Alle inzendingen over Avondklanken

Over wijde sneeuw zweven zeven zwanen voort: stil én zingend wit.…

een oogwenk in het voorbijgaan nog net voor het sluiten van de markt ze neemt mij mee langs een vergeten dorpsstraat louter omringd door ruimte om ons heen de volheid van buitenste leegte niemand die het ziet de aarde schijnt onhoorbaar te brommen niemand die het hoort slapenderwijs een serenade? niemand weet ‘t de vooravond wacht…

Een dag een laatste groet de horizon staat in brand stil suddert nog het late licht en in het binnenst van mijn hart streelt mij een warm gevoel dat woorden aan schoonheid paart maar spreken mij belet slechts tonen wondere zuiverheid vanuit verten aangedragen breken de stilte van ’t moment vormen geluk dat aandacht vraagt spelen zachte avondklanken…

Kikkergekwaak klinkt dapper in de zoele nacht: vér van die eenden!…