Alle inzendingen over Brigitte OR Geen afscheid

Uren heb ik mijn slaap voor je gelaten, Uren heb ik aan je gedacht, Uren heb ik mezelf opgevreten, En eigenlijk waarom? Ik wil het zelfs niet meer weten, of toch wel, Ik zou je willen vergeten en liefst heel snel!…

Mistroostig zat ik aan het water, Kijkend naar de kringen op het water uit niets ontstaan Beelden flitsen voorbij, Woorden die je uitsprak en ik maar niet begrijp, Tranen rolden langs mijn gezicht, Tot plots een boot mijn nare dagdroom verstoorde, Een man van op het dek riep: Hij is het niet waard, sta op en zing, Het leven is kort, geniet…

Plots kwam je in mijn leven, En veranderde alles. Het rustig leventje van voorheen werd een nachtmerrie, Van onrust, en gejaagd. Gehaast werden mijn dagen langer, mijn nachten korter Is dit alles echter wel de moeite waard? Het antwoord......Laat het me bespaard.…

Dromend kijk ik voor me uit, Ik ben weer wat begonnen. Een brief aan jou, het witte blad kijkt me bijna vijandig aan. Ik weet niet hoe te beginnen, Toch zou ik je zoveel willen zeggen en vragen. Wil je luisteren en tracht me te begrijpen, Geef op mijn vraag van vandaag een antwoord van gisteren.…

Soms geef je verlangens voorrang Verstand achterwegen gelaten Verlangen naar lust Laat je me de wildste dromen, dromen Liefkozende woordjes zijn overbodig Maar onze blikken kruisen elkaar En het verstand heeft weer de bovenhand genomen.…

Een spel van uitdagen, het was zelfs amusant, Maar van uitdagen kwam lust, en zelfs dat kleine beetje meer, Daarna sloeg je op de vlucht. Als een stuk vuil, en met gierende banden, liet je me achter. Zo een reactie had ik van jou niet verwacht, Ik zie je bijna nog elke dag, En nog steeds kan ik het niet begrijpen, En jij loopt rond met een…

Met ogen die boekdelen spraken, keek je me aan De geilheid bracht je hoofd bij elke ontmoeting weer op hol, De stilte werd verstoord door de zachte voorzichtige handen, Die tastend over je naakte lichaam gingen. Je sprak over je onuitvoerbare verlangens, Verboden verlangens, die wij even deelden met elkaar Je handen volgend hun weg, net zoals…

Keer op keer merk ik, dat het moeilijk is, Te doen of er niets aan de hand is. Weet precies wat je voelt, Als je me aankijkt, wat er mee wordt bedoeld. We hebben elkaar aangeraakt, En zoveel gevoel is hierin ontwaakt. Toch moet het leven verder gaan, Al doet het pijn vandaag.…

Wat het was, zal je nimmer verstaan, Toch voelde ik bij het afscheid een traan.…

Het kwetste me diep dat je me beloog, Met je praatjes was je erin geslaagd Mijn vertrouwen te winnen. En ik die je steeds geloofde, Heb je net op tijd doorgrond, Toch de binnenkant zal je niet zien, Ik hoop alleen je snel te kunnen vergeten.…

Ik voel me weerloos, leeg en alleen, Sterk als ik was, zo belabberd loop ik er nu bij. Gevoelens overhoop gegooid in één, twee, drie, En niemand die het ziet. Alles lijkt plots zo anders, hoe hard ik ook vecht, Er is niemand die me redt! En waar is nu die vriend, Die me steeds uit alle ellende hielp. Nergens meer te bespeuren, Het was…

Wat zou ik je vertellen, Moest je voor me staan. Zou ik je uitleggen, Wat ik heb gevoeld. Zou ik je vertellen, Hoeveel pijn het deed. Of zou ik toch maar stoer doen, Had ik me zo vaak afgevraagd. En dan gaat de bel, Daar sta je dan. Koos maar voor het stoer doen, Dus niets aan de hand. Gelukkig maar, Want jij gaf het een naam…

Ik kon maar weer niet slapen Een gevecht tussen die vervloekte lakens. Gaf de strijd op, en ben maar opgestaan. Hoe lang blijf jij nog door mijn hoofd spoken? Kan ik dan deze gedachten aan jou niet ontlopen? Je bent er als ik ontwaak, tot aan het slapen gaan. Wordt een spook dan nooit moe? Leg je nu eens neer en doe je ogen toe. Want echt…

Ik zag hem vertrekken op een avond, Zoals je een gemiste trein ziet vertrekken, Ik probeerde uit te leggen wat een pijn ik voelde. Maar kreeg geen woord gezegd, toch voelde ik het verdriet om zijn vertrek, En nu eenzaam ween ik traan om hem die ik verloor, Mijn beste vriend.…

