Alle inzendingen over De kippige ziener

't Verleden moet hem cijns betalen, Hem, Ziener in 't verborgen lot. - - - - - - - - - - Heil ons! het schoon verleden keert, De heuglijke eeuw van Gods Profeten; Gezalfde zal ons hart u heten, Die ons de Toekomst kennen leert. .................…

migrant je kermende jacht tot je bedolven bent onder een zwerm Blaas op het tuitje maar kauw geen noten want je blijft achter buiten zacht-te veren het ganse feest zal langs je hene migreren zonder ooit te zijn beschoten Werp dan niet plots een zwanenzang op of een eender naar ’t zwevend gesnater het blinde laaien maakt de jager kippig…

drager van het licht ziener in duisternis dageraad en schemering die tijd en ruimte bereist in oneindige voorspoed doorkruist het universum van hart en ziel tot leven en dood begin en einde zoektocht naar meer gedragen in eindigheid lichtjaren ver geboren schitterend firmament sterrenpracht in nacht als wonder aanschouwt gedragen…

Tokkie tok als ik nu mijn ogen niet had Was deze scheve beeldspraak Kippig en onthoofd Goedemorgen beste buurman Ik schiet in de pen Wat ook een schele tokkie mag zijn. Deze vrolijke nood Is waar ik voor geboren ben.…

Ben al jaren op zoek naar de zin van het bestaan is het te vinden in een boek of moet je naar een ziener gaan. Kan eigenlijk niet bevatten dat de wereld nog steeds draait criminelen stelen onze schatten terwijl oorlog onrust zaait.…

hij tegen wanhoop terwijl de avondzon het golvende kronkelende landschap kust O hartstochtelijk vurig schouwspel, vulkaan Krakatau De schreeuw, O rode lucht met gouden gloed Stroomt kokend bloed het duizelig gemoed kan kan het niet langer dragen En wij, wij hebben zoveel vragen schilder ziener…

Nu zorgen zand en de kust voor overpeinzing en tweestrijd zieners tussen liefde en gevoelens wanneer men sloft in mulheid op het meest onjuiste moment als voetstappen uit elkaar gaan armen niet weten van omhelzen zand in ogen waait zout van aanstormende tranen vermengen zich met de woeste zee die geen toegang geeft tot wegebben verdwijnt…

vragen heeft één grote terugblik een eeuw geleden was de reus der zeeschepen schitterend voltooid gereed voor zijn vertrek pracht en weelde daarbinnen riep rijke mensen voor een geweldige reis vol sprookjesgedachten de trots van de oceaan wachtte op groots beleven oogstte bewondering zonder weerga voelden wellicht begenadigde zieners…

Mijn huwelijk leek ideaal Mijn bruid bleek zwaar suïcidaal Mijn naam werd van haar zerk gewist Mijn vrienden zeiden doe het niet Ze vonden haar geëxalteerd Zo anders die Amerikaanse Mijn horoscoop; hetzelfde lied Twee zieners zeer getalenteerd Twee schrijvers, knopen, Gordiaanse…

B. werd hij in de Dagmarkt 's-Gravenhage, Fahrenheitstraat, jaren geleden bevangen door de kou van een diepvrieshaan die hij onder zijn hoed had gedaan Op weg naar buiten sloeg het noodlot toe mijnheer B. viel flauw en de diepvrieshaan deed een laatste ultieme poging te ontsnappen aan zijn vreselijk lot Vanonder de hoed stuiterde hij kippig…

'Magie komt van een doekoen, een mwandishi, Een paragnost, een ziener of sjamaan Maar 'n medicus die orthodox geneest Is meer met lab en apotheek begaan Schrijft een recept voor en hij injecteert En houdt zich bij z'n eed en bij z'n leest Hij prevelt niet, maar diagnosticeert,' Zei grootvader, die dokter was geweest Maar zij…

Terwijl het schouderklopjes regent en hij als ziener wordt bejegend, ziet hij zijn eigen duisternis en kijkt hij waar de uitgang is.…

Ziener met één oog tovert blinde tekst omhoog bloem van gedichten…

Voorbij de waan van de dag, dromen zieners over de toekomst. Kinderen fantaseren met hen mee. Middenin de waan van de dag, bestaat de toekomst en de horizon, boven, onder en de droom voorbij. Hier, in de rust en in de stilte. Nu, waar de aandacht woont. In jou. In mij.…

Onzekeren en gelukszoekers leggen hun toekomst in de handen van een ziener neer. Vertrouwen op de heldere verbanden tussen het zichtbare en de verborgen levenssfeer. Toekomst zoekt naar zekerheid; wordt soms langs vage wegen geleid.…

