12119 resultaten.
Geduld.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 405 Gelijk Gij niet gezegd hebt, toen Ge zocht
mijn ziel, verloren schaap, in bitter lijden -
een lijden met U groeiend door de tijden,
en dat zich, slinger-rank van doornen, vlocht
rondom uw huivre leden, tot het mocht
als dolken-kroon u door de slapen snijden:
‘genoeg! ik deed genoeg u te bevrijden!’…
Houtje
gedicht
3.0 met 44 stemmen 13.229 zee geeft helemaal nergens om
Het houtje droomt nu maar van een strand
Nee - niet van vroeger
toen ze boom was
Dat is verloren
Een strand is er niet
--------------------------------
uit: Zes nietsjes (1981).…
Verloren nacht aan zee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 527 Het avondrood lost op
Tot een effen gewelf
Het zwart weer breed uitgesmeerd
Op het palet van de tijd
Jouw stem brak op de dijk
kaatsend over mos
Dook met een plons
Plots verzwolgen
Slenterend langs de haven
Vond je niets meer in de buidel
Jouw paspoort verloren
De lidkaart van de salsabar
De foto van een ver lief
Wind had jouw sjaal…
Zee van verloren rivieren
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 2.386 Witte koppen slaan
als een bres in de branding
de dood in het zout.
Je zingt als een lorelei
ontvoerd uit het zoete land.
*
Muziek: Nina Hagen,'Seemann'…
Aan zee
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 128 Een zwarte sjees
met zijn verloren helft
Tussen zee en land
Grauwe luchten
boven 't lege strand
De vriend
had hem meegenomen
naar dit stille oord
Zij spraken met elkaar
geen woord
Hij keek de zee
strak in 't gezicht
Geen eb en geen vloed
Eindelijk was hij thuis,
voorgoed !…
Alles en voor even
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 137 Als een bedelende kandelaar
in het donker
Als een rivier in zijn stroom
zoekend naar de zee
Als een vogel hoger zou vliegen
dan hij de lucht kan zien
Als een mens verloren
zingt naar haar ziel
Dan gaat daar mijn alles
en voor even.…
de zee roept
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 118 mijn anker ligt in zee
waar anders?
die onuitputtelijke bron
voedde mij vanaf mijn eerste ademtocht
menig schip is daar vergaan
een verraderlijke plek
zo verloren in de oceaan,
het magnetische middelpunt
die zee voedt mij
die zee leeft mij
de zee ben ik
en jij…
Prille liefde.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 292 Toen samen met jou.
Rode lippen, gras zo groen.
Zorgeloos die tijd.…
lichtjes
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 786 Blaadjes die vallen.
Bomen worden kaal.
Straten worden donker.
Laatste granen gaan door het gemaal.
Het gras wordt bruin en rot.
Donkere dagen komen eraan.
Traditie getrouw doet een ouder echtpaar de lichtjes aan.
Samen voor nog heel even...
lichtjes hebben helaas ook niet het eeuwige leven....…
ZEEMIST OF ZEEVLAM
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 Het was een zonnige dag
Torremolinos, Zuid-Spanje
30 december 2021
een heel zonnige dag
met 24 graden
dan opeens
vanuit het niets
vanaf de zee
Mist
Zee-mist
Als een vlammende tsunamie
van bergen mist in banende
gruwelijk grijze grieselijke wolkenzee
over het strand
aan ‘t land
in de stad
zeezicht verloren
zee-mist om m’n oren…
Kalmte
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 170 Om in de rivier
van stromend water te drijven
vanaf de bron
tot aan de monding van de zee
speurend naar die éne traan
verloren in het water
en bleef hangen
in het wuivend riet
nu jaren later
te kunnen schrijven
van wat geworden is
uit de rivier van herinneringen
droeve en ook mooie dingen
een kalme zee die mij hopelijk
nog enkele mooie…
Gebruiksaanwijzing
gedicht
2.0 met 98 stemmen 48.901 Wie in zee begraven wordt, gaat nooit verloren.
De zee is spaarzaam als een dichter.
En ik was aan zee en ik was op een berg:
twee eeuwenoude makkers.
Wie op een berg wordt bijgezet,
wil nog jongleren met de sterren,
snakt nog belachelijk naar lucht
met al de roofzucht van zijn lijk.…
Woorden
netgedicht
0.0 met 3 stemmen 124 woorden waarvan ik hoopte
dat ze ooit de jouwe zouden
worden zijn verloren gegaan
bij de zee
hoe ik ook loop en kijk
zand tussen mijn voeten voel
de golven tel
ze zijn verdwenen
net als jij…
de zee en de oude man
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 196 rollende golven
het strand bedolven
onder schuimende koppen
het moet wel kloppen
een oude man
duinpan, het klotst
aan de rand van het strand
de oude man, ziedende zee
een verloren land…
KIND (De zee ruist)
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 861 En de zee ruist, net als de wind,
ik ben weer eventjes het kind,
het kind in me dat ik had verloren.
Laat me even, verboden te storen.
