6521 resultaten.
Donker Licht
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 444 Waar de schijnbare oneindigheid lijkt te gaan falen
Sprenkelt vaag het barre licht door flarden
Flarden zwarte vegen deelbaar in de diepste dwaling
Filter om de geest te klaren van de zware
Leidt het licht hetgeen wil dralen
Of vindt men rust in duisternis…
Tussen hemel en hel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 158 Aan flarden geschoten humaniteit,
Mens die zijn naam dreigt
Te verliezen aan zijn eigen onmacht,
Niet in staat zich te verweren
Tegen het kwaad dat alles in
Zijn vaart meeneemt, hartstochtelijk
Op weg naar de hel -
Met in het achterhoofd nog
Een paar laatste flarden hemel,
Waarnaar hij wanhopig op zoek is
Om te redden wat er te redden…
KLANK
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 673 Flarden tot rozen
Binden in de lente liefst
Met sprankels kleuren…
wind van zee (haiku)
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 420 aanlandige wind
tekent duinen met flarden
opgestoven strand…
Blind
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 254 De mist in flarden
De weg terug is verdwenen
Ook vooruit geen zicht…
op ooghoogte
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 234 flarden morgenmist
verhullen trage schimmen
na donkere nacht…
onrust
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 71 onrust door het hoofd
flarden gedachten vliegen
terug naar de adem…
herfst
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 190 blozende blaadjes
knisperen wat verlegen
tussen flarden mist…
storm
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 287 de zilveren weg
glijdt beheerst door grijze heidevelden
met vage bossen aan verre randen
onder de zwartdreigende nederbuigende
silhouetten van de eenzame bomen
ze worden geteisterd
door een grauwrazende stormhemel
die woedend het water in schuine flarden
over mijn kleine wereld striemt…
Fragmenten
gedicht
2.0 met 63 stemmen 17.542 Het is geen huis dat ik voor jou
heb kunnen bouwen geen dak dat ik
uit riet gevlochten heb geen bed
dat ik heb uitgelegd.
De zomers waren droog, het koren
dat niet eens mijn enkels haalde,
de vruchten zonder vlees, waar
die nu niet van aarde meer te
scheiden hun netten vulden trok
ik lange sporen door het zand.
Ik zei jij half nog maar…
Condensstreep
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 384 Het worden flarden.
Dan sterven ze geluidloos,
en is het weer als
in het begin.
Leeg.…
Fragmenten
gedicht
2.0 met 19 stemmen 5.949 Het is geen huis dat ik voor jou
heb kunnen bouwen geen dak dat ik
uit riet gevlochten heb geen bed
dat ik heb uitgelegd.
De zomers waren droog, het koren
dat niet eens mijn enkels haalde,
de vruchten zonder vlees, waar
die nu niet van aarde meer te
scheiden hun netten vulden trok
ik lange sporen door het zand.
Ik zei jij half nog maar…
Mismoedige ochtendstemming
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 343 toppen van kaal wordende bomen
werk vlot niet; zit wat te dromen
computer geeft me verdomme ook niets cadeau
van achter mijn keurig gepoetste bureau
kijk ik door de natgeregende vensterruiten
hoor de wind en zie de regen buiten
zich vermaken met gevallen bladeren en stro
zit stil te zitten achter mijn bureau
weemoedige gedachten komen in flarden…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
dromen
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 839 Flarden van dromen
Komen stilaan weer tot leven
Vreemde dromen
Dromen ontstaan in pijn
Is dit nu echt of droom ik nog
Ik kan het verschil niet meer vinden
Ik zoek, ik roep, ik gil
Help me
Niemand komt kijken
Beeld voor beeld komt alles terug
De flarden, de dromen, de pijn….…
Stille maar luidruchtige grenzeloosheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 58 Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen
waarom de dingen de dingen moesten zijn,
liet mij in nachten vaak het sublieme lezen
in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn.
Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen,
brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen.…
Gek van blijdschap
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 140 Wanneer je ongelukkig bent,
zoals zij van hiernaast, zou je bijna zeggen;
kijk naar het nieuws.
Wanneer je voor het ongeluk geboren bent,
alleen op aarde,
vindt geen leuke vent, zeg ik: kijk naar het nieuws.
Wanneer je door de bomen,
het bos niet meer ziet:
probeer het dan eens andersom.
Pak de bomen, keer de zaak om
en kijk…
De dood pleziert nog niet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 77 Wat behelst onzegbaarheid,
als je al naar de randen van de aarde bent geleid,
daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht,
alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht.
Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen
want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen.
Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…
Een nieuwe avond
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 61 De nacht die kwam was al een warme nacht
een waar ik nog wel een tweede van verwacht.
Buiten puft het gras en ook de stenen
maar het is geen droeve nacht voor deze of gene.
In nachten zoals deze hoeven we ons niet te verliezen
er is opblijven, lang gaan lezen om voor te kiezen.
Laat dat klavecimbel in je hoofd er maar los
deze week loste ik…
Visioenen en dromen bewaak ik
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 68 Hoe vaak kwam je al niet gewoon door de deur binnen
met een glimlach op je snoet zoals ik je heb ontmoet.
Ooit waren we bekende vreemdelingen voor elkaar
vervolgens nu alweer vele jaren en weken een paar.
Gelukkig en liefdevol zoals jij mijn hart altijd verwarmt
mij met al mijn nukken en streken, enthousiasme omarmt.
Toch hoor ik ook bij tijd…
Blij met de opkomende maan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 51 Is het deel van de complexiteit van leven
eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven
Ik weet waar ik vanmorgen al had moeten zijn,
het lot besliste anders al gaf dat zielenpijn.
Ik leunde vandaag wat op de tijd
en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt.
Is nieuwsgierig zijn naar hoe het echt zit niet een ader
een lader van je gemoed…
Als de avond is gevallen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 79 De dag is te ruste gegaan op het talud vandaag
het zijn de mooie herinneringen die ik meedraag.
Het naambordje siert nog steeds de muur
glinstert na in de zon in dit avonduur.
Wie hier allemaal zijn geweest en door de deur zijn gegaan
het zijn na vandaag herinneringen die ook weer vergaan.…
Het beeld schudt en schuift en straalt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 60 De meerkoeten waren wederom aanwezig en niet
om het een of ander de plek verander je niet zomaar,
ze kwamen er al jarenlang als een soort zwanenpaar.
Vaak inderdaad op een en dezelfde plek als je oplet.
Wat kan ik verzinnen als ik over hen wil beginnen.
Ik kan je bijna de eierleider zelf nog laten zien,
waar ik uit voortkwam bovendien.
Ja…
Bergen geheid soms eenzaamheid
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 48 Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden,
verneem ik woorden van zuid en noord,
als door een open poort zie ik de grote beer
naast de kleine ook diep in slaap iedere keer.
Zie ik slaperige andere sterrenpracht
gedurende de lengte van menige nacht.
Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen
vanuit de maan als het desolate wit,
naast…
Door stilte kan het opwellen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 86 Oud zijn, heel goed beseffen hoe jong zijn was
en nu nog is, ik het gelukkig van geest nog ben.
Moet je eerst oud worden en kunnen lijden
om over andere tijden te kunnen belijden.
Het is zien, horen en voelen van leven.
Het is ontdekken en ontleden van het zuigende
ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang
rood oranje en roze durven dragen…
Boshuisje
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 205 er was eens.....
een huisje in het bos
een heel klein huisje
met één raampje
en een klein deurtje
het deurtje was wat scheef
en de scharnieren kraakten
er liep daar een scharrelaar
die het allemaal wel maakte
ook was er een sprokkel vrouwtje
die rommelde met wat blaadjes
en takjes voor de schouw
en ze vulde alle gaatjes
ze zagen het…
Voor hem die al dees dagen
poëzie
4.0 met 1 stemmen 370 Voor hem die al dees dagen, zonder bate
voor zijn verdriet, zijn eigen ik ontvlood,
en langs de huizen liep met kaken rood
van drift en pijn in 't harte bovenmate;
Voor hem die, wankel, in zijn trotse nood
de moed niet vond om 't leven zelf te haten,
die beedlaars tegenkwam langs gore straten
en hun niet gaf hun luttel dagelijks brood…
Flarden van weleer
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 2.023 Alles wat ooit realiteit was
zit verborgen achter het nu
waar het onbewuste heerst
met zijn eigen drijfveren
Gerafelde herinneringen
spoken door het hoofd
verleden tot flarden vervaagd
Ik ben een kind van al mijn weleer
maar wat weet ik niet van mezelf
wat ik eigenlijk zou moeten weten…
Flarden mist
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 800 Lachend kom je op me afgerend
valt in mijn wijd gespreide armen
schaterend laat jij je verwarmen
met kleine kusjes wordt je verwend
Mollige handjes bollen mijn wangen
ik knuffel je wiegend tegen me aan
streel je haren voor da’k je laat gaan
en plagend naroep: "ik ga je vangen!"
Ogen zoeken dwalend de vlugge rakker
die dribbelend…