Alle inzendingen over OR vrouw OR herinnering

Die foto van toen Herinnert mij aan onze eerste zoen Ik heb je lippen toen geproefd Je zachte huid gevoeld En diep in je ogen kunnen kijken Je geur was als een bloementuin En je haar streelde mijn wangen Het was allemaal zo fijn Wat kan ik er naar terug verlangen Joop Bonnemaijers…

Herinner mij zoals ik ben Zoals je me hebt gekend Warrige rode krullenbol Lief en vol temperament Herinner mij zoals ik ben Blijmoedig zachte vrouw Vervuld van wilde passie Alles wilde delen met jou Herinner mij zoals ik ben Stralend als het zonnelicht De klanken van mijn hart In mooie woorden gedicht Herinner mij zoals ik ben Zoete…

tochtvlaag scheerde zij aan mij voorbij eer ik wist, wat zij mij te doen aanried huiverend stond ik op een duinslag nabij de zee, die landinwaarts dreigde te springen, die trachtte mij te verzwelgen met een weids gebaar ik, die niet goed wist, wie zij was, wat zij deed niet alleen de zee, ook de winter was nabij die mij zou dopen in eindeloze herinneringen…

Het strand van Helgoland streepjesmannen grijzend vrouwen tot de kuiten dichtgebonden enkels in de golven Daartussen mijn moeder, veertien, in haar eerste badpak lachend, verlegen, opgevouwen, ingekapseld Zij werd vermoord in 1944 het badpak plus ontvreemd verleden heb ik bewaard de foto van haar schuchterheid ligt opgeslagen in mijn…

verleden heeft een gezicht onder vele vage haarscherp gesteld jouw ogen dwalen mij tegemoet oren in luisterstand je mond vertelt het verhaal van jouw wedervaren je vingers schrijven de brieven die ik kreeg in de afgelopen jaren en niet meer kreeg wel verwachtte beiden hebben we het hekwerk van onze eigen werkelijkheid op slot gedaan de vrouw…

Vanavond was er op een feest een vrouw die nu aan drie kinderen en een man leed maar die toen wij met elkaar eens dansten vanuit een witte blouse oneindig lekker geurde en alle beloften van zachtheid die zij te bieden had, in haar dicht genaderde haren en oren met zich droeg.…

Zoals zo dikwijls aan haar denkend, sluit ik het boek, waarin ik las; en ogenschijnlijk aandacht schenkend aan blauwig bloeiend juligras wil ik 't geheim - haar goedheid - weten. Ik vind de woorden, die ik zoek in een klein, oud, bijna vergeten versleten catechismusboek. Grijsheid, waarin we soms ontwaken, modder en mist, en brand en as…

ze zou gaan sterven deelde wat omging in haar hart open ze werd mens leeft voor altijd in mijn hart een vrouw…

En telkens als weer hun matte gloed De schone vrouw bestraalt, Dan doemt een lichte droom voor mij op, Die van vroegere tijd verhaalt. En vluchtige beelden snellen voorbij En gestalten uit mijn jeugd En ik denk terug aan onschuldig geloof, Aan tedere kindervreugd.…

zo voorbij warm gevoel aanwezig mooie herinnering Dag.... bijzonder moment verrassing nooit te vergeten Veel geluk, mooie sterke vrouw!…

Een vrouw... vol vrolijkheid en praatjes, probeert er het beste van te maken. Een kanjer... wordt plotseling, een herinnering.…

blauw één punt één kleur één lijn het had géél moeten zijn…

Ach, hoe strekte je eens je blauw-dooraderde kleine hand naar me uit en hoe zei je: "Ge bent m'n kind." In een houten doosje bewaar ik sinds jaar en dag een lok van je zachte, grijze haar, die ik voorzichtig heb afgeknipt toen je, buiten bewustzijn, op je stervensuur wachtte. Op die foto uit 1951 sta je als meisje in een vlinderachtige jurk…

Je verjaardag staat me nog steeds helder voor de geest Het voert me terug naar hoe het vroeger is geweest Al ben je al jaren geleden overleden Die verjaardag doet me denken aan ons verleden De dagen uit lang vervlogen tijden Vol geluk en liefde tussen ons beiden Op zo’n dag, nu ik eenzaam aan je denk Was die tijd toch een godsgeschenk Jouw geboorte…

We slenteren over het zandpad langs de opgedroogde bedding van het riviertje richting zandheuvels waar een enkele boom de kunst van eenzaamheid verstaat als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder de bloesem van de vlierstruik we ruiken de adem van zomerse wind zuurstof…

