Ooit stond De Hemel plots in vuur en vlam
En dat heeft diepe sporen nagelaten
Niet slechts bij hen die in De Hemel zaten,
Maar ook bij iedereen in Volendam.
Waarschijnlijk zijn zelfs alle Nederlanders
Na Enschede en Volendam heel anders.…
Het vuur
Laat zich niet doven
Is verterend
En doet pijn
Een pijn die blijft
Brandwonden
Moeilijk te genezen
Littekens, onzichtbaar
Diep van binnen
De nachten
Gaan voorbij
En ik,.....
Ik ben niet meer
Wie ik eigenlijk had willen zijn
Mag ik opnieuw beginnen?!…
horens
boven een
stierenneus
Spanje was
een mooi
warm land
toelating van
marteldood betreffend
gigantisch jonge
mooie dieren
klopt van
geen kant
zenuwslopend doodsbang
kijk in
hun hulpvragende
ogen
omstanders waanzinnig
joelend totaal
geen mededogen
mensen overal
in de
wereld protesteer
allemaal
red deze
stumpers brandwonden…
Hij plakt de scherven van de geschreven
woorden als brandwonden op zijn
beschaamde lichaam. Hij kijkt niet,
al wil hij nog zo graag.
In een vermagerd verlangen
raakt hij kwijt wat hij behouden
wil. Bang is hij nooit geweest –
kwaad was hij wel. Het waarom is
een vraag die hij liever vermijdt.…