Ik ben in mijn boshut en luister.
Vele geluiden hoor ik hier,
die me niet deren kunnen.
Gedachten denk ik nu,
die vanzelf arriveren.
Straks weer gaan.
Niets hoef ik hier te doen,
dan alleen maar bestaan.
Niets hoef ik te verklaren.
Niets dan alleen te hopen,
dat ik later op mag staan.
Ik ben in mijn boshut en ben.…
niet tot mij door,
kunnen mij ook niet deren
Gedachten die ik denk en vanzelf arriveren
Verwijlen een wijle, keren weer
als ze gaan
Niets hoef ik te doen
dan alleen maar bestaan
Niets hoef ik te analyseren
Geen gedachte hoef ik
te verklaren
Niets dan alleen hopen
dat ik later, wat later,
wederom op mag staan
Ik ben in mijn boshut…
het deinen, schijnen, doelloos
wiegen van kaalgekrenkte ranke takken
vergruizelt in het winterwoelen tot een wind
grasgefezel tot een vlakte
een bos baart, een duister hol
thuisloze sterren kraken
door het neergestorte meer
ijszwarte spiegel van een heelal
tot diep in de aarde
stroomt de nacht weg,
aan de kabbelende oevers
leeft een…
Met een grijze baard tot op mijn heupen
waggel ik wat in mijn boshut rond.
Ik kook een soepje van bospaddestoelen,
peterselie, lavas en kikkerbillen.
Ik heb het allemaal meegemaakt; het einde
van de oliediefstal, electriciteit en
schaliegasgestuntel.…