verhaal schiet zo maar
los uit elkaar
wit steen lege boulevard
geel zand zon blauwe zee
eeuwig verloren tijd
Adriatische mist trappen
op een roestige rode boot
voor de zoektocht
iets in onszelf
om te kunnen bewaren
uit het voorhof van herinnering
te voelen hoe men uit het niets
voor altijd innig tranen stort
dat is bij voorbeeld Amarcord…
De foto opent mijn herinnering
aan de vrijheid van het strand
de ruimte waar alles kan
waar ik mijn fantasieën opjoeg
tot ik ermee wegvloog
de hemel in
maar er zat altijd een strik
om mijn enkel, met een touw
dat mij weer omlaagtrok
en als ik een aanloop nam
en in zee sprong, spoelde ik
na een tijd vanzelf terug
naar de familie aan…
In de lente betoveren de populieren
met pluizen de stad, onze kleren
worden versierd, we zijn op de helft
van de vastentijd, het is feest
De winterheks trekt door de straten
naar haar hoge stoel
op de brandstapel, iedereen lacht
de harmonie zet in, en wij
dansen in de stinkende rook
die alle kanten op waait
het wordt een jaar als altijd…
16.114
Bezig met laden