Alle inzendingen over Gezonken

Ik staar al uren naar mijn lege glas De wereld is vergeven van problemen Ik wou dat daar een oplossing voor was Ach, waarom zou ik zelf niets ondernemen Bedenk ik wel eens met een zwaar gemoed De wereld is vergeven van problemen En er is niemand die er iets aan doet Zo diep zijn wij als mens dus al gezonken Bedenk ik wel eens.…

Je raakt mijn ziel zó diep, dat ik van mijn hoge wolk, als door een pijl getroffen, neerstort in een oeverloze oceaan, waar ik mij, volledig aan stukken gevallen, gezonken naar een veel te diepe bodem, bijeen probeer te rapen. Het ziet er naar uit dat ik vooralsnog volkomen gevloerd ben.…

Ben in de drank verdronken, proef de smaak niet meer voel me diep gezonken pak altijd die drank maar weer... De geur ruik ik ook niet meer, zoveel heb ik geroken waarom heb ik mezelf alweer In die drank gestoken? Mijn benen worden zwaar, ze tillen mijn gewicht niet meer ik loop van hier naar daar en val uiteindelijk neer...…

Hoe diep is het Land gezonken Waar vaders zonen doden, Moeders waanzin omarmen En hartverscheurend treuren Om wie zij verloren en Andere moeders vaders Zoeken voor kinderen die Resteren - weggelopen mannen Op de vlucht voor hun verantwoordelijkheid, Die zij ter nauwernood Hebben weten af te weren…

’t Is vrijdagmorgen...nog geen snelsonnet Wim Overweg staat daar nog fraai te pronken Te laat...verzaakt...wat ben ik diep gezonken Uit schaamte kruip ik maar weer in m’n bed Ik droom...een onbewaakte overweg doemt op Te lang...daar komt Hans Mooi met in zijn hand een strop…

Als schipbreuk weer een olieramp veroorzaakt En alle vogels en de vissen sterven. Als tankers weer het leefmilieu bederven En telkens weer de Spaanse kust vervuild raakt. Als tankvaart weer eens geldzucht is gebleken Wie kan er dán nog van Prestige spreken?…

huiselijke kringen een vreemdeling is hij geworden voor mensen die hem niet kennen zijn vriendschap zoekt hij voortaan in drank en drugs onder maanlicht soms schrijft hij een fraai gedicht over onherkenbare gezichten mensen die hem ooit zagen geen antwoorden, geen vragen die met hem lachen in de duisternacht aan lager wal, het gezonken…

Het woord op jouw armenhuid en de adem van het ongeboren veulen met alle liedjes in de zomerwind gezonken beeldloos in een droom alsof het bed weer een eiland is te midden van diepe wateren lijkt het of ik eindeloos minnaar ben in een ademloze stilte, later op de oevers van de draverij langs de rivieren van het droomland.…

Een diepzeevis priemt met gloeiende ogen het drukkende waterduister in de kamer vol wier waar ze haar eitjes legt vertrouwt komend leven aan vergane weelde toe 't nest tussen oud roest staat onder bescherming van 't onsterfelijke maar gezonken schip TITANIC.…

Hoe ver moet je gezonken zijn, om mensen zo te behandelen. Want vluchteling of niet, ze blijven allereerst MENS, geen dier!…

schichtig de blik overvloedig gespaard van zwijgen de mond vol stof de aarde spreekt hem niet meer uit overleven op het sterfbed der hoop machteloze handen meten de duisternis tegenbeelden in versiering in het astrale lichaam der taal het oude is altijd beter niet het dode diep in tijd gezonken leven we steen voor steen…

Ik zwerf met gevoel langs paden die zich verdringen in mijn geest mijn geheugen moet zich beraden over wat ooit van mij is geweest Warmte, genegenheid en geluk drongen zich tegelijk aan mij op nu is alles gezonken of stuk en liggen depressies op kop Mijn bestaan staat nu even stil mijn gevoel voelt niets meer ik zwerf verder uit vrije…

Veerboten heen en weer tussen wat gezocht wordt, gezonken blijft - Bodem die bij eb boven ligt: de ongevormde, de diepste laag De oorsprong. Slijk. -------------------------------------------------- uit: 'Van eenheid de breuk' 1991.…

Weggedreven en bijna gezonken, is daar plots een stem, een groet. Je draait je om, lacht en komt onmerkbaar weer boven. Een nieuw begin is begonnen.…

Zilveren zeemeeuwen vlogen vluchtig door de naakte nacht gezonken in een golvend dromen sprak ik jouw naam uit in stilte alsof je even dichtbij me was in de luwte van mijn liefdeshart en je vloekte niet in het donker ademde jij gooide jij mijn gebroken hart opgenomen in het grote geheel in gedachten weer terug in zee.…

ik ben gewoon dronken vanwege mijn gevoelens nu zijn ze eindelijk gezonken ik dacht dat ik haar zag maar ze bleek niet te zijn wat ik dacht en hoopte het water bij de wijn veel meer de zoveelste die ik aanschreef omdat ik dacht een avontuur voor het leven te vinden ze had die blik in haar ogen die mij weer eens verblindde ik blijf…

