In Nederland, schreef hij,
kon hij niet leven
Men moet er, te benauwd,
zijn lusten reven
Hij zwierf als scheepsarts,
lust- en rusteloos
Naar China, Portugal,
de Verre Oost
Dat hij een eerlijk
zeemansgraf bewaarde
In schuim en asch
verstrooid over de aarde…
De kookkunst van moeders.
De wuivende takken voor het raam.
De giechelende busconducteur en zijn pet vol mosterd.
De laatste uren van Jacques Rigaut.
De ongelezen pagina's in bibliotheken.
De nagels van schooljuffrouwen
De aberraties van de Nederlandse spelling.
Elke speling van het lot.
Het taaie van de escargot.
De schoenen van de ballerina…
Wij zullen iedre slag van 't Noodlot weren;
wij zijn de toekomst, 't heden en 't voorheen;
laat de eeuwen immer wentlen, gaan en keren:
slechts wij bestaan op aarde en anders géén;
en heel het leven zullen wij beheren,
want 't gaat uit ons en 't slaat in òns alleen.
1898…
'
Zo luidt het en, geladen
met de ongevalste gift
huns overvloeds, zo waden
de koeien uit het riet
om uit de meers, verbeid,
weerom te stallewaards
en in de stilligheid.
27/9/1898…
bloemrijke woorden
in harmonie met
schurende feiten
levendige taal
een krachtig
kleurrijk mozaïek
brisant leed
in duizend inktzwarte
fragmenten uiteen gespat
de scherven met
zachte handen opgeraapt
zorgvuldig opgeschreven…
76
Bezig met laden