Kom 's nachts maar gerust naderbij,
dan zal ik je verdriet wegstrelen,
zoals ik eens tegen een Etruskisch
graf geleund liefde deelde. Gek hé,
maar ik hou zielsveel van jou!…
Je sterft gewoon, sprak ze
uit de binnentuin kwam ze op stamelende voeten
en die nacht was het niet de wind in de oleanders.
Later leunde ze tegen een zuil
in de villa arriveerde de herfst als eenzame bijslaap
en iemand anders zou de jurk op het gras leggen.
Geen woord van de keizer
dan de gescheurde beloftes, het te hete waterbad
en zijn…