Ik ga nergens heen vandaag,
ik hou de gordijnen gesloten.
Ik ga vandaag nergens heen,
alleen in de droomwereld die ik ken.…
Stormgebieder
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 117 "Val wind", sprak Mozes
Yam Suf lang genoeg gedeeld
ging de storm liggen…
Namen, namen, namen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf
Danst liever met de kinders voor de ramen
En spelt - op afstand - buitenlandse namen
Alichoa, Far Ör en Sönke Drav
Waar zijn Endymia en Rosamunde
Roskilde, Haviland en Erdoman?
Ik wou dat ik hun namen nou eens kan
Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…
Zomer in Rockanje
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 213 De zee
Water, adem
Het zachte strand
De kleuren die lachen
We vinden de sporen
Van die verloren tijd
hoepelende meisjes
Een zandkasteel van oude lucht
Het geluk van limonade
slome dagen in Juli
we komen er nu langs
koppeltje duikend in ons hoofd
We zien de zee
die altijd blijft
altijd
blijft zingen…
'k Zit met mijn lamme benen
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.264 'k Zit met mijn lamme benen
in de asse van een stervend vuur.
Ik bid; mijn vrienden wenen;
en 't hangt mijn keel uit op den duur.
Zal ik mij dan vervelen
met langer Job te spelen?
De schoonste lol, de liefste lol
maakt op den einde dol.
De schapen moet men scheren
en de ezels moet men slaan, ja slaan.
Zo wil 'k, in alle…
O BLIK VOL DOOD EN STERREN
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.649 o Blik vol dood en sterren,
o hart vol licht en leed.
De dag is spijtig verre;
de nacht is hel en wreed.
Mijn mond vol wondre smaken
die géne vrucht verzaadt.
Niemand, o hunkrend waken,
die langs mijn venster gaat...
Wij zullen nimmer wezen
dan Godes angst'ge wezen.
- God, laat ons waan en schijn
dat we Uwe wezen zijn.…
Duinenkust
snelsonnet
2.0 met 12 stemmen 437 Een kekke kuil was ’s avonds al gegraven
zodat ik vrolijk mij erheen begaf
maar weldra stond ik stil, verbaasd, zelfs páf:
Er lag een jonge vrouw vol overgave
Ze rook naar zout, zand, zee, had ik wel lust?
Ik ging, maar ja… alsof je duinen kust…
Zeearmen voor zeegodinnen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 48 Belandt zij zonder
Chicanes aan land
Donderend en denderend
Extravert
Frenetiek de
Gretige gulzige golven
Hoorbaar hongerend
Intimideert zij
Jubelt zij haar
Kolkende klaagzangen
Lyrisch haar landschap
Mooie maanzieke reuzin
Neptunus maant haar tot kalmte
Oeverloos opent ze haar
Panorama’s deze non-
Querulante sterre der zee…
Schrijven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 72 Hoe wij onze namen schreven
vlak bij de zee toen de zon ging dalen?…
Uit "De Haaische Courant"
snelsonnet
3.0 met 4 stemmen 319 Er is een ongeluk op zee gebeurd:
Als bijvangst bij de robbenjacht zo-even
verloor een homo sapiens het leven.
Helaas kadaverkaas, maar niet getreurd:
We weten dat de soort vroeg jonkies krijgt;
hij wordt dus niet met uitsterven bedreigd.…
Midwinter blues
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 593 zwervend langs de zee
zo hol van binnen
speelt in mijn roes
een meeuw met mondharp
de midwinter blues
mijn vrijheid verloren
mijn liefde gestolen
mijn schoenen versleten
mijn lever verrot
mijn denken bedot
jouw naam vergeten
zwervend langs de zee
zo hol van binnen
speelt in de mousse
een meisje met mondharp
de midwinter blues…
Het verloren land
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 63 en het zand
Weten hoe je daar moet komen
Want de druppels in de zee
En de korreltjes zand
Kennen het geheim
Van het verloren land…
Lieve gazelle
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12 Schrijf me, maak me blij
wees een engel, jij
zet je liefdespijn
liever niet opzij
Onze liefde blijft
wij zijn één en vrij
onderga het, dan
gaat ze nooit voorbij
Altijd weer zul jij
Zywa zijn voor mij…
het verdronken land verhorend
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 375 het strand op de zee
het verdronken land verhorend…
De strandjutter
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 214 zijn ogen op de vloedlijn gericht,
struint hij tussen wrakhout,
wat schelpen en bruinig wier
in een ver verleden verloor
hij zijn hart aan de zee
alleen zijn dromen,
zijn dromen bleven hier
in de kille plaggenhut
van zijn onstuimig bestaan
spoelt eb en vloed
bij nacht en ontij
komt hij weer tot leven en gromt:
de zee geeft minder…
je keek niet om
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 955 ik dacht aan de zee en
dat kleine bootje waarover
we spraken, weet je nog
we vonden geen woorden
je proefde het zilt van
mijn lippen, ik de jouwe
je tedere groet verloor zich
in de ruisende branding
ik stond daar
je keek niet om…