Alle inzendingen over Adriaan van Dam OR Bouts rimees

Blue Monday, ‘k voel de tranen in mijn ogen; mijn levenslied klinkt verre van Majeur, wat ik me voornam is reeds lang vervlogen al hangt er nog een oliebollengeur. De zon te zien blijft bij een ijdel pogen, de dagen zijn te kort en zonder kleur . Blue Monday, ‘k voel de tranen in mijn ogen; mijn hartenklop klinkt danig in mineur. ‘k Verzuip…

Bij ’t graven in het centrum van Den Bosch -men gaat er een parkeergarage bouwen met als gevolg veel zand en grind verstouwen- kwam onverwacht wat prehistorie los. Er kwamen stenen werktuigen naar boven, zoals een schraper, messen en een bijl en scherven als de punten van een pijl; men kon welhaast de ogen niet geloven. Ook jachtbuitresten…

(Naar de ets van Rembrandt - 1631) Bezij een kromme wilgenboom zat vrij van enig schroom - haar rokken opgeschort, aan het ontblote onderlijf - een pront en potig boerenwijf te poepen en te pissen. Het was daar waar de Amstelstroom zich uitmondt in het IJ, juist op de plek die Rembrandt meestal als zijn stek verkoos ter studie van een…

Wanneer ik zo terloops de kat bekijk terwijl zij op de sofa ligt te slapen, voorafgegaan door levensgrote gapen, dan denk ik vaak ~wat heeft die poes het rijk~ Zij hoeft haar kuch niet bij elkaar te schrapen. Er staat voor haar steeds binnen pootbereik een bak met voer, een vorstenmaal gelijk. Haar bek hoeft het alleen maar op te rapen.…

Kunst en cultuur en ook nog wat van taal; de koppen worden bij elkaar gestoken. In Groningen gebeurt het allemaal. ‘t Docentenkoor gaat er zijn pot weer koken. Zo veel op ’t repertoire is niet frugaal; ja vuur genoeg om ’t flink te laten roken. Kunst en cultuur en ook nog wat van taal; de koppen worden bij elkaar gestoken. Voor ’t onderwijs…

Toen ik als kleine jongen eens per jaar ter kermis ging, kreeg ik van Oude Oma een rijksdaalder te verteren. Dat was een godsvermogen om in één dag te spenderen aan draai en zweef en al zo meer en menig suikerspin. Als ik mijn ogen toedoe zie ik nog steeds in mijn geest hoe Jack Ladero, bijgenaamd ~Het Knetterende Beest~, zijn rondjes draaide…

Je ziet ze op een vliegveld en in havens aan de zee, want juist daar sjouwen mensen heel vaak contrabande mee. U vraagt zich af: Waar gaat dit over, u heeft geen idee? Ik zal het u vertellen, het betreft ~De Douanier~. Zo’n man die met gefronste blik jouw zenuwen belaagt en ter verhoging van de angst je en passant nog vraagt ~Iets aan te geven…

Wanneer ik 's avonds in de tobbe lig te weken diep onder 't schuim, van af mijn tenen tot de kin gelijk een licht en luchtig uitgespreide deken, dan krijgt mijn droge leven weer een beetje zin. Want als ik 's avonds in de badkuip ben gekropen dan zwerven mijn gedachten op de wilde vaart. Ze zeilen weg over de zee tot in de tropen, ik voel…

Je denkt ~Nou dit geheimpje houd ik onder eigen pet~ maar ondertussen mail je ’t wel naar je vriendin Janet, want die is te vertrouwen vanaf A tot en met Zet; dat is ook zo, maar onderwijl zit je op ’t internet. En daar is waar het misgaat, want je waant je onbespied. Dat had je maar gedacht want diep in ‘t virtuele riet verschuilt zich de AIVD…

Het rijtjeshuis u weet wel ~aanelkaar~ daarvan staan er in Nederland zo velen, je vindt ze zelfs aan plein en boulevard, haast nooit architectonische juwelen. Ze zonnen door, ja dat is vaak wel waar en hebben tuintjes waarin kinderen spelen. Het rijtjeshuis u weet wel ~aanelkaar~ daarvan staan er in Nederland zo velen. Het groeit maar…

Het maken van pleziergedichten wordt vaak onderschat, je denkt al snel dat flik ik wel, vooruit, ik doe maar wat. Een vleugje ritme, ‘n snuifje rijm dat giet ik zo in ’t vat, maar als je ’t zaakje overleest, dan is het nooit ~je dat~. Het blijkt toch minder simpel dan aanvankelijk gedacht: dat vorm-vast-rijmen moeilijk is, dat had je niet verwacht…

Hij heeft het in zijn hersens opgeslagen: juist veertien zinnen en niet eentje meer, ook eentje minder doet hem danig zeer. Een ander aantal kan hij slecht verdragen. Het metrum, als het even kan, van vijf want zes geeft weer zo’n rommelig geheel en vier leidt meest tot kinderlijk gespeel. Ja vijf is hem geschreven op het lijf. Het rijm…

Aan de oostelijke kim begint de dag weer vroeg te dagen, de zon in haar gestage klim laat traag de nacht vervagen en sterren en de maan verdwijnen in de morgenstond, het eerste vleugje hittegolf beroert de droge grond. De gloeiend gouden bol beweegt zich langs de hemelboog, gehoorzaam aan haar eigen tijd en gang kruipt zij omhoog en treitert…

Vandaag de dag valt niemand te vertrouwen want niemand blijkt te zijn waarop hij lijkt. Bankiers, zij spelden sprookjes op de mouwen en hebben slechts zichzelf riant verrijkt. Politici, zij laten villa’s bouwen van toegestoken geld, zoals nu blijkt. Haast niemand kun je heden nog vertrouwen want niemand blijkt te zijn waarop hij lijkt…

