Alle inzendingen over Gekaakt en in het br

Ben ik de laatste haring in een lege oceaan, gekaakt en in het brons te worden gelegd? om in een eigen evolutie op te staan?…

karel appel zoals iedere Co br A wilde schilderen als een kind d oor het falen hem gezien in de tweede wereld oorlog van de volwassen mens want wie kan ervaren de gruwel toen aanvaard…

`k hoor jouw stem in het zoemen van een bij een fluistering roze wolken op de wind waar ik het vlinderlichte zuchten vind en voel haar adem als een zachte dag in mei daar valt de nacht als een satijnen laken en bloeit de liefde als een roos in mij al wat in mijn vezels leeft ben jij iets kleins kan een mens gelukkig maken jouw linkerarm…

druipend van het vet die laat je voor tijdelijk ergens in ommelanden voor primus inter pares gedreven met jouw strik zijn gang maar gaan het is zwaar pet je zit te watertanden je staat in de fik was het niet vermijdelijk hij is niet voor handen je zeurt evenwel niet dat doet hij ook niet het is voor eeuwig aan gedicht voor A. te Br…

rood en eigenlijk maakt het ook niets uit haar avond eindigt toch gifgroen de jaloezieën staan op stekeblind een stand die vastgeroest elke ratio met duisternis omzoomt met het mes op haar lippen snijdt ze zichzelf in de vingers door inktzwarte uitspraken pas in het nuchtere ochtendlicht bekent ze kleur aan de spiegel -schaamrood gekaakt…

Kinds wereld geprojecteerd in het prisma van een druppel dauw, nu ijzig balancerend aan een onwillige tak, die trouw bleef aan een voorspelde in het Hooglied van de zon tot aan de horizon. kleine vlinder die zij wilde vangen in een gesponnen vleugels van woorden, verlangens die ze begreep maar bewust ontweek, voordat ik sprak. rustend…

ze kan niet kiezen tussen wit of rood en eigenlijk maakt het ook niets uit haar avond eindigt toch gifgroen de jaloezieën staan op stekeblind een stand die vrijwillig elke ratio al duisterend in de kiem smoort met het mes op haar lippen snijdt ze zichzelf in de vingers met inktzwarte uitspraken pas in het nuchtere ochtendlicht bekent…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

You only live once, Boris! Bron: Adjudant, B., 'Borexit', 2023. uitg.: Gedichten.nl ___________________________________ YOLO BoJo! Na tal van, nee, na àlle partygangers Aan tand gevoeld en recht in oog gekeken Of BoJo afstand hield, hen had ontweken Dan wel gekust, bleef Boris J. niets wrangers Dan terug in Londen's anonimiteit…

Wereld van zand en wieren, ontbloot in eb, verpakt in vloed schoot van gewervelde dieren, bron die kroost behoedt,mild ingelegd, gekaakt en machtig gesteven door natuurlijk vuur afwachtend, altijd krachtig z'n stand tot de meanderende maan in elk veranderend uur.…

laat mij uit een monocultuur ontsnappen tot het pleit is beslecht, dan ben ik die laatste haring in een lege oceaan, gekaakt en in de pekel is gelegd?…

vraag meneer, voor U, voor en haar in ronde kring ja, zegt U het maar hoe denkt U over dit, en dat hoe gaat dat in die grote stad na jaren van besturen althans zo moest het lijken komt hij nu hier eens kijken meneer Cohen kunt U mij zeggen hoe denkt U, dat nu uit te leggen nou mevrouw U vraag is helder ik zal U zeggen: he..hu..i..hake..br…

Nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong, die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong. Woorden zo breekbaar als glas gebroken in mijn mond, die ik je graag nog had willen vertellen, maar waarvoor ik de moed niet vond...…

Nu lig ik gekaakt als een kip zonder kop in mijn blootje tussen een slappig wittebroodje onder kwaad meurend look vurig te hopen dat ze me gauw gaan kopen want eenmaal bedorven zal ik ook nog eens tevergeefs zijn gestorven.…

Nog verholen in de uitgewaaierde schemering van het stroomgebied waar de woorden vloeien komen luchtbelletjes aan de oppervlakte, zoals schuim op een droge mond kan groeien. Al knetterend en flitsend laat de hemel een lichtspektakel boeien, tekenend de magie van dat ene woord dat stilte verbrak met aardedonkere stem en licht accent. Waardoor…

Ik ben alleen Alles is zwart Ik ga dieper Dieper en dieper Ik ben weg Alleen Verweg Het oog ziet niks Ik voel alleen pijn Alleen pijn Ik hoor niks Ik val dieper Dieper en dieper Alleen ik Àlleen ik Helemaal alleen Tot het einde Ja, dat wil ik Het einde Ja, het komt toch: Het Oog Van De Dood…

