Alle inzendingen over Auschwitz OR Noordwijk OR Apeldoornse_Bos

Eindigende Auschwitz treinsporen Rookgordijnen asgrauwe lichaamsgeuren Jodensterren niet-genomineerden De aangegeven sterren die plaatselijk zich niet waterdicht weten Klaarlichte dag die nachtparels verwacht Maanlicht in zonne-kracht Schouwen gesloten poorten Gebroken woorden herboren Bevrijdingsdag op sporen Uittocht gelukkig vol-bekomen…

Eenzaam staart een vrouw Naar het rimpelloos water Van een plas in het veld Vocht vult ook haar ogen Waarachter herinneringen Zich geleidelijk opdringen Het verleden rust als as Op de vruchtenloze bodem, Haar hemel blijft zwart Als de rook van toen En haar tweede afscheid Fluistert lieve woorden: “Dag moedertje…”…

verlaten muren uitgemergeld overeind diep in geleden pijn gestoken De ovenpijpen zijn kapot als rook in dromen opgegaan van hen wiens leven werd gebroken De deken van de tijd bedekt het oog voor bergen blote lijven gewassen door verstikkend gas De wreedheid van de macht of hoe naakt een mens kan wezen weet enkel hij … die in kamp Auschwitz…

hoge betonnen palissades omzomen executiepleinen en dempen het gestamp van dampende deportatietreinen beestachtig tierend gebrul overstemt de sissende stoom hier emaneert tot schande de ontaarde NAZI-droom op de luifel boven het onthaal prijkt pijnlijk “Arbeit macht frei” in de hoogte erboven fakkelt een schouw in lichterlaai de…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

begrip waarin het ademen onbewoonbaar werd verklaard en een kind de gesloten mond van de dood het is daar, die dagen toen dat zij niet meer zagen het slapen of het gaan in nog minder lijf waaronder ze elkaar zochten het is daar, deze dagen dat ik zag gezichten en namen met stilte doorboord ik ben van ze gaan houden Auschwitz-Birkenau…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Het paviljoen vertrekt in stukken van het strand op platte wagens – oktober is ontruiming lispelt de dame in het zwart ZONNELEEN De episoden van Amos 40.4…

Het paviljoen vertrekt in stukken van het strand op platte wagens – oktober is ontruiming lispelt de dame in het zwart Hij draaft maar rond in minderende kringen op minderend zand – niemand splijt nog wateren niemand schept een pad voor hem Grijs de dagen zat van regen de akkers nooit vol de zee en 's avonds waait nog van verre fijn…

Het donkert vroeg maar bij de zee is altijd toegift van het licht…

guur weer en in nevelen gehuld de ministeries o thalassa een straaltje zon kietelt je wiegende huid…

in de koelkast groeit zelfs de venkelknol door waarom nog somber? stelpend: om mij wattige wolken zon op mijn huid bij de stille sloot steekt hij zelf de loftrompet narcissus dat verre duin in de zon op haar rug een lome vrouw kijk nou die meerkoet met plastic overschoenen pvd!…

in de droom een school donkere ruggen onbenoembaar springvloedbestendig paviljoen in badplaatsstijl geweldig toch? ijzige dag over de wetering wandelt een ral verstijfd van de kou wil die iele narcis zon en nog eens zon dor eikenblad het blijft maar hangen net als de winter om en om worden wilgen hier geknot het oog wil ook…

zo vrolijk die crocussen wit en blauw in het kale gras…

zondagsrust als alle stappers slapen begint het licht…

zij gaat aan land zonder hartstocht zonder omslag de zee vandaag…

uitgelaten de duinen door banjeren mijn weidegang…

langs de heerenweg overheerst de hele dag seringengeur…

de doodsklok luidt in de stromende regen doe ik boodschappen…

in den beginne een beetje stro een kribbe een kind wat licht nu een groot glitterding in ons duister opgesteld…

in de luwte de dader en de zon drenkt gul met licht…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

wormpjes en vliegjes uit dichte bloemenrijen voedt de piepende jongen die steeds meer willen eten het toegewijde diertje zorgt voor sterk nageslacht omringd door gezond lover boven fraaie bloemkronen bouwt komend leven op dat lustig ontluikt naast een hoge muur waarachter doodskreten klinken in volle gaskamers van vernietigingskamp Auschwitz…

weemoedig zong hij zijn Jiddische rapsodie hongerend gerijmd dezelfde verzen vierdelig en indringend een lied zonder eind over het leven van alledag in het kamp de pijn het gemis Hellemuziek (3) honderden malen wordt elke maatslag een stap buiten in de mist van en naar het werk hypnotiserend ritme woordeloos stappen denken…

beproeving voor een meisje van net geen veertien dat zich nog nooit aan een ander vertoonde wat het meisje bond aan haar lichaam was naakt als een jong dier in de massa tussen de andere spook- gestaltes schuifelend onder de steelse blikken van de bewakers eerst het stenen trapje af en dan in die lege ruimte betrapt en…

Zondag Septuagesima, 27 januari 2002 Bevrijding van Auschwitz, 27-01-1945 Voor aantekeningen zie www.abelstaring.tk…

REQUIEM VOOR ROSE Ook zij leeft niet meer In Hilversum woonden haar laatste woorden Ze proefde de vrijheid Ging uit deze stad Deze wereld vandaan Gevuld met geesten die bleven, beschuldigden en soms bezongen En lieve Rose; jij wist allang muziek kent geen rassenwaan het leven zoekt zijn melodie, Auschwitzorkest een levensweg een…

monden zwijgen gaan van hier naar daar, van daar naar hier, naar vaker en meer telkens anders ook voor mezelf de een helpt de ander tot er geen dag meer is, slechts grote, uitgeholde ogen naast het lege ontbijtbord ik kan niet meer weg * ik schud het kussen op jij zwijgt in een andere taal en legt de afstand er tussen Auschwitz-Birkenau…

De Drachtster tram brengt ze naar de Stad, vandaar gaan ze met de trein naar Westerbork, Laatste halte vóór Auschwitz, laatste halte voor het allerlaatste einde.…

ik zie ze vliegen rondom het huis ter duin spreeuwen drones?…