Alle inzendingen over Ander

Je bent "anders", ze begrijpen het niet Maar, je kunt het niet blijven uitstellen Je wacht, op het juiste moment, en denkt, Dat ze zich jouw " anders zijn," geheel niet voor kunnen stellen... Ondanks al die openheid al jaren, blijft het nog een groot taboe Maar nog groter wordt de "ramp" van zwijgen...…

riep niets zo één als wij konden zijn, nooit meer liefdeloze dagen, als je liep, alsof elke stap daar hoorde te zijn schreven je voetafdrukken in het zand me een brief met een eindeloze zin over onze schoonheid en pijn zodat ik nóg nietiger werd, me tot je onderdaan verhief en dat ik dan nu in de schaduw van je liefde verdwijn het is niet anders…

Je vlinder vloog te hoog, Te hoog om vast te houden Te hoog om te vangen, En te bewaren, Dicht bij me Je handen pasten niet in de mijne, Andere lijnen, Andere vorm, Kon niet thuisbrengen waarom, Maar dat telde Je ogen zien er anders uit, Je ogen zijn niet bij mij, Door te kijken in je ogen, Word ik niet automatisch blij Ik kan je…

landen steeds vroeger worden bossen blauw de laatste takken breek je minder graag en minder gauw dat wat de handen doen smaakt bitterzoet in de verleden tijd vervoegen zich de dromen de laatste bloesem heeft de kleur van tederheid en in je lijf stolt het verlangen tot vruchtbegin van eenzaamheid de laatste jaren ruikt de lente anders…

vandaag moest je weer ontgelden, dat je anders bent dan zij. elke dag laten ze je weten: jij hoort er echt niet bij! en hoe je het ook probeert, je bent anders dan zij. je hebt sproeten of je stottert, bent homo, moslim of jood. je bent anders dus dan zij zijn, dus zwijgen zij je dood. ze zwijgen, of ze slaan je.…

Is het tijd voor vergeven; wordt de aarde bewoond door anderen...…

er was eens een frank en vrij woord dat samen met het blad voor de mond demonstratief de wacht hield voor de poort van het fraaie vredeshuis de hoofdingang was afgesloten met een balk in het oog de streep door de rekening voor het wachtende duo met het spandoek hoog: ‘Alles anders!’…

ik kan niet anders dan mijn armen om je heen slaan je wangen kussen je aankijken strelen over je lijf fluisterend woorden spreken ik kan niet anders dan er voor je zijn ik kan niet anders wanneer je even huilt…

Maar iemand gaf mij goede raad, die ik nooit vergeten zal; Iedereen is anders, dus klim altijd uit het dal...…

Ik hoor je praten wat heeft die ander toch een knap gezicht zijn verschijning zegt meer dan de mijne maar jij hebt mijn hart verlicht.…

Ik voel mij authentiek Als geen ander in staat om slechte gedichten te bedenken Ik ben poëtisch ziek Maar benieuwd hoe lang ik dit nog volhou Tot ik bezwijk…

volwassen en toch, wat is er loos er is geen houden meer aan gij zult zwijgen, inslikken wat te heet is in uw mond uw tong verbranden, de waarheid ligt niet in uw kamp, een andere bal is aan de rol en zo verdwijnt het kleintje de lak aan de regels de vrijheid onder ieders zon gesmoord in een rechts hof waar iedereen kan wieden wat een ander…

We zijn zo verdomde anders, maar kunnen echt niet zonder elkaar!…

Niets zal meer hetzelfde zijn Alles is anders Hoe kan alles doorgaan Terwijl alles niets meer is...…

wat was er eerlijk aan die gelovigen er werd zoveel gelogen Nu ben je inmiddels al weer zoveel jaar getrouwd met haar ik gun je het geluk echt waar maar zat gewoon eventjes na te denken Als alles anders was Ja dan......…

Dus al is ie alles wat ik al beschreef Hij is al bezet, dus ga niet over de schreef Hoort toe aan een ander, dus is niks voor jou Want hij zei al já tegen een andere vrouw. Dus is hij een stuk, een kanjer en lieverd op afstand, dat kan geen kwaad Brand dus niet je vingers, want voor je ’t weet Lig je als oud vuil op straat.…

