Alle inzendingen over Couperus OR Ontlezing OR Leeslust

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Of je mee wilde gaan naar een lezing over de Haagsche romans van Couperus je de gelegenheid geven voor een sporadisch contact in levende lijve En dat ik ook wel wist: je neen zou zeggen bang was in het donker pleinvrees je trof overdag een fobie voor insecten ouder dan een eeuw Je nog steeds gruwde van de lipovlo waarvan de larven…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Laat de Pasar Malam vertellen over Wat men nog slechts in de boeken van Couperus lezen kan; dat 'kleine zielen' Nimmer rusten, maar een heimwee Koesteren om hun ban.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

de scheve huisjes aan het Hoge Zand die voor geen slopershamer wilden wijken de parken met de eeuwenoude eiken een schone slaapster op het stille strand de lommerrijke lanen voor de rijken de krijtstreep van een dienaar van het land het meisje met een ijsje in haar hand dat in Madurodam loopt rond te kijken Couperus die in brons te wachten…

(het enige echte hopje, van Rademaker) het is nog Haagser dan de ooievaar, Couperus, Binnenhof en Lange Poten de witte wikkel zit hem als gegoten het is de trots der ware Hagenaar zo’n prachtig bruingebakken exemplaar wordt wereldwijd en zeer beschaafd genoten de receptuur is aan het brein ontsproten van Jahweh of een duivelskunstenaar…

vermoed dat jij zo iemand bent als frédérique in Couperus' tijd moet zijn geweest een romanfiguur uit het volledig werk.…

Zeg, liefken, heugt U nog de vreugd, Wen op het kabblend water, Zo spiegelrein, Als kristallijn, Zo ruisziek van geklater, Ons kleene boot Daar vlugjes vlood In 't maanlicht, dat er glanste; Een notendop, Zoals zij op De golfjens dobbrend danste; Een rozeblad, Waarin een schat, Een parel, lag te luchten: Mijn bange…

Een blanke nymf steeg ze uit het marmren bad, En toefde op de eerste treê; heur armen beurden En wrongen 't blonde haar, dat druipend nat Nog van den amber der violen geurde. Hoe 't rozig-blond van 't blozend rozenblad De sneeuw haars teedren lichaams warmer kleurde, Terwijl van paarlen vloeiende en omspat, Zij lelie was, die in den dauwe…

In de doodsangst ijlde een hinde door het woud, De wanhoop in het goudbruin oog, dat staarde, Dat staarde, of 't ginds ook niet een uitkomst zag, In 't ver verschiet... Reeds stond het bloedig schuim Haar op de fijne snoet; de dorens wondden Heur tere zijden, en de slanke poten Verwarden zich in 't netwerk der lianen... Een jonge jager, in…

Kom mede in het duister, mijn kind! Kom mede in het duister, want de avond is schoon! Als verstomd zijn de vooglen; geen enkele toon Zingt er de zangrige wind. Kom mede in het duister, mijn lief! Kom mede in het duister, waar niemand ons ziet; Niet ene enkele bloem ons nieuwsgierig bespiedt, Waar ze op heur stengel zich hief. Kom mede…

I In dons van wolkjes glijdt ginds De zilveren sikkel der maan; Die schijnt een gondel, een bootje, Dat vaart op de blauwende baan. De wolkjes schijnen de golven, Witgekuifd, met luchtende tint, En de sterren zijn zo schone leliën Als niemand op aarde vindt. Was die gondel mijn levensbootje, Ik nam je, mijn lieve, er in mee…

De zoeltjens suizlen door de blaêren, Het maanlicht lacht met luchten straal, En in de hooge rozelaren Weertrilt een schelle nachtegaal. Droomt ge op uw sponde Reeds in vree, Of hoort ge, mijn blonde, Die org'lende bee? Steeds blijft uw wit gordijn gesloten; Geen schuchter handjen beurt het op; Toch zie 'k uw zoet gezichtjen…

NARCIS Aan de boord ener beke Zie ik leliën dromend staan, Wijl golfjes om haar stengels Schuimend gaan. Een rei als van nymfen, Die zich beuren uit de beek, Een rei als van sneeuwwitte bruidjes Zo kuis, zo bleek. En in heur midden heft zich Een enkele narcis,…

