondervoed Tot leedwezen van zwaluwen die zweven toogt zijn ziel al tussen dood en leven tot een aasgier als bij toverslag hem in z'n vlucht neemt, op zijn laatste dag.…

aan de verste rand van mensenleven aan aarde en tijd onttogen als de droom zijn diepte bereikt vliegt in de pracht van zijn vlucht een zwaluw tegen het raam ingenesteld in weke aarde een korte siddering pijn en poëzie in het kleine vogellijf…

Een tuimelende zwaluw scheert vlak langs me heen, als of ze me begroet, blij is, weer terug thuis te zijn. Ze inspecteert haar nest direct langs mijn raam, haar thuis, nu al voor een paar jaar. Goedkeurend kijkt ze naar mijn richting, met affectie moet haar tabernakel snel klaar.…

In het spoor der zwaluwen luwen schaduwen in het morgenlicht licht verblindend licht dat licht verbonden in de lucht als zwaluwen zweven en schaduwen geven hun licht in het morgenlicht…

Een omhelzing van lendenen op de warme, malse bosgrond, we hoorden zwaluwen zingen op hun verlate zomervlucht. Tussen schemering en dauw ben ik een onbestorven weduwnaar of ben ik toch een weerwolf, de wereld heeft er 't raden naar.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

tezamen met een vlucht zwaluwen met in hun kielzog een lange sliert schaduwen over dit paradijselijk goudgele strand werpt de nacht nu haar stille hand en hoog boven kijkt de maan in vree de sterren fonkelen over de rustende zee…

Ik zag een zwaluw aan de zonnige zomerhemel zucht.…

avondrood sluimert nacht aarzelt op de drempel zonlicht neemt afscheid…

De dag is voorbij en ik begeef mij, in het niemandsland van de schemering. Ik staar, naar buiten. Zuchtend blaas ik met mijn adem het stof weg voor mij. Ik ben de wind en geef richting aan de wolken en ze drijven voorbij. Ze drijven voorbij en weldra komt het duister zodat de dag wordt verscholen zodra ik mijn ogen sluit.…

Ik zie steeds hetzelfde droombeeld donker en nooit compleet twee lichamen, verstrengeld fluwelen adem streelt je warme huid een matte glans verraadt het beetje licht dat van duister schemering maakt…

Stil in de kamer bij de koude haard langzaam donkert het om mij heen De avond die lange schaduwen baart Moeizaam priem ik er nog doorheen Ik wil de dag nog niet verlaten De warme zon de vrolijke vreugd De drukte het gepraat op de straten Het lawaai van de uitbundige jeugd Toch wint het donker van het licht Het komt op zijn vastgestelde…

een glanzende schemering is wat je omringt ook al kijk je door de ogen het is alsof je van binnen zingt en kontakt slechts is om te gedogen vragen om te dagen zal verder gaan dan zien door glazen of openen van je mond het zal je niet verbazen als ik in stilte zeg jouw bloemen staan voor mij in onzichtbare vazen wellicht schouw…

laat mij je vinden tussen dag en nacht tast met mij de schemer af raak mij aan er is geen groter wonder dan de zachtheid van je bestaan…

Overal loop ik haar tegen 't lijf stalking Mathilde noem ik haar Toen ik haar de deur uitwerkte mepte ze op m'n kop met 'n kandelaar Op 't buro vroeg men naar de waarde hoewel 'n echte Blokker, geen cent Uw hoofd ook niet, zei men ongevraagd achter een krant grinnikte een agent De dokter stuurde me op vakantie hotel met tralies die Mathilde…

Door het schemer van ons verlangen loopt een onzichtbare grens Wat wij voor elkaar voelen gun ik ieder mens Het vermogen zo intens lief te hebben dat kan niet iedereen Het komt vanuit de ziel en ik herkende jou meteen......…

de zon is verdwenen de zee siste kwaad achter de horizon beschaamd trok zij haar rode hoofd terug wraak is zoet weerkaatsend heeft zij de golven opgelicht…

December komt en kort alvast de dagen tot enkele uren schrale zon gedurende de dag. Door 't donker loop ik van de prille morgen; ik keer terug bij 't donker van de nacht. De tussenuren slijt ik in het kunstlicht van kantoren. Mij deert het niet, ik weet als nooit tevoren: ik koester deze donkere dagen. Het daglicht kan mij nauwelijks nog…