1955 resultaten.
Berusting
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 1.701 De rust viel naar binnen
onverwacht sluipend
waar toch niets was veranderd
omdat alles hetzelfde bleef
maar het gevoel week weg
waar de woede eens wandelde
de tafel bleef leeg
waar het bord had gestaan
de stoel ongebruikt
waar de krant was gelezen.
de kamer was stil
van verdwenen gesprekken
de lucht ontwolkt
van gevallen regen
het pad…
Berusting
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 179 Meer wil ik niet zien.
Bang om de teleurstelling
Die het zal geven.…
Berusting
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 290 geeft
Ik accepteer het broze leven
Leer te leven met de dood
Respecteer mijn spiegelbeeld
Die de werkelijkheid ontbloot
Dat ook ik oud hoop te worden
Vrij van ziektes of verdriet
Hoewel ik weet dat dat niet gaan zal
Het leven spaart een ieder niet
Laat ik zeggen dat het meevalt
Mee te gaan met deze tijd
Tot ook ik mijn lot aanvaard heb
Berusting…
Berusting
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.880 In dit spel van wind en water
Schouw ik peinzend heel de dag
'k Vraag niet meer naar toen en later
Ik draag wat er komen mag.…
Berusting
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.741 Tussen dit ogenblik en mijn dood
ligt misschien een lang leven;
ook een groot?
de hoop daarop heeft mij allengs begeven;
maar is het groot of klein niet om het even
voor wie gelooft dat wij pas met de dood
gaan leven?…
berusting
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 458 er stroomde veel water langs
heel veel water
zodat de scherpe randjes
behoorlijk zijn afgevlakt
de te lange winters
temperde het felle vuur
in mijn bloed
berusting zette zich vast
in mijn aderen
de krachtige hopen
van weleer waarmee ik
zó dikwijls de zorgen
als vruchten van me afwierp
zijn geworden tot keiharde
keutels die me dwarszitten…
het berusten
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 156 er stroomde veel water
heel veel water
dat de scherpe randjes
behoorlijk heeft afgevlakt
te lange winters
temperde het felle vuur
in mijn bloed
berusting zette zich
vast in mijn aderen
de krachtige hopen van weleer
waarmee ik dikwijls
de zorgen als rotte vruchten
van mij afwierp
zijn geworden tot keiharde
keutels die mij soms…
Berusting
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 136 Het monster
dat zich in mij
heeft genesteld
mijn liefde voor jou
langzaam ontmantelt
kan en wil ik niet
in de ogen kijken
Ik was even in de ijskast gezet
Spijt is zinloos
echt warm wordt het niet meer
Ik zal het monster
niet bevechten…
Berusten
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 97 We laten de dingen zoals dingen zijn,
alles is wijn, tij ontwikkelt ranken steeds
zoals reeds is gebleken al vele weken,
het is zoals gras aangroeit en gemaaid
weer groener oogt, elke dag verfraait.
We hebben geen angst dat alles vergaat
ook de zomer straks niet in haar volle glorie
opstaat en graan als goud zo fraai verhult,
we betrachten…
In berusting
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 177 In berusting van verlies
voelt het liefhebben
als groeien in verdriet
waar men de hoogste toppen
van het leven wil bestijgen
het dal van tranen ziet
waar kluchten witte meeuwen
in schier onbewolkte luchten blauw
woorden van oeverloze liefde schreeuwen
verder laten dragen hemelhoog
in dagen van stille berusting
zullen woorden zwijgen…
IJDEL - OF NIET?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 130 Struiken blazen zacht, bloemen knikken fijn,
zullen hun bestemming altijd verstaan:
hier blijft Gods schepping eenvoudig en rein.…
Schuilen in het donkere uur
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 523 Doet me zwoegen en verbazen, toen ik
me nog in liefde waande.
Nu het schuilhouden van de 'ik' in stilte,
dromen over verre lichten,
in weemoed en alle prilte, schijnend
op die prachtige gezichten.…
OUDE ALPENBOER
netgedicht
1.0 met 12 stemmen 1.402 Met lijdzame dorst
schudt en spreidt hij het hooi
op de zonnige helling
vol geelgroene stoppels
blikt somtijds
naar die vertrouwde sneeuwtop
hem het verste wat is
zijn bronzen gelaatsplooien
bergen de bescheiden bloei
uit onweerstaanbare kracht
van kleine rotsvaste stee
bemoedigd
door verdwaalde vleugjes
altijd zoekende zeewind.…
vogels
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 340 de ouders zwoegen
vullen gele snaveltjes
de grootste het eerst…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
Nieuwe morgen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 597 ik heb bemind in armoede van
hebben en groeipijnen van zijn
liep vaak verloren in de doolhof
die het leven als verleden tijd
in gedachten achterliet in ouder
worden kwam eindelijk de rust
wat ik heb en wie ik ben vloeien
naar een nieuwe morgen als een
bron die naar de monding vliedt…
Voorbij
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.823 Wat kan ik anders doen dan machteloos berusten
nu zij me schrijft over haar lage lusten
en dat ze hoopt dat ik sportief aanvaard
dat zij en die ellendeling elkander kusten
Dat ze het schrijft is 't onomstotelijk bewijs
ik schaats riskant op in haar lente dooiend ijs
verkleumd en eenzaam bezig aan een hopeloze reis
Warm maar sportief gekleed…
Onnatuurlijk breekbaar
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 740 zoals je daar nu ligt
onnatuurlijk breekbaar
tussen de witte lakens
zou ik van je kunnen houden
je kijkt me aan
zonder iets los te laten
maar laat eindelijk
wat houvast zien
ik beantwoord je blik
in stille aanvaarding
toen ik wegging
bleef de deur open
jij kon hem niet meer sluiten
en ik heb dat nooit gewild…
Schikken.
