Alle inzendingen over Het Land van Water OR Het Land van Water

Wanneer de zomer het land doet trillen, de boer de bollen uit de modder zeeft, weet ik dat dit land alles heeft en mijn honger direct zal stillen naar iets dat lonkt in de verte, ben ik een diepgelukkig mens, want dit is mijn land, dit is mijn land, mijn Noord-Hollandse land.…

de te sociale media heeft waarden aangetast mijn land dat eens vijanden en water overwon door ons oud Hollandse nuchtere verstand kenden we geen enkele weerga nu vervlakt ons kleine unieke mooie land en verliezen we ons in losgeslagen wanen die ons achterlaten in schaamte verborgen achter schrijnende tranen *…

Ik hou van water, helder als glas alsof het een gift in de woestijn was. Van de zoute zee in woeste drift. Oneindig water voert de ogen mee, vroeger of later naar verdekte oorden achter de horizon in verzwegen woorden, land van Babylon.…

Je waakte over mij, moeder vaak dag en nacht. Je zorgde voor me, vader alles wat je gaf, ook straf. Je bent daar voor me, zus en broeder, om samen te komen aaneen te smeden en werken met vereende krachten... tot broederlijk en vreedzaam gevoel! Het is het altijd durend waken van mens tot mens: het zorgen vanuit een diep liefdevol en verzorgende…

ook al is deze zomer voor alle tijd bewolkt valt het water met karren vol sop naar beneden ‘t verleden blijft niet te vatten natter dan ons heden zonder polders dijken ‘t land dorpen onbevolkt we zullen het nimmer meer in tekens kunnen achterhalen maar de oceanen moeten ooit met water zijn vol gelopen na uit de lucht op het land in leemten…

hollandse luchten spiegelen in nat vervenend land smalle paden, drijvend zand water met pluis en gras duale beelden, wandelaars talmen bomenrijen als horizon daar waar Drenthe ooit begon het zompig land, een groen moeras…

zweeft ijl in de lucht scheert boven water volgt alle winden tot waar wolken smelten in zee onzichtbaar voor het land…

er is niets zo geraffineerd doortrapt en gewiekst als koel helder water dat zich beweegt en begeeft in de meest lieflijk en listige gedaanten bij water is niets later het stijgt en het staat er verkwikt en het gaat er weg zinkend strand zeeft zich door zand verzuipt in het land het is niet te derven zonder water is het sterven…

Ons land... Dit is ons land de bomen op rij aan de waterkant Niet bang...…

Maar ik doe nooit meer water in de wijn Omdat dat heel gevaarlijk schijnt te zijn.…

drie in Eén het licht de wijsheid van mijn zingen de handen gevouwen in stil vertrouwen geur verspreiden onder de blauwe hemel wolken; mijn stem is de merel in mijn mond dat opklimt naar het huis van mijn Vader die in de hemelen troont het huis met de vele woningen voor mijn ogen een blinkende ster terwijl ik denk aan al het…

Wanneer Maas en Waal door mijn gedachten dwalen en ik de boten zie die koers moeten bepalen wanneer ik me angstig voel door het zo snel bereik van het wassend water dat klotst tegen de dijk wanneer ik denk dat vriendje water vijand ook kan zijn en woest de dijken breken wil van puur venijn Dan vecht mijn land mijn rivierenland Wanneer…

Vreemd, in dit vreemde land, Alleen, met niets dan dit: Water en loof en het wit Van een zwaan die talmt bij de kant, Dicht langs de bank waar ik zit, wat avondzon op mijn hand.…

Kerk in water diep gezonken god verdronken dal stroomt toren in hemel geboren niemand hoort meer mensenschreeuw uit land van weleer.…

waar zon en wind in pure stilte ontwaken vroege vogels hun lofzang fluiten over water en land ontluikt de aarde nog in eigen schoonheid…

Blauwe waas Lichtjes over het water Zuchten van de dag Die zijn adem uitblaast Nevelig verlangen Naar sluiers van de nacht Die stilletjes maar snel Het land behangen…

Gisteren toen de maan nog gloeide als een lamp boven het land toen alles nog was zoals het water stil en sereen toen pas besefte ik dat alles tijd heeft en langer leeft als iedereen…

waar lucht en water elkaar raken ligt het snijvlak van ieders vrijheid geen van beide zowel de vogels als vissen kunnen hun eigen missen ze lijken in elkaar over te gaan omdat ze elkaar verstaan*…

kwam op voor hen die geen stem hebben en worden uitgebuit vermoord voor hun huid, vlees, of gebruikt voor vivisectie zijn hart verpand aan de strijd voor rechtvaardigheid wat zullen ze hem liefdevol onthalen in de apenhemel rust zacht Opa Water…

Land van water rijk aan dijken waarvoor rivier en stroom zelden zullen wijken De hand-en mankracht nu duw-en trekkracht van bulldozer en tientonner 'n zandbult zover.... het oog wil reiken met vereende krachten werken we door strijden tegen hoog water.…

Blijf thuis en sluit de ramen en de deuren Het leven ligt sinds vrijdagmiddag plat De weerman waarschuwt opgewonden dat Er nog wel meer rampzaligs gaat gebeuren Ik hoop dat als het straks weer code groen is Het toch nog meeviel, dat bezoek van Eunice…

Waar land langzaam loopt Ten eind’ en ergens Ver vooruit haar vorm verlaat Daar waadt in’t wilde water Een gestalte Met grijs en grauw gelaat Die eeuwenoude eenling Die kromme reuzenrug Hij gebaart de golven Vlug te keren terug Waar land langzaam loopt Ten eind’ en ergens Ver vooruit haar vorm verlaat Daar waadt in’t wilde water…

in jouw hand leg ik dit water zie de zee hoe zij verlangt te meren aan jouw land zie het baken diep in jou daar licht haar liefste strand…

nu volgt water het kanaal door potsier en raaskal langs dreven, leunend op ‘t schut tegen verval straks ordent het land gewoonzaam in stukken van stilstand…

als dief in de nacht bestormt water slapend land steelt mensen uit hun leven oevers verdwijnen rivieren vechten zich vrij de wanhoop golft ver…

wat ik opgeslagen heb verkreukeld verdrongen onvindbaar gezonken naar de bodem van mijn bestaan het raakt de sterren niet geen storm blaast de beetjes weg over land en water naar een onbeschreven plek…

Ik heb een oorspronkelijke geest, die nog het meest houdt van die ene man, zo eenvoudig en bescheiden, die van oorlog vrede maken kan.…

op en neer, vliegensvlug naar koele kalme kust wat is land, wat water? waar landen, waar niet? hier niet – mens is er, knallen en snelle dood door, weer door achter ginds is eten en rust volg zon, sterren vlieg erheen, met ons mee op en neer, vliegensvlug naar grote grijze zee…

onbeweeglijk als stilstaand water van een meer wisselend als het weer van inktzwart tot helderblauw van spiegelglad water tot plooibare rimpelingen kleverig warm stroperig bijna flikflooierig snijdend scherp koud bewust van de diepte onder je als koele zijde zo nu en dan waar je overheen glijdt door land omringd…

Dit uitgestrekte land, van Cadzand tot aan Hulst, grenzend aan de Westerschelde, schuurt tegen het Vlaamse land aan, lijkt amper Zeeland te zijn. Of toch? Water, stranden, duinen uitgestrekte polders en kreken zijn hier ook. Alleen de zee slaat haar armen niet volledig om haar heen.…