Ik laat de eenzaamheid voor wat het is Er valt niets meer uit te halen Zucht van opluchting bij gebrek aan gemis Het valt nauwelijks te vertalen Nog steeds in diepe gedachten gezonken Maar de sleur is er zeker uit Was te lang naar ongeluk aan het lonken Nu sta ik op en verdeel de buit Niet langer is regen mijn zonneschijn Of de stad vol…

Je o zo mooie woorden zijn gezonken, je vormvast sonnet is gewoon verdronken. Maar iets anders zei het krantenbericht: 'Men hoeft de reactor niet stil te zetten.' Toch kun je je beter hoeden voor Petten. (Volgens een krantenbericht is er een lek gedicht in de kernreactor van Petten.…

Rederij bericht aan Amazon: megamammoet MSC ZOË naar Bremerhafen, vanuit Lissabon stuurt noodsignaal in storm op volle zee deint vervaarlijk, lading raakt ontbonden 282 overboord 222 teruggevonden waarvan er 22 op de Wadden gezonken lijkt de rest van wat ze hadden 60 - de stem van 't water niet gehoord...…

lucide droom aanvaarde  waren witte zeilschepen al onderweg  op zee naar een andere droom hier op aarde  in een speelfilm over oude tijden stevige mannen bolle zeilen geen glimp van regenwolken of heldere glans van zonneschijn alles grijs en laag hangend in dronkenschap op volle zee te laat om nog contact te leggen gezonken…

En toen was ik plotseling alleen de liefde liet jouw hart verhuizen met de waarheid als een blok aan mijn been begint mijn leven nu te vergruizen Alle mooie herinneringen aan jou zijn in gemeende tranen gezonken maar gevoed door jouw pijnlijke ontrouw zijn ze nog lang niet verdronken Mijn vertrouwen is door jou verduisterd en wordt door…

zorgelijk uit mijn zongebied om het schaduwland te betrekken innemend door dappere drift in mijn dromen vertolk jij stilte van afscheid nabij de landsgrenzen tegen de horizon herschreven niet uit te wissen in bezinning door de ruimte van jouw eenvoudige komaf laat jij de schaduwstilte zwijgen alsof het reismatras een eiland is beeldloos gezonken…

Goudgeel gerstenat Van rijke kraag Voorzien, hemels Goud op aarde, Smaakt naar meer, Meer, meer, veel Meer, natte sporen Op wang en kin, Is toch normaal Want ik heb zo'n zin Om alle sores die Me kwellen weg te Drinken, zodat ze - In ieder geval even- Niet meer bestaan Nu zie ik pas Hoe diep ik ben Gezonken, nu niet…

wonden die gutsen, golven die lonken gieten twijfel in een vaststaand besluit: het moet hier uit, dit schip is gezonken.…

Licht in het water Glinsterend Diepe duisternis Zwarte wolk Meren vervagen Mistig Storm op zee Spattend water Lange duinen Waaiend zand Kapotte steiger Drijvende plank Kleuren op de bodem Koraaleiland Zwart wit ver weg Gezonken schip Sprekende vis Zielsverband Spiegels op de kade Waarheid…

je speelde nog met vuur het vlot was pas gezonken in het laatste uur van weten, dat het leven lekt langs veel te volle bermen en een witte zwanenbuik wilde haren bleven dwars ze wilden wel gekamd op hoofdhuid kleven maar rust ontbrak in harde wind en het losgeslagen kind verroerde meer dan zeven sloten tegelijk kijk dit is waar ik bang…

Met andermans veren pronken Moet toch ooit eens misgaan Dan ben je diep gezonken Ziet niemand jou nog staan Het heeft toch veel meer waarde Nog meer dan een miljoen Je zaait in goede aarde Als je zelf eens iets gaat doen…

De donder sloeg een gat in de lucht zeemeeuwen vlogen naar de nacht gezonken in een golvend dromen sprak ik jouw naam in stilte en je vloekte niet, bij het behang waar ik een skelet had weggetekend liepen de dagen als zombies langs het strand, beminde ik je tussen de bliksems uitte ik in het donker ademde jij hartslag gooide jij mijn hart…

Als je eens wist Als je eens dacht Als je eens wilde De wilskracht mist Onwetendheid door macht De "wijzen" die jouw gedachten stilden De energie in mij gaat verloren In wanhoop vindt dat zijn kracht Mijn laatste hoop gezonken Enige redding is het gevoel te smoren Ook al wordt de pijn niet verzacht Bitterzoet is wat wordt gedronken…

mistroostige eetgelegenheid brak zij het brood en schreef in het avondschrift woorden over het nachtwoud: Bomen van het nachtwoud staan in duisternis samen onder sterren van de nacht jonge takken spruiten naar de hemel onder het spaarlicht van sterren gefemel tekenen van tijd, samen bij het water waar in spiegelbeeld, de maan is gezonken…