Als er een eind is gekomen aan al je dromen dan moet je je ogen openen en kijken wat de mensen de wereld aandoen en dan vraag jij je misschien ook af: "Waar ben ik (in Godsnaam) dat men dat mag?"…

Ze weten wat er in W.O. II aan de hand was Vandaar zeker het idee: aan het gas Jeminee; eerst jaren laten verslonzen En dan dit besluit van die politiekbonzen Of zijn duiven soms geen levende wezens Die door God zijn geschapen Waarom nu willens en wetens Die beesten dood gaan maken En dan dat bloemetje van de stadspartij Ik kan er echt…

Als de rap  r rapt dat de trap r trapt omdat de fiets r fietst Of als de dicht r dicht dat de rook r rookt omdat de waterkook r kookt Maar ook als de krijg r hijgt Dat de kijk r kijkt Naar wat de hijg r krijgt Vind ik het goed g g rapt Maar al de denk r denkt dat het spook r spookt Is ‘íe  r in g t rapt Omdat alleen de spook…

Zie toch onder ogen geef op wat niet kan de droom is vervlogen wist je al zolang Toch de herinnering aan haar lach parfum, kussen, ogen die je hartslag het bloed gaf om te pompen deed je geloven er is er maar een waarin ik kinderen wil en zolang dat onbereikbaar is ga ik van bil tot bil!…

aan jou trekt het donker het tekent je gezicht ik wil de nacht verlaten binnentreden in het licht wil je optillen van waar je nu zit de oplossing voor je problemen is wit echter mijn lief je sluit je hart denkt het te vinden in het zwart ik geef je de ruimte, misschien vind je me wel, je heb teveel interesse in zaken uit de hel…

Eeuwige vriendschap... ...is trouw aan elkaar blijven ...is als een vlot dat blijft drijven ...is elkaar kunnen vermaken ...is elkaar met woorden kunnen raken ...is midden in de nacht stiekem woordjes fluisteren ...maar ook naar elkaar kunnen luisteren Eeuwige vriendschap... ...van jou en mij Eeuwige vriendschap... ...dat hebben wij!…

Een vriend die er voor je is Een vriend die voor je vecht Een vriend heeft veel betekenis Een vriend waar je je aan hecht Een vriend om van te houden Een vriend om mee te delen Een vriend om vast te houden Een vriend om mee te spelen Een vriend om je blij te maken Een vriend om mee te praten Een vriend om nooit meer kwijt te raken Een…

Je gestalte in de deuropening was het laatste wat ik zag de tranen rolden over mijn wangen toen ik op mijn rug lag je verdween uit mijn leven als een schaduw op een roetzwarte muur ik bleef je maar zoeken maar vond je niet je was net een traan die ik verloor in een oceaan van verdriet dolend op het kerkhof zocht ik naar mijn graf want toen je…

Dood, een mes in je hart, dood, Vallend naar de grond, verward. dood, in een plas met bloed, dood, komt het ooit nog goed? dood, Zonder lichaam, een ziel, bloot, dood, Zonder hoop, het is vervlogen in de dood.…

stemmig zwoel in een strandstoel lig ik na te deinen met de zee en terwijl ik kinderen hoor spelen neem jij mijn gedachten mee met het tij verdween ook jij met vloed ben je er weer? dat is waar ik op reken want dat deed je keer op keer ik proef het zout op mijn lippen van mijn zilte zomerzonde voel je handen die me streelden oh als meeuwen…

Het stormt in mijn hoofd ik voel me wild van binnen dat was toch niet beloofd toen we wat zouden beginnen? Of het nu droog is of regent dat het giet die storm in mijn hoofd bedaart maar niet de enige remedie om de druk in mijn hoofd te laten verdwijnen is als je niet alleen in mijn dromen, maar ook in het echt aan mij zou verschijnen mijn…

toen jij en ik tussen wolken zongen bedekte de eerste sneeuw mijn vuren vlindervleugels de maan viel vol helderheid in het bevroren vijverwater en spon de nacht om je gebogen schouderbladen ik ademde koude nog voor oostenwind zich neerlegde rond je ogen half geloken op je lippen stil van ijskristal berijpt met ongezegde woorden…

daar waar het water verstilt in de bodem van mijn gedachten, waar mijn tranen nooit de oevers bereiken daar vind ik jou in de stroming van de tijd... daar waar jouw traan mijn land bespoelt over de akkers van mijn karakter, waar de stilte nooit uit ogen verdwijnt daar vind ik jou in de onderstroom van mijn verleden… in brede rivieren…

En dan plots kom ik jou hier tegen Op de bodem van mijn bestaan Iemand die mijn woorden koestert Een vriendschap om voor te gaan jij verteld over haar en ik over hem Dat schept een grote verbondenheid Liefde die ons heeft gebroken,gekraakt Het mooiste gevoel ooit zijn we kwijt We delen samen onze trieste tranen Praten tot in het diepst…