120 resultaten.
Onnozele rivier
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 216 Grauwe wolken en
Holle zinnen
Ze martelen mij
Alsmaar door
Oneindige vloed van
Onnozelheid
Onguurheid
Bedorven en
Bestolen
Mijn eer
Mijn ziel
Ontnomen
De blauwe knikker
Ademt door
Gelijktijdig met de seconden
Die als stekende dolken
Genadeloos mijn voertuig doorboren
En de rivier van gal
Stroomt geruisloos voorts…
soapgenot
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 369 de soap kleurt grijs de massa
rood loop ik er van aan
de kassa rinkelt stevig
laat flappen wapperen
in mijn hoofd is ruimte
omdat mijn hersens krimpen
bij zwartkijken naar witwassen
de schedel vult zich met pulp
tevreden knort het zwijn in mij
en voelt zich intelligent
bedorven kleurt de avond grijs
de opwinding blijkt verrot…
Gecensureerd sentiment
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 212 Haal je hoofd uit de slaapkamer
en vertel me dan
wat het is
dat jij hebt gedaan
waardoor de bedorven zin
het leven opvoerde
en wist te baren
gekromd de rug
door een paar uit het lood geslagen schouders
genageld aan de paal van een staande ovatie
ik hoef niet meer te klappen
wanneer na iedere seconde
de liefde al kreunend wordt…
Something has to get me started
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 102 Het kan niet ver weg zijn
Ergens tussen stapels
In chaotisch klemmende lades
Tussen bedorven nachtmaaltijden
De brieven herpakken, herschikken
Ik moet er nog aan beginnen, ooit
In een afgesloten kamer
Waar het licht van buiten nog broeit
Aanwezigheid nog nagloeit
Gefilterd, met schuchtere beetjes
Met kabbelende golfjes
Waarmee de…
Liefde in tijden van C.
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 225 Want deze dag heeft morsige poten,
hij gromt een beetje, zijn adem is bedorven.
Geef deze jongen nu eindelijk wat hij wil,
zijn honingpot is al weken leeg
en zie daar drijft hij af naar dwaze lethargie.…
Schilderij.
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 113 Ik ben gevonden in een schaal,
is het niet schandalig?
In plaats van mij als fruit te zien,
maakt hij alleen een foto.
Veel plus en kleur en histogram,
verzadiging en crop.
Dat levert dan uiteindelijk,
toch nog,
een schilderijtje op.…
Ontgoocheld
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 1.537 De draad al tijden kwijt
Enkel druk ik twijfels uit
Gevoelens overrompeld door spijt
Nooit voelde ik me zo uitgebuit
De ooit zo dikke draad
Is langzaam afgebrand
Ooit in onoverwinnelijke staat
Niets leek er aan de hand
Gevoelens zo gestorven
Over en uit met onze smart
De draad lijkt nu echt bedorven
Ooit de draad naar jouw hart…
zaaien en oogsten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 111 we dorsen hebzucht
en maaien akkers met graan
we rapen kruimels
en plukken leven
rijp groen zoet en bedorven
zaaien we twijfels
vergaren woorden
met de zeis oogsten we taal
we nemen elkaar
op korrels van zout
of we zaaien stormen in
glazen met water…
ijsmeer
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 548 haar vuur kent geen uur
van sterven of een flakkering
geen doven onder naaktheid
hemel biddend smekend
geen koude taiga strekt zich
uit onder haar weemoed
het meer weerspiegelt slechts
sneeuwvlokken uit het hart
haar trillen is niet dat
van het riet aan de poel
waar bedorven water kleeft
aan de klauwen van de hebber
meer dat van de…
dauphin
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 849 in tederheid slaapwandelend
de dauphin in zijn dode hand
een bloedzuivere sering de sleutel
voor een nieuwe troonsbestijging
betoverend een maanziek
winterkoninkje
de duivel
een nachtbrakende kwartel
een vervalst barokklokje
onder zijn mantel
de schildwacht op
heterdaad betrapt
op een divanbed
uitend zijn misnoegen
over bedorven bruidssluiers…
Ik mis je, lief
hartenkreet
2.0 met 31 stemmen 3.187 Ik mis je, lief,
ik mis je,
ik heb een grote fout gemaakt,
mijn leven is bedorven,
maar nu is het te laat.