Wanneer ik op verjaarsvisite ga hoor ik een kamer vol met hen die klagen. Het blijkt voor bijna niemand te verdragen: een sleetse moeder of aftandse pa. Zo’n vader wandelt in zijn blote kont en ma heeft steeds haar slipje vol gescheten; het oordeel van ‘t gezelschap volgt terstond: ~In een tehuis~ en dan de zaak vergeten. Ik heb misschien…

(een smartlap) Katinka was een schone maagd van even twintig jaar Door zorgen werd ze niet geplaagd en iedereen die hield van haar Ze rookte soms wel eens een joint doch vaker een sigaar Maar pruimen nee dat deed ze niet dat vond ze iets te zwaar Al in haar campertje compleet met douche en ledikant Trok zij als meid met pit door 't binnen…

Adriaan van Dam…

Wanneer ik fris en glad geschoren voor de spiegel sta om me te kleden voor een mooie avond Opera of een diner voor twee in restaurant ~Chiqutroelala~ dan wel met nabestaanden van een vriend naar ‘t kerkhof ga en dan het brede lange taps gevormde linkerdeel van de beschaafde zacht getinte stropdas rond mijn keel voor doorsteek twee keer om het…

Het is nu ongeveer een jaar of twee geleden dat ze nog elke dag volop visite had de pot voortdurend vol met verse koffie zat en het gebak rond kwart voor elf werd aangesneden. Maar haar vriendinnen, broers en zusters, nichten, neven -het ging zoals het meestal door de jaren gaat- die werden slecht ter been en bleven van de straat of waren ondertussen…

Zo hier en daar hangt in een tuin verwaaid nog kerstverlichting in de kale bomen. Zij brandt niet meer, dat zal waarschijnlijk komen omdat het elektriek is uitgedraaid. De merels hoor je niet en ook geen mussen. Ze zijn er wel maar hebben het te koud voor kwinkeleren in het winterhout en barsten van de honger ondertussen. De perken ogen…

Zijn leven lang heeft hij zijn stek nog niet verlaten, de Lage Spoordijk is het hoogst wat hij ooit zag. Daar ligt zijn volkstuin, waar -ie huist sinds jaar en dag. Hij teelt er spruitjes, Stiense bonen, soms tomaten en onderwijl leest hij de grijs bestofte platen waarop geschreven staat waarheen de trein zich spoedt. Meestal naar Utrecht of…

Mijn torso heeft niets van een Griekse god en ook mijn benen krommen eigenaardig mijn haar lijkt aangevreten door de mot maar af en toe ben ik toch ook wel aardig? En als ik zing dan klinkt het vals en rot nee met mijn stem ben ik niet al te vaardig ook wat ik zeg komt kreupel uit mijn strot maar af en toe ben ik toch ook wel aardig? Al…

(een Shanty) Ze kwamen na jaren van Java terug hun wilskracht gebroken en spit in de rug Biskaai blies orkanen, dat zat dus niet mee en in de Straat van Dover daar liep een hoge zee Jo ho jo de lu jee, Jo ho jo de lu jare Jo ho jo de lu jee, 't leven is afzien bij de V. O. C. En toen hun Galjoen om de noord verder voer lag daar Peer de…

~Internationale Doe Vriendelijk Dag~ Heeft het u heden morgen ook bekoord ja toen u stond te wachten op de trein? Er klonk zowaar geen onvertogen woord al bleek hij wel een uur vertraagd te zijn. Heeft het u heden morgen ook verblijd toen u de zebra heel voorzichtig nam? De scooters remden allemaal op tijd zodat u zonder brokken over…

Hoe virtuoos de zaag ook wordt bespeeld en zij cadenst als ’t paardenhaar haar streelt in hele, halve, kwarten, of triolen, het is en blijft amechtig klootviolen…

Mijn Lieve Schat, ik heb het wel bekeken, want ik zit nu al vijftien jaren thuis te horen naar jouw dagelijkse preken, verdroogd, er is geen druppel drank in huis. Met mijn bestaan op zee is ’t vergeleken hier als vergaan, welhaast met man en muis. Mijn Lieve Schat, ik heb het wel bekeken, want ik zit nu al twintig jaren thuis. Als…

Het buigen was in vroeger tijd een wijd verbreid gebruik, men deed het voor de Koning dan wel Edelman met pruik en als je het vergat, welaan dan schopten ze je rot of erger nog, als ’t tegen zat dan wachtte het cachot. Er is zelfs een historie van de Kardinaal van Luik die buigen niet voldoende vond, het volk moest op de buik. Een onderdaan…

Wanneer het kwik des winters onder nul staat en ieder loopt te barsten van de kou de ogen tranend, wangen lichtjes blauw; dan zegt de weerman ons dat het om vorst gaat. Maar als het kwik alleen maar plussen zien laat - het zweet loopt je met straaltjes langs de rug, je snakt naar een koud pilsje, liefst wat vlug - geen weerman met verstand…

.~ Wel wetend, om zo’n dame te ontroeren moet je als ouwe lul zwaar in de weer.…

Geen haar zo dun of hij weet hem te kloven Met veel bombarie en een boel gezeik En op een toon, aan mierenzuur gelijk Zeurt hij wat af, van onderaan tot boven Geen zwerm zo groot, hij zal hem kundig ziften Op muggen, die gaan nooit aan hem voorbij Hij weet ze feilloos uit de groep te schiften En knipt hun vleugels af, in razernij Geen versje…