Alle inzendingen over Dichten OR Inspiratie

Een ieder kent vele gezichten Vrolijk, hard, of zacht Misschien ook donker, of wel open Of juist één die altijd lacht Al leerden wij te kijken Niet alleen naar het gezicht misschien Maar in die verschillende ogen Die toch wat meer weerspiegelen misschien Dan zagen wij elkaar in het wandelen De route van het hart Verdween een stukje van…

Wanneer je hartenwens verdrinkt En het lijkt of je er langzaamaan in stikt De adem je soms ineens ontnomen wordt En de boeien nog zo ver weg Wanneer het zwemmen niet meer gaat Geen enkele slag lijkt ongeslagen Wetend ook; zó denken heeft geen zin En toch het brein díe hartenwens niet loslaat En, het hart al evenmin Dan dáár ineens een sprankje…

Liefde, niet alleen als in geliefden Maar in die andere dingen juist Als in vriendschap, als in leven Een arm, een kaartje of een kus Het ongewone zichtbaar En voor ieder binnen handbereik Betaalbaar zonder muntjes En genoeg van op de markt Het ongewone lijkt gewoon Wanneer de ogen niet goed zien En we ook niet kunnen voelen Dat er…

Ik wens je meer.. Dromen die je vangen kunt Die minstens tastbaar zijn Regen die jou niet deren zal De paraplu bescherming biedt Ik wens je meer... Tegen je vallen en weer opstaan Dat het niet met moeite gaat Kracht waaruit je putten kan Ook energie is er genoeg Ik wens je meer... Gezang, dat onvermoeibaar voor je klinkt Er is niets…

Ik ken een heel lief meisje Met vaders, ja eigenlijk twee Eentje woont heel ver van hier Zij kent hem ook niet echt Maar feit is wel, hij heeft een mooie dochter Ook al is hij ver van hier Híer heeft zij dus nog een vader Maar ook hij is nu ver weg Niet omdat hij ver weg wóónt Maar koos voor een ander leven hier Het meisje kan toch niet…

Als het niet meer is als ooit En alles telkens anders wordt Nooit meer zoals het was Het betrekkelijk lijkt wat er nog is Er is vooral nog het moment Want in kleine stapjes gaan gewoonweg kwijt, herinnering en lijf Alleen nog hier en nu Meer en nog meer hulpeloze vragen Waarop ik het antwoord schuldig blijf Wanneer in jou verloren gaat…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Wanneer een hartenkreet ter ziele gaat en net niet als NETgedicht wordt aanvaard is de ziel een tikje aangetast, net als het hoofd, alwaar de roerselen zich volbrengen. Aan Poezie, waag ik me niet, een kreet soms hard, vaak licht aangebrand, hoeft niet net- netjes te zijn, want: zolang mijn kreten zowel als mijn netten, begrijpelijk te lezen…

Dichten doe je niet Voor de lol - maar Omdat het pure Noodzaak is Zeg jij de literair Journalist die Graag weten wil Waarom de dichter Dichter is - en van Jou hoort dat deze Altijd zijn eigen Eind is maar ook Zijn begin en als zodanig Zijn eigen wereld schept Want daar woont ie in Inspiratie: Interview…

‘n Dichter had géén inspiratie en raakte al snel uit de gratie hij hield zich wel groot maar schaamde zich dood een ieder was bij zijn crematie…

Er welt een zin op, mooi en dicht En regels rijgen zich aaneen De zinnen geven helder licht Een vers geboren als geen een Het tweede vers volgt kort erop De inhoud komt tot atmosfeer De clou verblijft nog in de dop De laatste regels als een speer En nu, het onderwerp ligt vast Het derde vers kost veel meer tijd En heel veel woorden zijn…

En het rijmen even bewaren, Tot de inspiratie weer komt kijken En mijn gedichten weer poëtisch lijken…

Wanneer mijn muzen tot mij fluisteren Gebeurt dat weleens wanneer juist er een Gesprek rondom mij gaande is Waarnaar ik echter niet kan luisteren Omdat ik dan mijn muzen mis En hun geprevel is gewis Het meer dan waard mijn oor te kluisteren Aan hun poëtisch opgedis Dus als ik mij van kout onthoud En in de verte zit te staren Kom dan niet…

de stilte evenaarbaar de liefde evenmin het leven is haalbaar veranderen heeft geen zin werken is genaakbaar het doel haalt zich in eenzaam en verzaakbaar de hersenen in hun pin een hoofd zonder leven het gevoel laat zich doen ideeën staan te beven we geven van katoen…