O, hobbytuin voor zieners en zeloten Waar ongeremd de waan der dag regeert Het woekerzaad van ‘goog’ en ‘loog’ floreert En managers hun hersenspinsels poten Het onkruid dat je borders infecteert Is tot verstikkingshoogte opgeschoten Nu is er wéér een nieuwe loot ontsproten Waarbij een club van florabeten zweert Ze blijven in hun wijsheid…

onderweg naar een vergeten doel de kapitein kijkt door z’n kijker om tenslotte te beslissen: moet ik de koers verleggen of toch gewoon rechtdoor hij klimt in het getouw tot halverwege de mast hier zou hij verder kunnen kijken maar zolang hij de kijker niet omdraait zal hij het doel niet dichterbij halen wie opent de ogen van de ziener…

Ik word bereden door een stromende geest; ik shake, rattle and roll terwijl een honingzoete woordenvloed naar buiten rolt als voorgelezen van een overspannen autoque voor mijn geestesoog. Bezeten grossier ik in cryptische profetieën die listig vermomd in versvorm trefzeker over mijn tong mijn mond uit buitelen als gesuikerde melk in krentenpap…

De verbeelding sloeg op hol Ik zag spinrag met dauwdruppels Ze verbonden de sterren In een warrelig patroon Herken ik een weegschaal De scharen van de schorpioen Ze hopen zich op in een tastbare vorm Geen wonder dat men ze een naam gaf In de verbeelding kan veel Als we de zieners mogen geloven Een cirkelzaag splitst de hemel In noord…

Uw haat is niet die van mij wij zijn zieners jullie voorbij. Net als ik in de tijd.…

De meeste zieners zien pas scherp als de geschiedenis geschreven is, als ingrijpen niet meer kan, zien slechts om naar dat uur. Voor jou was dat niet genoeg, jij greep in, veranderde de loop der dingen, stak die Reichstag in de fik, voorzag het gewetenloze nazivuur.…

verdeling van gestolen buit, de heerser zwaait met de scepter van geweld, levert zich niet uit aan de moraal, maar een springtij is niet te stoppen en vertakt de aarde zich in des zieners…

deelde hebzucht de grond in tweeën, Pyrrus gewin zonder lauwerkrans, het diepste zwijgen wordt eenzijdig afgewogen de geplukte oogst van een verre droom, verdeling van gestolen buit, de heerser zwaait met de scepter van geweld, levert zich niet uit aan de moraal, maar deze springtij is niet te stoppen en vertakt de aarde zich in zieners…

Ik ben een ziener als een witte olifant, ik zie het vasteland al uitgestorven en zit aan zee met slechts de laatst verworven stenen en schelpen glijdend door mijn hand Ik voel met mens noch ding een enkle band, omdat 'k geen hartstocht ooit ben nagezworven.…

." ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ in vrede is de ziener ontslapen na zijn werken dag en nacht. met meditatie als zijn wapen heeft hij de wereld vrede gebracht. vooralsnog slechts op zijn lippen, aangezien daar de wereldvrede lag, in onvermogen daaraan te ontglippen tot over zijn rustige stervensdag.…

Waardoor de maan van zieners schijnt voor de dichtregels die we maken, al dan niet op rijm, voor wie we denken te zijn. Sculptuur van onszelf, onderhuids gestoken naar realiteit of schijn verwijzend naar de zon met gebroken ogen, een wederkerig lied want iets anders is het niet.…

Waardoor de maan van zieners schijnt voor de dichtregels die ons raken, al dan niet op rijm, voor alles wat we denken te zijn. Sculptuur van onszelf, onderhuids gestoken illustratie van realiteit of schijn verwijzend naar de zon met zijn gebroken ogen, een wederkerig refrein, mooier wordt het niet.…

iedere dag loopt Nya naar de grot van de vleermuizen met onzichtbare ogen ziet hij dingen die voor ons verborgen blijven het heldere water is blauw als de ziener zegt dat de wraak van het heilige meer groot zal zijn een plotseling opstekende wind brengt reusachtige golven teweeg het water kleurt rood leven verandert in de dood…

Zoals ik een goede morgen schiep, deemoedig en bekwaam, het land dat ik grenzeloos verliet uit het oog van grote zieners in alles een magische schoonheid zien na de getalsmatigheid van dove oren in hun gevreesde of bekoorlijke omgeving om alles te bekijken om niets te horen waarachter het menszijn moet rijpen in de vorm van de onuitgesproken…

Waardoor de maan van zieners schijnt voor de dichtregels die we maken, al dan niet op rijm, voor wie we denken te zijn. Sculptuur van onszelf, onderhuids gestoken naar realiteit of schijn verwijzend naar de zon met gebroken ogen, een ingetogen lied, het is er altijd en beter krijgen het niet.…