Alle inzendingen over Herkennen. OR Verward. OR brein

Ik weet niet goed of Anton Corbijn het werk van Erwin Olaf maakt en andersom, die foto van David Bowie als Jezus in een schaars linnen gewaad ben ik glad voorbij gelopen, al die hoempapalyriek op een foto van Olaf of was het nou Corbijn maakte geen zenuw in mij wakker, ik slikte wel even uit mijn flacon wat Black & White, waardoor de tappende…

ik lente de dood in de herfst van het schaduwwezen, geen buizenstelsels langs anale wegen, slechts onbegrip is het fornuis waar de rapen gaar worden weggezet er sijpelt angst, ergens waar het niet had moeten zijn wellicht zijn de woorden onbemind, maar het geschrevene stapelt zich met recht tot de driekleur in enkelvoud evenwicht…

“Hij staat bekend als een verwarde man; meer kunnen we op dit moment niet zeggen.” Ik hoef u, denk ik, nu niet uit te leggen dat ik weer rustig ademhalen kan. 't Was enkel een verwarde kletsmajoor - Dat komt ook onder presidenten voor.…

Het brein met zijn grote geheim Vertelt altijd weer interessante dingen Die mij tot bepaalde inzichten dwingen Waardoor ik waarheid aan elkaar lijm Vanuit de nevelen van de dromen Kan je een verborgen waarheid halen Als je die maar goed weet te analyseren De waarde van symbolische verhalen Die uit het onderbewuste stromen Het brein met…

mijn brein loopt als een trein spoort ku-toek-ku-toek-ku-toek of spoort niet tsjjjjjjjjj ontspoort of legt het traject af naar een volgend station soms passeer ik dat station stap over of mis de trein blijf steken op een gesloten perron…

Gedreven en bevlogen Welbespraakt, nog ongerept Met vele snelwegen aangelegd Waar passie in overvloed Enkel soms de rem wordt opgelegd Tot daar al dat bloed Wollige mist en stromende regen Als een hert die in je koplamp kijkt Waar grenzen om de hoek liggen En met de accu halfleeg De omweg pas begint Oh Dit mooie brein van mij…

Gedachten dansen door mijn hoofd Honderdduizend flarden Zoveel en zo vaak dat het me verwarde Mooie denkbeelden en slechte dwalen in mijn brein Wat een drukte wat een warboel Zou dat moeten zijn Smeltkroes van ideeën Borrelen de hele dag S'nachts is het rustig als ik slapen mag Beelden in mijn droom, bizarre fantasieën Geesten…

tegen de zin in draal ik weg in vergetelheid de waan is groot toch beeld ik me in de illusie…

Je brak mijn hart Liet me achter verward Nooit meer iets van je zien of horen Voor goed uit mijn leven Uit het niets ben je daar weer Nu pas echt goed verward Twijfels aan je doel Wil terug in mijn leven Gaan we samen dit keer Kan niet denken helder, ben te verward Hou van je, zit in mijn hart Wil samen verder met je leven…

Sluit oren, en kies waar jij wilt gaan, en luister naar je hart; geen invloeden van hen die buitenstaan, het levert je niets, alleen, nog meer verward…

Er zijn geen woorden, voor die eenzame lach. Er zijn geen klanken, voor die droevige blik. Er zijn letters, voor die verdrietige ogen. Ook al waren ze er wel, niemand kan er in deze tijd nog in geloven.…

Terug dat eindeloos wachten, onaf- gebroken, aan één stuk door, bang om je plotseling te verliezen zonder enig afscheid genomen te hebben; die gewéldig stoere grijns nog eens bewonderd te hebben en je geflirt knipogend op te nemen. Weerloos ben ik in jouw armen, dus: vang me als ik val, en niet één keer, maar telkens weer opnieuw.…

Ik voel me niet geliefd niet fijn en toch ervaren het voelt zoals je hoopt je nooit te hoeven voelen. Pijn trekt door de aders en mijn hart klopt hard het is als was het nooit ik weet niet meer dan toen.…

Het kent geen diepte. Het is een gevoel. Iets zonder benoeming. Zonder reden of doel. Ergens waar niemand komt. Een donkere stuk. Waar je al je angsten voelt. Er rust een hoge druk. Het kent geen vreugd of liefde, Noch haat of verdriet. Met geluk duurt het maar even. Vakantie waar ik niet van geniet. Het verdrinken in onzekerheid.…

Tijdens mijn afwezigheid stopte jouw verwardheid door uit te ademen in een zucht.…