'k Zat even zonder inspiratie, want m'n hoofd was een beetje leeg kwam misschien door de operatie dat m'n pen eventjes zweeg. Zat heel even zonder ideetjes kwam door de narcose, zeker en vast Ben ontwaakt uit m'n kunstmatig slaapje dus weer op papier te gast.…

Het huis heeft gekalkte kamers breekt in splinters altijd zelfs zomers woont er bij tijd en wijle een dichter hij belt nooit en zingt nog minder in de geheimzinnige afstand openen zich blauwe luiken als een muze ontlokt zij zijn gedachten buiten ver van waar bestendigheid de dag kan bevlekken…

Een poëtisch proces borrelt in grijze cellen verhoogt de frequentie in snel stijgende pieken zinnen en woorden strijden om voorrang taalkundige chaos die structuur behoeft bedachtzaam open ik de creatieve uitlaatklep en ontrafel de inhoud op het maagdelijke scherm…

oud beelden ideeën bruin flesje lijnolie verlicht met scheutje terpentijn ruikt zo fijn oude pencelen kwasten gebarsten droog verbrokkeld olieverf kleurbesmeurde voddig doek -inspiratie houten vriend ! ‘alles wat ik zoek’…

Ook jij daar krijgt zo je zinnen uiteindelijk op papier en weet je, die inspiratie die zit hier.…

als ochtendmens floreer ik al als dagmensen nog half slapen; staat de zon hoog aan de hemel dwalen mijn gedachten al traag en inefficiënt over vage paden creatief denken is 't combineren oude kennis tot ‘n nieuwe creatie; onbedwingbare zin creatief te zijn is met mystiek omgeven inspiratie informatie wordt gearchiveerd achter coulissen…

Inspiratie gloort aan de horizon glooit licht in de zon, van links naar rechts, dan hoog en weer laag en vice versa, wederkerend onbegrensd bevrijdend soms peinzend zoekend naar een anker dan weer soepel glijdend op het wit van de sneeuw in de ruimte van het hooggebergte als scherpzinnig geestverwant, mijn beste kameraad, mijn trawant.…

Inspiratie komt in vlagen, soms vanzelf, soms in geen dagen. Maar vandaag is zo'n dag dat ik weer proberen mag eens iets op papier te schrijven. Echter, zonder overdrijven mag ik zeggen, 'k heb vandaag weer zo'n poëtische vlaag. Gauw, een pen en wat papier!…

Een kind zo klein. Een mens zo fijn. Helemaal van mij. Dat jij voor altijd bij mij mag zijn. Ieder moment van de dag dat ik mag genieten van jouw glimlach. Ieder moment van de dag zorg ik voor jou omdat ik zoveel van jou hou. Totdat je groter wordt en zelfstandig bent. Word later maar als je groot bent een mooie stoere vent! Als…

al wordt de liefde vaak verguist toch zal het licht waarin zij huist tot in alle eeuwigheid bestaan…

vlak de letters onzichtbaar meestal met gemak maar thans; ik staar naar het witte papier zinnen verschijnen niet met een pen in het vizier ik zie, ik zie wat jij niet ziet het naakte blad geen poëzie wat komt het alfabet heeft letters zat maar nu is het verstomd dat witte A vier blijft onaantastbaar leeg op geen enkele manier inspiratie…

oude gedichten veeg ik voorzichtig op woorden verzamelen zich tot stoffig hoopje ze gaan terug naar Muzes bron waar ze ronddansen met letters van het alfabet in stilte vormen zich glanzende druppels…

tegenover een wit papier starend in het oneindige van mijn gedachten mijmerende gedachten over leed of plezier of over zaken die ik nog kan verwachten Het valt niet altijd mee om iets te schrijven gedachten zijn nu eenmaal sneller dan de pen de prikkels van boven zijn moeilijk in te lijven en sommige ontsnappen omdat ik ze niet herken Inspiratie…

Dit wordt vast weer geen gedicht er staan wat woorden naast elkaar en horen niets eens daar daarentegen horen wij wel bij elkaar dat is een wet van meden en perzen jij leeft in ieder van mijn verzen zie je wel, dan wordt het toch nog een vers alleen omdat jij erin leeft omdat jij mij de kracht van het schrijven geeft.…

dat is in de lente tegen herfstdraden aanlopen die daarna in je hoofd blijven zitten...…