Steeds meer
word ik Don Quichot
de droeve ridder
die met onwankelbare hoop
als evenwichtsstok
op de dunne koord danst
tussen waan en werkelijkheid
tussen komisch en tragisch
in de dooltocht naar Dulcinea,
onbereikbaar
als de einder
wie streeft naar het ongrijpbare
in een waanwereld
lijkt een schertsfiguur
voor wie met beide voeten…
Cervantes bedacht toen al:
je kunt wel leven als in een boek
maar vooral als je te laat bent.
Intussen glippen de bladeren
van zijn boek door m'n vingers
en denk ik aan alles van mijzelf.…
Er wordt gezocht naar schedel en bot
van de uitvinder van Don Quichot.
Men zoekt met geweld
naar een nieuwe held
want zo'n molenpark maakt buren zot !…