(voor Margot Fonteyn)
Je lijkt wel twee meter in de lucht te springen
in een topscène van Giselle
de benen gracieus gestrekt
de armen eveneens
zoals in die Franse hofstijl
je benadert de perfecte balans
terwijl ik ademloos het fotobeeld inhaleer
Als ballerina heb je de schoonheid aanbeden
en vooral weergegeven op sublieme wijze
met die…
gevuld met het helderste blauwe water
en zeemeerminnen strelen mijn lijf
en van een dolfijn krijg ik meer wijn
terwijl jij in de verte mij wuift
betovert jouw lijf mijn dichtershart
en vele handen duwen mij aan land
terwijl ik naar jouw gulheid snel
en je naaktheid wil betasten
maar je bent een filmprojectie en
als een doorzichtige balletdanseres…
jou soms het podium
waarop zo graag jij schittert
de rekening van het rijpen
wisselt als het getij van de zee
zacht deinende lachgolfjes
met donderende golven van verdriet
zo knutselend en frutselend
nu eens dobberend – met de stroom mee
dan weer stribbelend – er dwars tegen in
groei jij van handjevol baby ooit
tot keukenprinses en balletdanseres…