Alle inzendingen over OR troost OR angst

Toen de angst Het toch gewonnen Had van wat Ooit mijn leven Was, eenzaamheid Die mij het gevoel Gaf alleen op De wereld te zijn, En zelfs de tranen Die ik schreide Niet meer wilden Leven, werd ik In het lood gezet Door het glas Dat ik beschilderde Met Moeder en Zoon Dat mij troost gaf En mij weer in Het reine bracht…

Angst is een slechte raadgever, die term begreep ik nooit want angst - en raad geven, zijn twee aparte compartimenten. Angst voor spinnen of aardbevingen laat zich zelden of ooit binden door een horde complimenten. Angst een slechte raadgever, nou dat mag ik hopen want bij angst laat ik mijn emotie volop rennen en lopen.…

Fiets pakken uit schuur lege flessen in fietstas lucht voelen binnenstromen in longen danken, dat je zomaar fietst beschermende kleding hebt jouw benen trappen iets te doen glasbak mensen te zien Dan...iemand met rollator jij stapt af voor praatje, zomaar zij deinst achteruit. Ik stap op vlug weg weer terug.…

door muren vol weemoed barst ooit het geluk verscheurt jouw angst zichzelf aan flarden tot aan de grens van verdriet en vreugd waar tranen vloeien door elkaar heen zichzelf verweven in armen van troost mijn liefde gegeven die muren sloopt…

mijn woorden passen niet ik zie het aan je verre blik ze werken als een lappendeken op kleine treurnis of een groot gemis maar nemen niet de koude weg van slecht bericht want troost is anders niet dan niet verlaten niet meer dan voelen van de hand die in de nacht als een vertrouwde stem de grootste angsten kan verdrijven…

handenwringend samen zittend in dat intens diepe grote verdriet hun angst delend is daar die arm is hij weer voor even de jonge man met wie ze ooit zo vol liefde en vertrouwen de grootste stap in haar leven nam een moment van troost daar ligt immers hun kind vechtend voor haar leven…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

en kukel en ik kraai Wij maken van beroep lawaai Zo maak ik hopen en ik graaf En ik hinnik, spring en draaf Ik ben nachtegaal en zing Zo heeft iedereen zijn ding Ik rook, dus ik ben Ik headbang, dus ik ben ook gek, dat je zo kunt ontaarden Maar ach, laat een ieder in z'n waarde Je hebt er ook die zijn er voor de gezelligheid Als troost…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

wat is er aan troost want helden die zijn altijd dood…

Droogte ingehaald dankzij de winterregens herleeft de natuur…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

In deze tijd van angst en onzekerheid, probeert hij positief te blijven, maar kan het niet. t'Is moelijk om met deze situatie om te gaan. Bidden om Gods onmisbare kracht, is het enige wat hem troost kan geven. En staks als hij mag opvaren naar de hemel, dan weet hij, dat de pijn voor altijd wordt verzacht.…

De angst houdt ons in de greep, stevig en niet te zuinig, leer leven met het feit, dat we constant over de schouder moeten kijken! Want ZIJ, weten niet van wijken! Dus blijf alert, is de boodschap!…

van nergens naar ergens dat ooit ging verloren dwars door de angst die twijfel zaait van ergens tot nergens meer thuis te horen dwars door de angst die twijfel zaait zonder iemand bij niemand meer thuis te horen van alleen naar samen dat ooit ging verloren zonder die angst die twijfel zaait van samen naar alleen bij mijzelf weer thuis te horen…

gelatenheid in doffe ogen omsluiert verdriet waar dromen vergaan verdwenen is tijd zal nimmer bekoren wat toekomst blijkt vervult haar met angst maar wentel in de streling van fluisterende woorden omhels de troost die ik schenken mag denk aan momenten in toekomst verborgen waar ik zachtjes een lach aan jouw ogen ontsteel…

Dat ik hoor haar vermaan, verneem haar troost, haar liefde tot mij en de angst voor haar kroost. Laat mij de nacht tot vriend; de dag is wreed. Te nacht komt mijn dode en sust mijn leed.…

Wil je me alsjeblieft opvangen En mijn angsten verdrijven Want hoe ik me nu voel Is met geen pen te beschrijven. Wil je me alsjeblieft troosten En mijn woede verjagen Want als je dit allemaal voor me doet Zal ik je op handen dragen.…

stoppen, houdt van haar vermogen om met haar hart te meten waarom en hoeveel ze mij vertrouwt maar soms is ze bang is ze bang om terug te glijden in het gat waarin ze al gezeten heeft waarin ze te lang - maar praat haar niet van tijden - heeft vergeten waarom ze zo graag leeft vergeet niet: ik wil graag voor je zorgen, zorgen dat die grote angst…

De nachtelijke smet op de droomwereld heeft de illusie van schoonheid doen verbleken en er is geen vorm van troost of dieper voelen die de angst en leegte laat verdwijnen misschien slechts de moed om ondanks alles en verleden toch door te gaan in heden alleen en zonder vrienden in ’t zoete duister van de droomschijn achter luister van…

Tijdens de verlichte kerstnachten Kwam de vorst nl. op andere gedachten: Met een warm gevoel van binnen Kunnen we alle angsten overwinnen ! Op het komende nieuwsjaar een proost Voor republikeinen een schrale troost: Om echt goed te kunnen ontdooien Moet het toch eerst hebben gevroren ?…

Angst is een slechte raadgever zei men vroeger tegen mij maar angst en raad geven da's er voor mij niet bij. Want angst en raadgeven combineren kun je 't niet of je nou loopt te zweven of te barsten van verdriet. Echter "tijdens" een angstexplosie om dan te adviseren bij die enorme emotie moet men nog heel veel leren.…

Mijn angst groeit. Ik raak vermoeid! Ik ben je liefde niet waard! Ook al heb je ze verklaard. Ik duw je ver weg van mij. Iedereen blij! Mijn zorgen verdwijnen. Maar voel me wegkwijnen. Ik wil niet alleen zijn. Alleen zijn doet zo pijn!…

aanwezig Als instrument als bron als verleiding als troost als een mysterie Het doet de mens iets…

Troost voelt als een omhelzing. Troost is een warme deken om jouw eenzame schouders heen. Troost komt dan als er een gat valt, een verdriet. Troost is ook een gevoel van herkenning: je bent samen er door heengegaan. Troost komt wanneer je open staat voor warmte. Troost is een feest van begrip.…

vernederd niet zegt nooit dat jij lelijk bent verstoot jou niet omdat jij verliefd bent op geen vrouw maar een leuke vent ook gelukkig helemaal niet dat Hij je lichaam interessanter vindt dan jouw gouden hart altijd om je heen In rouwtijd dat bittere smart oh lief mens geloof Hij is er op aarde plus na de dood…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

kom maar naast me staan pak m'n been beet wat je aankijkt is te groot om te omvatten met je kleine armpjes hou je maar vast…

jouw stem hoeft mij niets meer te zeggen ik hoorde je al jouw blik hoeft me niet te begrijpen dat voelde ik al jouw hand hoeft niet op mijn schouder te rusten hij lag er al jouw lippen hoeven me niet te kussen ik proefde ze al wees er en het is goed…