Beschadigde verstilde beelden hangen in mijn geheugen. Kleurloze tranen mengen mijn herinneringen. Jouw ogen vertelden mij over het naderende, scheurende afscheid. Onze woorden waren reeds gestorven in stille eenzaamheid. Toch was er rust in mij, ik stamelde mijn Amen. Ik kuste jouw stille lippen.…

hij weet wel zij is anders dan die ander in haar vel zij weet toch hij hoopt het van die vreemde in z’n hoofd weten ze nog hoe ze waren hoe het was hoe ze dachten dat het zijn zou…

De ander zal huilen in de lege schoenen en ze wat bewegen, de kuil in het andere kussen zoenen zolang die daar nog is te voelen maar geen vaarwel bedoelen, ze zal nog een hele tijd knechten en kinderen moeten zeggen welke koud geworden kleren met hun menselijkheden kwijt weg te smijten, weer meer en hartverscheurend klemtoon leggen op de…

bogen staan gespannen toekomstplannen raken kwijt er wordt teruggeblikt met rouw en spijt hoe anders zou dit lied toch lopen als klanken mengen zonder vrees in vervreemding te verdwijnen nu maar blijven hopen op een veelstemmig eindrefrein waarin nieuwe noten aanvullend en welkom zijn…

Bang was ik nog nooit niet voor een God of goddelozen niet voor duivels of de dood of voor het engelengezang Nee - pas bang werd ik die dag toen jij daar thuiskwam met tien dozen en mij zei dat het nu tijd werd voor een bloemetjesbehang…

terwijl de rozenblaadjes over haar huid gleden voelde het alsof de aarde verschroeide haar keel dichtgeknepen beet ze hard op d'r lip hopend de emotie te kunnen onderdrukken zijn ogen groot van verbazing toen zij het panisch uitschreeuwde ze stond in brand…

De roes zie ik als rust De weg is al in zicht Maar waarom al die haast Het is maar dit leven Wat voorbij raast Waarom iets veranderen Als het pad Waar wij wandelen De tijd zal het leren De rest En al die anderen.…

leven waarde Zonder jou Bleef er de vraag Waarom ben ik op aarde Jouw komst Was een gedroomd moment Meer was er niet te wensen Nu ik je ken Staat voor mij vast Jij bent de top der mensen Dus zeg ik je Nu nog maar eens - Niet dat ik dat verander - Jij bent mijn grote, lieve vriend Mijn zoon Mijn kind Mijn Sander Mijn jochie als geen ander…

Tijdens de laatste ronde met zijn Spaanse hond knispert het gras onder lange slanke hondenpoten lichte vorst platgewalste herfstbladeren verzachten de harde grond putten lijken te glimmen vierkant en donkere strepen horizontaal een oude kinderstoel ligt achteloos in `t gras grofvuil de Spaanse gromt in eigen taal.…

De een kan mooi zijn Dankzij de lelijkheid van De ander – of niet?…

Ik kan niet anders dan mijzelf belijden; Wanneer ik spreek, spreek ik mijzelve uit, Dan zoek ik soms, zo heimlijk mijn verblijden En smart te zingen, dat de oningewijden Niets horen dan een liefelijk geluid... Ik kan niet anders dan mijzelf belijden, Ik spreek mijzelf in al mijn liedren uit.…

Zullen ze me ooit accepteren Ik ben anders Altijd alleen Ze kijken me na Praten achter mijn rug om Vele mensen vinden mij maar stom Maar waarom Omdat ik anders ben Anders dan de 'gewone mens' Kijk eens in mijn ogen Praat eens met mij En je zult zien, dat ik deze benadering niet verdien.…

je beiden eerlijk bent over wat je voelt en nodig hebt zolang je niet voor de ander denkt bang om die tot last te zijn in haar eigen leven, hoe lief ze ook is om voor mij haar eigen behoeften op te willen schorten, net zoals ik zou doen voor haar, als…

Geraakt, door woorden een ander geworden, Maar nooit mezelf geweest.…