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 755 Spoel het grauw maar van mijn hart
met liters regen,
en pak de draad op van mijn bestaan
Eindig ons maar in verwijten,
laten we denkend aan de eblijn staan
Wijs ons na met honderd vingers
doe het mooi van gister
maar af als zot
Zijn we natter nog als buiten,
dan schik ik me,
dan schik ik me wel jankend in mijn lot.…
Stilstand
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 457 Ik pluk verlate bloemen
uit eigen rozentuin
en oogst van schrale malus
de allerkleinste appels
de rode berberis omrandt
het dunne gras in 't veld
waar onkruid nog wil bloeien
maar muurbloem wacht op herfst
toch tjirpt in stille middagzon
de krekel mateloos
en is de snelweg verderop
nog nauwelijks te horen
als ik me neerleg bij
de…
Als ik al
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 414 verbazend stil
zet ik mijn boosheid
in de aard zeg jij
is dat berusting
in wat pech zou zijn
en als ik al
zou vragen naar de zin
dan zou ik die
niet willen weten…
Lichtpuntjes
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 791 Er waren mooie tijden bij
In mijn verrotte leven
Jaren van geluk met mensen
Om wie ik heb gegeven
Tijden dat de zon zo vrolijk scheen
En warmte gaf als jij
Tot je onder ging, verdween
Verzadigd was van mij
Er waren dagen bij
Nutteloze dagen
Waarop ik wist, niets wordt beter
Waar alles tegenzat
Niets lukte, voor geen meter
Dat ik, die…
Bittergarnituur
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 50 wolken dalen neer in helder water
plengen rimpels over vlakte
schurken aan tegen randen
aan verte, nauwelijks zichtbaar
regen versteent, stuit op
blindheid van muren. Ik vroeg
het raam om vergezichten
tussen lamento en bittergaar
er is geen ontwaken
geen opstaan, geen vlucht
uit de dodengalerij op
de rug van roemloze slaap…
TWEEE HUIZEN
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 73 In de kleine kapel van klare eenvoud
ondervindt de zoekende enkeling
hoe zijn felle zielsdrift hier zacht verflauwt.
Stille schemer geeft hem lichte duizeling,
laat woorden zweven: verfijnd dwarrelgoud,
voelend als 's Heren en 's Heilands omhelzing.…
zij
hartenkreet
3.0 met 23 stemmen 2.319 Spreekt vanuit het hart, wat altijd op waarheid berust.
Zij, een vrouw echt geweldig en heel bijzonder.
Voor haar dierbaarste in een woord een wonder.
Een vrouw die alle ellende doet vergaan.
Luisterend naar die zeer mooie naam.
Mirjam…
eenvoud
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 1.110 barbaars:
omgekeerd leven
brood op de plank
handen even
vouwen bij het
licht van een kaars
in een gebaar
van dank
gebed:
ingetogen woord
in Godsnaam niet
weer onverhoord
een smeekbede
op rijm gezet
als gedicht van
verdriet
patroon:
schuw de materie
een beloning
in mysterie
vol heilig licht
als een icoon
een klooster als
woning…
ongekunsteld
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 723 dichter
dichterbij
de woorden
die ik schrijf
dat ik blijf
dichterbij
dichter
verder
verderaf
de woorden
die ik vrees
dat ik lees
verderaf
verder
eenvoud
eenvoudig
de woorden
die ik bedoel
dat ik voel
eenvoudig
eenvoud…
Kijken
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 216 Het was een zonnige dag
en ik wilde erop uit,
maar eerst even rusten op bank
En toen was er mist
Toch verrekijker mee
je weet nooit,
ik die nooit een verrekijker mee
als ik op pad,
zelfs niet in de Oostvaardersplassen
liep ik daar in dichte mist
met verrekijker
zag ik een mol, die zich wentelde
in het gras
als een hond, als een…
Eenvoud
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 608 Ik heb de eenvoud van het leven lief
het wuivend riet langs de waterkant
slierten ochtendnevel over het land
een nieuwe dageraad breekt aan
's avonds als de zon ter kimme neigt
de schemering met zijn zachtheid
de scherpe kantjes verhuld
voelt het leven aan als bevrijd
de nacht is als een schilderij
gekleed in zwart fluweel
laat ik de…