Ik mis je, lief,
ik mis je,
ik heb een grote fout gemaakt,
ik hou alleen van jou,
maar nu is het te laat.
Ik mis je, lief,
ik mis je,
ik heb een grote fout gemaakt,
we waren altijd blij,
maar nu is het te laat.…
Emotieloos vragen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 201 Je duldde geen horizon
geen weg uit ’t verdriet
een glimlach of de zon
je zag ze beiden niet
je kwam bij me terug
in emotieloos vragen
het eten was bedorven
de rugzak niet te dragen
je kon niet tegen tegenslag
jouw moeder was gestorven
in een akelig zwart verleden
je hield niet van ’t heden
vond al mijn woorden laf
de strijd werd…
bloedmaand 1918
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 331 de oorverdovende stilte van de vrede
plooit zich als luizige rafelige dekens
over de verwoeste en verkrachte landen
heel laat in het nieuwe voorjaar
wagen de eerste bloemen zich toch
uit de bedorven en bebloede aarde
in die zomer bloeit een golvend tapijt
van papavers bloedrood onder de zon
bloemen voor miljoenen doden
een slagveld vol…
Binnen
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 383 Hier binnen is de wereld tot stilstand gekomen
hier binnen liggen de stervende dromen
alles is bedorven
zelfs de woorden zijn gestorven
hier binnen staat alles stil
niet omdat ik dat wil
maar ik lig hier verlamd
mijn woorden liggen verarmd
daar buiten gaat alles snel
daar buiten weten anderen het wel
weten hoe te leven en hoe dit te omschrijven…
Joost Zwagerman
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 418 Dan maar de stap naar de koude nacht,
bedorven hoop, een koud vel, een pot
orchideen op een vers gedolven boek.…
de dood
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 1.062 vrijdagavond
ik weet het nog precies
op de gang zag ik een klok
de klok zag mijn verlies
buiten was het nacht
het noorderlicht gedoofd
ik had mijn taak volbracht
zoals het licht dat schijnt
totdat het duister het berooft
de duisternis dook in mijn ziel
mijn licht was mee gestorven
doordat mij zoiets moois ontviel
mijn leven leek voorgoed bedorven…
David di Tomasso
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 409 Zure afdronk, deze rode wijn
Te jong bedorven, daar waar rijpen,
zoveel beter had kunnen zijn
Ik zag je teder kussen
met leder aan je voeten
Zo diep je de bal deed ‘crossen’
kaatst nu de leegte met venijn
Zure afdronk, dit rotte azijn
Te jong gestorven, moet ik begrijpen
en bestel louter nog maar witte wijn,
Daar in het “rode” geen…
Als...
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.074 Als de molens niet meer malen
omdat de oogst bedorven is
en de sterren niet meer stralen
omdat de wens gestorven is,
blijf niet stilstaan...
Als de schepen niet meer varen
omdat de zee geslonken is
en de wonden niet verjaren
omdat de droom verdronken is,
blijf vooruitgaan...…
Bloedende wereld
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 430 als de wereld bloedend is door wonden
en er geen uitweg is voor geluk
wat zijn dan nachtengalen die muziek uitzonden
terwijl ze bewust waren van dit dramastuk
kan de zon dan blijven schijnen
met de mens al hun wanen
zonder dat planten en dieren wegkwijnen
in een plas doorweekt met tranen
de aardbol is compleet bedorven
in wat goed en fout…
de vogel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 569 wakker
Jij stond daar
Ruikend naar zuur
Niet weer, niet op dit uur
Toen begon het
Je zou stoppen het zou over zijn
Ik bepaal jou niks, klopt
Ik zoek het wel uit, fijn
Daar komt het dan
Ik was niet snel genoeg weg
Dan morgen maar een excuus
Bont en blauw, wat heb ik een pech
Ik droomde vannacht
Over een vogel
Hoog in de lucht
Zo bedorven…
Eén hartslag verwijderd.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 160 Waar wat eens werd
bedorven zich nog herstellen kan.
