Op haar pantoffels loopt
Hendrickje Stoffels
op het Museumplein
waar ze wat uit wandelen
gaat
Verbijsterd staren de
kunstminnenden naar
het lege doek
Maar Hendrickje is dan al
verdwenen om de hoek
*
van de Van Baerlestraat…
Een mooier vak bestaat er niet
dan schaamteloos direct nabijheid
en diepte te voelen, zoals in bed
Schijn bedriegt, mijn faillissement
is maar een façade, als een naam
die onwetend aan je gegeven wordt
Schulden heb ik niet meer
geld evenmin, ik verdien niets
en kan zonder zorgen werken
Laat de vrome mensen maar
kletsen, ik zorg voor Hendrickje…
Ik streel je perzikroze huid
met opgetrokken kleed
in liefdevol gegoten water
vergeef mij lief
want Saskia haar beeld
waadt er tussenin
voert mij terug naar het begin
waar liefde ons ontlook
en ik niet vergeten kan
veertjes strelen langs mijn slapen
tillen hoog op naar het licht
voel mij door hun warmte dragen
mijn wereld lijkt een…
Mijn tijd is gekomen en neem ik afscheid van mijn dochter Cornelia, geboren uit mijn samenleving met Hendrickje Stoffels:
Verwarring
schept zwarte plekken in mijn geest
van alles dat ontnomen is
ontgoocheld en vervlogen is
verpulvert langzaam ook mijn leven
uit jouw leven weg
jij dartelt in mijn schaduw kind
evenzo als Titus deed
wat…
Mijn hoofd verkrampt
het kan niet rusten
verhef het zwaar
door tergen
van mijn lusten
woel en zweet ik
in mijn dromen
verlang naar iets
dat nog moet komen
iets dat niemand anders
ooit geschilderd heeft
niet eens begrijpen kan
wat diep hier in mij leeft
daar ligt zij slapend naakt
mijn ogen glijden
langs haar lichaam
dat mijn hart…
632
Bezig met laden