Misschien was het een droom, sprookjesachtig echt voor hem toen hij binnenkwam en mij zag liggen op het bed zonder dat ik wakker werd Misschien heeft hij eerst een tijdlang gekeken tot het ineens vanzelf ging en gauw gebeurd was ik schreeuwde en hij verward vluchtte Misschien had hij voldaan willen blijven genieten van mijn schone…

als ik aan je denk, gaat mijn hart sneller kloppen, ben verward, ik kan het gevoel maar niet stoppen, word warm van binnen, zou je graag beminnen, kan het niet geloven, dit gevoel gaat mij te boven, ik weet niet wat ik met mijn gevoelens moet, erover praten doet me goed, denk nog steeds aan die dag, dat ik jou voor het eerst zag, mijn eerste…

Hij staat er nu alleen voor dat was niet te verwachten de glans van het leven is voor hem verdwenen hij is een dolende ridder moederziel alleen zo ineens hij kreeg geen kans zijn medeleven te uiten ook voor excuses was geen tijd meer hij weet nu dat je het moment moet benutten iedere aarzeling verbergt een gevaar in dit geval is er geen…

Zinnen krijgen een betekenis woorden vormen een warm gevoel telkens als ik in jouw ogen kijk ik ben jouw zachte stem sterk en voorzichtig ik ben jouw wonderlijke ziel rustig en angstig ik ben jouw tedere ogen helder en onzeker een gevoel van thuiskomen krijgt een betekenis iedere keer weer het is een sleutel zonder pijn een vriendschap…

Nu weet ik, wie gij zijt, de Jongen die ik eenzaam zag te Woudsend en daarna, nog op dezelfde dag, in een kafee te Heeg. Ik hoor mijn Moeders stem. O Dood, die Waarheid zijt: nader tot U.…

Zou u Jezus wel herkennen, als u hem onder ogen krijgt?…

Ik liep op weg naar schoonmama in zuid in Amsterdam in een bekende straat Een beetje in gedachten zoals dat gaat toen ik de man zag staan; een rijzige gestalte met een witte baard En ook de naast hem wandelende man was mij niet onbekend Het was een donker type Een keurig in het pak gestoken vent Je ziet ze daar wel meer die chique geklede…

Vriendschap is exclusief een enkeling kan vriend zijn herkenning is een voorwaarde wat zijn we uit elkaar gegroeid waar zijn mensen saamhorig hartgrondig exclusief mens met elkaar zonder eigenbelang gemuteerd tot instinctief zijn wij pas herkend in een of ander engagement sociaal vriendenhuis voor stambelang volksbelang staats- belang…

raar nu ik weer mezelf ben voel ik me een ander waarin ik mezelf niet herken juist toen ik die ander was voelde ik eindelijk mijn eigen ik, mijn kern waar ben ik toch gebleven? kom je heel snel terug in mijn leven, alsjeblieft… 27.02.2004…

schichtig de blik overvloedig gespaard van zwijgen de mond vol stof de aarde spreekt hem niet meer uit overleven op het sterfbed der hoop machteloze handen meten de duisternis tegenbeelden in versiering in het astrale lichaam der taal het oude is altijd beter niet het dode diep in tijd gezonken leven we steen voor steen…

Heb jij dat ook, dat plots herkennen van wat je ergens heel diep raakt in 't klein verhaal dat zomaar even onaangekondigd je genaakt en dat je ziel splijt als een bliksem die 't al doorstraalt en vlammen doet wat tot dat ogenblik verborgen en haast begraven zwijgen moet maar dan straalt heel je wezen helder, je ogen zien weer als een kind…

Heb jij dat ook, dat plots herkennen van wat je ziel ten diepste raakt in 't klein verhaal dat zomaar even onaangekondigd je genaakt en dat je denken, voelen, wezen splijt als een bliksem, helder licht, dat vonkt tot in de verste hoeken en dat je liefde zuiver richt tot je weer kijkt met nieuwe ogen, verwonderd bent zoals een kind, maar…

Heb jij dat ook, dat plots herkennen van wat jezelf ten diepste raakt in 't klein verhaal dat zomaar even onaangekondigd je genaakt maar dat je denken, voelen, wezen splijt als een bliksem, helder licht en dat je liefde voor de mensen ineens weer warm en zuiver richt.…

Anders is de herkenning van de realiteit, Complex op een manier die ik liever mijd. En toch luister ik met vrede en onvrede naar muziek van onze tijd. Rust zacht Al Bud, Larsonic, vind vrijheid..…

Ineens was zij weer op til toen ik haar achter mij hoorde bij oom Donald waar onze kleinkinderen naar de tekenfilm Bambi keken herkende dat beeld en het roepen van roekoe roekoe naar de bediening wat ik eigenlijk niet wilde was toch op de grond kijken zij liet iets vallen: plets lieve rode duif gaf een kopje waar de kleintjes naar…