Mijn vader droeg altijd een pet. Hij was geruit, een hele donk're. Met een drukknoop en een klep. Hij ging alleen maar af in bed. En reed hij op zijn brommertje, de pet ging altijd mee. En maakte hij een ommetje, dan groette hij ermee. Nu hij allang er niet meer is. Terwijl ik soms eens aan hem denk.... dan zie ik nog alleen die pet.…

In de voetstap van mijn vader wil ik lopen langs het strand, wil ik kijken naar de zon en genieten van het land. Wil ik dromen,lachen,eten, en van alles wil ik weten. Naar de golven wil ik kijken over hoge wijde dijken, wil ik vechten met de wind, hollen wil ik als een kind. In de voetstap van mijn vader wil ik vrij zijn en tevreden…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

De vrouw slaat de man gade en denkt aan het absolute niets wat kan hem nog raken alleen zo en zo alleen hoopt zij hem te treffen in zijn starre onvermogen zich te herinneren waar de zin des levens uitgesproken werd niet zwijgend uit verkiezing opgedrongen terughoudend als een zelfgekozen plicht de vrouw slaat de man gade en denkt…

herinneringen fluisteren doen haren krullen handen wat meer dooradert vertellen het eigen verhaal over zorgen, vasthouden en strelen liefhebben en werken dromerige ogen kijken achter brillenglazen al zijn beide voeten wel stevig geaard vrouw moeder oma oma moeder vrouw ooit waren er alleen de wereld en de maan, en de geur van hem…

Ik brak het niet. Vandaag. De stilte voor en in jou. Jij, van wie ik houd... we reden samen, op de fiets, op ons ijzeren ros onder takken van zomerbomen. We roken de bloesem snoven nieuwe vruchtbaarheid. Jouw rijke mentaliteit verzorgt en zorgt voor juiste en zuivere inspiratie! We genoten die zomers van zon, water, lucht en vogels. En de…

zijn naam licht en broos koesterende omarming zijn leven aangeraakt en kil staat op een kier hoe veel ziet hij in het donker wie blijft achter in de leegte wie bevrijdt de gekooide nacht draagt het licht op handen hij balanceert op een gebroken toverdraad zijn lichaam in de sneeuw…

opnieuw valt er sneeuw mijn hoofd lijkt doorzichtig als glas alles is zo helder en toch denk ik aan niks herinneringen wat zijn dat eigenlijk zijn ze echt? als alles wit is vallen de verschillen weg…

strand twee persoons strandlaken Herinneringen te meer die een vloed aan tranen losmaken Vaarwel pensionkamer waar herinneringen begonnen Herinneringen te meer door haar schoonheid verzonnen Vaarwel mooie, lieve vrouw vaarwel de tijd gedeeld met jou Herinneringen aan mijn "Mädchen" we hielden zo veel van elkaar ik mis haar warmte…

Ik gaf hem appels en keiharde peren mee in een zak drukte hem vast tegen me aan de losheid, gemak hoe hij naar buiten en weg weer Wat rest is herinnering van een ontspannen, rust als voor een baby, muziekje aan box en mamma Zo ben ik moeder vrouw vriendin van man en vrouw die jou als een baby rust mag geven je er mee laven, overgeven aan klank…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Ik dacht dat de herinnering voorgoed voorbij zou zijn maar toch doen die gedachten nog altijd zo vreselijk veel pijn. Hoe kon je steeds weer zeggen: ik hou alleen van jou terwijl je in gedachten al weer was bij die andere vrouw.…

liefde is thuiskomen in een sfeer van nog meer willen dat ze altijd zo blijft een vrouw om van te houden herinneringen om te liefhebben de tijd te delen, verdelen onder elkaar armen die ’s nachts zoeken naar nog meer geluk dan ze al dragen en blijven zweven in een eindeloos gebaar…

ik ben niet vergeten te weten van jou het verlaten om niets dompelde mij in rouw je foto werd bleker mijn herinnering onzeker mijn liefde voelde weker gevangen in trouw alleen in onze brieven wreed van tederheid kwam ik je tegen als oprechte vrouw 1969.…

Je weet het niet meer iemand speelt met je geheugen en doet dit steeds maar weer je duikt in je herinneringen maar het is zo duister daar weten of die koffie vers is valt je al zwaar alles om je heen is nieuw het ruikt toch zo fris je hoort iemand zeggen dat het al weer mis is maar wie is die vrouw en wat wil ze van jou?…