Met betraande ogen, kijk ik door het raam Zie buiten alles weer open bloeien, Alles krijgt weer kleur, Toch voel ik me opgesloten en alleen, Gevangen in mijn pijn en verdriet. En hij die de sleutel heeft, beseft het niet.…

Onze idealen, uitzichtloos Hopend op geluk, dat nooit zal komen, Tranen vloeien en worden kunstmatig weggelachen Je vlucht weg in een eigen fantasierijke wereld, Waar je over alle mogelijkheden beschikt, Om te bereiken wat je wil. Maar het resultaat blijft uit En enkel een grote zeepbel blijft over, Klaar om stuk te springen.…

De natuur is voor mij een bron van inspiratie het straalt energie uit om in contact te komen met het diepste in mezelf het geeft me het perspectief om alles in andere kleuren te zien het werkt bijna als een reinigingsmiddel op mijn ziel.…

Het kijken naar het water bij maanlicht, Stemde me nadenkend. Hoe kon iemand nu naar bed gaan? Ik legde mijn armen op de reling En keek naar het water. Dan weer omhoog naar de sprookjesachtige bossen. Hier zou ik eeuwig kunnen staan, Gevangen in de tijd. Zonder gisteren en zonder morgen, Zwevend op de rand van de eeuwigheid.…

Met veel moeite lukte het je, Met beide armen mijn verdriet te omvatten. Het is zo groot dat je er niet overheen kan kijken. Ik vraag me af, welk nut mijn verdriet nog heeft. Zou ik dan nu de waarheid geweld aan doen, En het verleden toch smetteloos vergeten?…

De lucht was donker en dreigend geworden, De bliksemschichten schoten door de wolken heen. Net zoals bij mij de gedachten kwamen, Dat ik de helft van mijn leven, Had doorgebracht met het weglopen, En toch weer zoeken naar mezelf. En ik besefte dat ik tot op heden, Nog niets gevonden had.…

Zonder woorden nam je afscheid, zomaar weggegaan, Ik zal dit moment altijd blijven haten.…

Het meisje is ver weg en stilaan werd ik een vrouw, en ik vraag u vriend, Wat is de ziel van ons leven? En vriend dit verhaal is echt. Ik zal je nooit vergeten. Maar een toekomst lag in ons verleden.…

Vanmorgen bij ons in de straat Een ziekenwagen en politiewagens. Niemand die wat vermoedde We hadden de buurman gisteren nog gegroet. Maar vandaag was hij niet meer Hij ontnam zich het leven. Zelfmoord, klonk al snel door de straat Niet te geloven hoe snel iets gaat. We wonen op meters van elkaar En toch kennen we niet eens mekaar.…

Jouw manier van afscheid nemen. Zullen wij niet snel vergeten.…

Hij kuste mijn betraande gezicht. En probeerde me zo tot zwijgen te brengen. Ik sloeg mijn armen om hem heen, Drukte mijn warme lichaam tegen het zijne aan. ‘Ik hou van je’ fluisterde ik met mijn lippen, Tegen de zijne gedrukt. Misschien voelde hij wat anders Maar dat deed er niet toe Zolang ik nu en vandaag maar had. ’Je bent mooi’ zei hij…

Van verlangen laat ik een diepe zucht, Je warme lichaam tegen het mijne aangedrukt. Jouw warmte wakkert bij mij het vuur Op dit nachtelijk uur. Je hete adem streelt mijn huid Uit mijn mond ontsnapt geluid. Wil je lichaam in mijn macht, Enkel maar voor één nacht. De lust doet me verlangen naar meer, Om samen te gaan spelen en verlangens…

Ik wil met jou aan het water, Onder een heldere sterrenhemel, Me laten meedrijven door onze fantasieën. Ik zou je met mijn handen strelen Je laten komen in hogere sferen. Elkaar nemen, heel intens, En hebben dan geen grenzen. We delen dezelfde passie En verlangen naar affectie. Wou het maar even laten weten Dat nog steeds die fantasieën…

Merk dat je me met schrome schreden mijdt Ieder nieuw gesprek opnieuw vermijdt. Onze vriendschap lijkt plots heel beroerd De herinneringen laat je onaangeroerd. Ik moet deze gevoelens kwijt Je bent een man, een rariteit. Onze vriendschap lijkt meer op durven en kunnen Maar merk je dan niet de verschillen? Durf nergens nog op te hopen Onze…

Ik wil weg. En loop langs het water, Maar verder en verder. Geen doel in zicht. Ben te bang, Voor een beschadigd hart. Kijk de diepte in, Heeft dit alles nog wel zin. Loop ik verder weg, Op zoek naar een uitweg.…

Tranen in je ogen Verraden je verdriet. Er is niemand die ze ziet. Schamend omdat je emoties toonde Voelde je je ontzettend bedrogen. Je keek nog even in de spiegel En droogde snel die tranen van je gezicht, Die vrouw die keek was ik.…