Absalon
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 
132
132( voor Adriaan van Dis )
Adriaan, mijn zoon, wat kan een mens
diep wegzinken in zijn ellende
in zijn schrijfkamer, de zeewind
giert door de holten in je hart,
naar de bossen van Indië, waar ik
mijzelf heb verhangen of ben jij het?
Ja, mijn lijdzame disgenoot, trouwe
viervoeter, nu ik je edele kop weer
zie op die ordinaire kijkkast, vermoed…
Bezig met laden