Nooit glijdt een verstandig woordje Van die rozenlipjes dijn; Die moeten maar zonder pozen Aan het schertsen en kussen zijn. Die moeten maar altoos lisplen: 'Jij bent de liefste mijn!' Maar meen je dan, dat dit immer, Mijn schatje, genoeg zal zijn? Ga ik aan het redeneren…

III Het duister omhuifde de velden; Droef dwaalde het maantje omhoog, En droef zag het steeds op ons neder, Als met een brekend oog. Wij doolden te zaam door de velden; Wij hadden elkander zo lief! Ik zoend' haar, en 't zoeltje lispte: `O, jij diefje, o, zoentjesdief!' Plots klonk er een lach in de halmen; Zij schrikte,…

Blauwoogje Blauwoogje, dweep je niet met de nacht, Als in de blauwe elk oogje zo lacht? Bepareld laten de droomzieke rozen Heur hoofdekes hangen bij 't schuchtere blozen. Zag van heur zilvren tinne ooit de maan Ons met zo lieflijke ooglonkjes aan, En zuchtte ooit het zoeltje zo zangerig-zachtjes... Hoor! 't lispt een naam in zijn achjes…

Op zee in schomlend schuitje, Zo rank gelijk een zwaan, Zou met een schalk-zoet bruidje Ik willen gaan. Geen bries, die ook maar even De zilverspiegel brak; Hoe zou ons bootje zweven Op 't glazen vlak! Hoe zou het golfje kabblen Met murmelziek gesus! Hoe spottend zou het babblen Bij elke kus! En wen wij minnensmoede…

Nu, lachend, speuren mijn begerige ogen Naar iedre sater, die ik, marmer zie, Beschonken, neergezonken op één knie, De wijnzak drukkende; dra zat gezogen, Loert naar een nymf hij met zijn scheel gespie: Zijn dronken vingers bootsen, lustgebogen, Krambevende haar lichaam na: gedogen Zal hij het nooit, dat zij hem snel ontvlie. Zijn lach grijnst…

I Langzaam galmen Twalef slagen, Door de kalme Beemd gedragen, Als een gillende Kreet van smarte, Plots omtrillende 't Brekend harte!... II En voor Jezus' outer Nijgt de nonne neer. Heure lippen lisplen, Purperloos en flets, Bij 't nauw-hoorbaar wisplen Woorden des gebeds: 'Uwe liefde louter' Mijne ziele, o, Heer!' Als een…

Mijn kunst is als een fijn-geslepen kelk Van klaar kristal, waarin een purpren wijn Als vol robijnen fonkelt .... Zie, wanneer Mijn lippen, laafziek, licht de rand van 't glas Beroeren, koost de smaak mij als een kus ... Nog zoeter dan zijn smaak is mij de aroom Des wijns, wen ze, als de geur dier rode bloem, Aan 't glas ontwelt, en mij bezwijmlen…

O, sluimer zacht! 't is al zo kalm: Geen vooglengalm Verstoort de nacht: O, sluimer zacht! Alleenlijk trilt Mijn minnezange; Die smacht en smilt Van zoet verlangen, Nu woest en wild, Dan bevend-bange In de avondstilt Maar, laas, niet acht ge, Ai, waarom niet? Mijn zielsverdriet; En spotziek lacht ge, Went 't zangzoet lied Der luite…

Het avondrood vloeit neer langs tak en twijgen. Een purperschemer koomt in rozengloed Het bloesemblanke bladerdak doorzijgen, En bloost op elke rimpel van de vloed. Uit haar violen, waar in geur zij rustte, Verheft ze zich...wat haar dus rijzen doet? Haar wildzang in d'akanth* heur droom ook suste Haar 't zongegloei zacht-koestrend overtoog…

De nacht, Maïma, is van maanlicht blond… De maan, Maïma, strooit heur zilvren tranen Langs ’t lispelzieke lover der platanen… O, mengelen we onze zielen in deêz stond ! Met mijmrend oog en murmlensmoede mond, Zo ligt, o, allerloomste der sultanen! Gij in uw hangmat wieglende aan lianen, Terwijl uw lokken kronklen tot de grond… Het purpren…

Laat, o lieve, laat Uw blanke vingren langs De toetsen fladdren; En licht. Laat, o lieve, laat De tonen kwelend vallen, als Kristallen dauw, Die van uw blanke vingren drupt, En zoet Vervloeit. Luchtgewiekte melodie Zweef klaatrend op! Of juublend in een zilverlach, Of smeltend... Smeltende in een vliet Van louter tranen... Trillend…