Een herstelling van de open ramen
en deuren. De doorzonkamers die in
warmte naar een frisheid geuren.
Die een ruimte bieden voor het fatale
laatste twaalfde uur;
aan die passiebloem welriekend puur.…
Bevrijdende juli
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 343 Juli schenkt geen vergiffenis
Juli is bedorven
door het gemis
van twee hemelse meiden in die helmaand gestorven
Juli is niet het begin van de zomer
Juli is koud en barbaars
Weg in mij de dromer
Vertrapt door de zwartste laars
van zelfhaat en schuld
Maar juli gaf jouw bevrijdende schoonheid
die aan mij onthult
gelukzalige vervullende vrijheid…
Buiten de wereld
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 298 meegesleurd door het intense
bittere gevoel dat haast afstandelijk
de buitenwereld omheint
in hooploze berusting
op aarde
koud van ledige woorden
leg ik mijn hoofd en gebreken
verder omlaag, lager dan
mijn geschramde knieën
in bedorven waan
met gezwollen buik van zwarte angsten
schuurt mijn ziel het laatste uur
langs rode vruchten…
windvanger
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 25 de onrust, het geluid
het knakken van gebroken takken
als het dan uiteindelijk windstil
resteert in bedorven blad
als hoopje op de grond
kan ik het dan opvegen en vrij bewegen?…
GEEN KOFFIELEUT
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 232 's Ochtends na een leutig Carnavalsfeest,
schrik ik wakker van een grote oerknal,
met de geur van bedorven gehaktbal,
maar van de producent schrik ik het meest.
In zijn adamskostuum ligt daar een vent,
met alleen z'n narrenmuts nog maar op.
Zelfs slapende trekt hij een gekke kop.
Hoe hij hier komt dat is me onbekend.…
Het is alweer een tijdje geleden....
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 1.631 We zwaaiden niet en zeiden geen gedag,
wat was die dag voor mij bedorven.
Op de dag dat je niet meer kon zwaaien,
ben ik het meest gestorven.…
Loverboys
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 1.359 Een meisje wat de wereld wil ontdekken
in de bloei van haar prachtige leven
is niet meer door de waarheid te wekken
en bereid haar ziel en zaligheid te geven
Overstelpt met nepliefde en aandacht
komt zij in een waanwereld terecht
afgesloten van de veilige buitenwacht
raakt zij steeds meer aan hem gehecht
Hij die bedorven is met een zieke…
Kringloop
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 366 Beeldenstorm en kaalslag laten geen spoor van loof en look
vruchten passeren het darmkanaal, worden tot een amorfe brei
in een bodem van afbraak broeit gebladerte als warme rook
een schijnzalig schimmel bedekt de ruïne van aardse barbarij
er borrelt een gistend mengsel in de onderbuik van bedorven jaren
doch in de vochtige kelder blijft de glinstering…
Nootdorp
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.067 monster door de wei
met schreeuwerige teksten op de flanken
we moeten nu een nieuwe geest bedanken
hij zorgde voor het keren van het tij
een laatste weidevogel krijst vaarwel
de meidoorn is een stille dood gestorven
de traagheid heeft het veld geruimd voor 'snel'
de polders zijn gevuld met staal en glas
een zondvloed heeft het veengebied bedorven…
Quetzalcoatl
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 strooit een handjevol teken
met de zwier van een Sint
Een decemberspook
dwarrelt trosjes bramen
die mijn borsthaar binnenvallen
en daar knetteren
knapzakjes kanker of
knagende knalerwten
ze mijnen daar de griep
en bloeien tot builen
Dit is vergelding
Spoot ik vanmorgen
haar jetsers onder de smurrie
wacht
heb ik haar dan bedorven…