Alle inzendingen over Huilen OR alleen

Soms is die doos Vol verdriet Gewoon te zwaar Te zwaar Om te openen Te zwaar Om op te ruimen Te zwaar zelfs Om te verplaatsen Een plek geven Alsof het dan weg is Verdriet Gaat alleen weg Door te huilen Blijven huilen En als de tranen op zijn Nog eens huilen Een rivier vol tranen Stroomt naar de zee Neemt…

verdriet zit diep in mij elke dag weer komt het naar boven huil ik, reageer ik het af op alles stotteren is de reden iedereen maakt er een spelletje van raden wat ze wil zeggen en ondertussen probeer ik er wat uit te krijgen moet huilen van binnen niemand weet het niemand ziet het alleen ik niks kan mij helpen…

Huilen mag je daar alleen, achter je eigen voordeur maar er is er geen een, die nu nog een deur heeft. Men lacht, en is al blij dat familie de narigheid heeft overleefd en wij? Wij huilen voor hen!…

Huilen mag je daar alleen, achter je eigen voordeur maar er is er geen een, die nu nog een deur heeft. Men lacht, en is al blij dat familie de narigheid heeft overleefd en wij? Wij huilen voor hen!…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Je hoort zo vaak, zo veel we hebben zo gelachen we hadden zo'n lol we kwamen niet meer bij Je hoort zo weinig, tot niet we hebben zo gehuild we hadden zoveel tranen we konden niet meer stoppen Maar Jantje lacht, Jantje huilt die horen onlosmakelijk bij elkaar Dat zegt niet m`n verstand dat zegt mijn gevoel!…

wat had ik veel vertrouwen in de mens maar links en rechts blijkt menigeen verrot en máákt men elke toekomstdroom kapot: ze steken zelfs de wereld in de hens maar ik blijf lachen om hun rot gebrul en lig door hen voortdurend in een krul…

Mag ik even bij je komen schuilen als ik moet huilen niet alleen wil zijn je hoeft niets tegen mij te zeggen houd me alleen maar even vast jij kent me als geen ander bij jou voel ik me veilig neem me in je armen heel dicht tegen je aan.…

Dan zeg ik huilen is m'n hobby. Ik huil dag & nacht. Stiekem elke dag. Soms luid, soms zachtjes. Soms zelfs met een glimlach. Als je me vraagt waarom ik huil. Dan zeg ik huilen is waaraan ik alleen kan denken, en accepteren dat ik er geen verandering in kan brengen. Ik weet niet wat ik moet doen...…

Ik wil hulp, ik ben alleen ik krijs, ik trap, ik schop ik roep Help, waar moet ik heen ik huil ik simp ik weet niet waarheen daar waar men altijd en immer terecht kan bij mij met wat dan ook ben ik alleen en intens verlaten daarom zeg ik ik hoop dat iemand me hoort!…

Ik huil niet om jou, maar om mezelf en mijn familie, om iedereen die je missen moet. Ik huil niet om jou, want ik weet het is voor jou zo goed Ik huil niet om jou, jij hebt zoveel voor ons gedaan, heb maar een goed gevoel en wees blij. Ik huil niet om jou, want jij gaf mij zoveel vreugde; ik huil om mij.…

Ik heb wat te lang in mijn droefenis vertoefd dat heeft niet alleen mijn stemming verpest maar de mensen om mij heen raakten ook bedroefd dat kan toch nooit de bedoeling zijn mensen die huilen door andermans pijn.…

De mensen huilen, de wereld vergaat, er is geen licht, het blijft donker. Een lange nacht, geen bloem die bloeit, en geen vogel die fluit, alleen maar stilte. Het verdriet blijft sterk, alles staat stil, niemand die iets zegt, alleen maar tranen.…

ik ween mijn tranen aan de binnenkant enkel ik zie ze nog huilen traag volgen ze mijn wangen (aan de binnenkant) en ik lach mijn tanden bloot ik wil wel verder gaan en ik heb je losgelaten al blijft gemis en verlangen leven in mijn verdriet ik huil niet meer om jou (toch niet alleen om jou) ik huil om het gevoel dat onbereikbaar lijkt…

Ik wil niet huilen maar ik zie onze bladeren bruiner worden en ik kan niet meer. Ik wil niet meer. Niet meer alleen. Want we zouden alles samen doen, maar vandaag kan ik slechts huilen om een bloem die leek te bloeien maar uiteindelijk ten onder ging.…

Soms dan moet ik huilen Vocht hoopt zich op over mijn ogen Niets kan ik dan meer zien Alleen een wereld van wazige weerzin Een klein meisje Houdt zichzelf voor de gek Ontneemt zich haar eigen zicht Geeft haar naasten een andere plek Even wachten op troost Even wachten op het onmogelijke Even wachten, want wie kan komen?…

Als je alleen op deze wereld bent Waarin je rondtrekt als een dakloos knaapje Met als gezelschap enkel nog een aapje Dat dan niet meer als huisdier wordt erkend, Dan is het voor de lezers om te huilen Als je die aap voor een kameel moet ruilen.…

Als je alleen op deze wereld bent Waarin je rondtrekt als een dakloos knaapje Met als gezelschap enkel nog een aapje Dat dan niet meer als huisdier wordt erkend, Dan is het voor de lezers om te huilen Als je die aap voor een kameel moet ruilen.…

Als je alleen op deze wereld bent Waarin je rondtrekt als een dakloos knaapje Met als gezelschap enkel nog een aapje Dat dan niet meer als huisdier wordt erkend, Dan is het voor de lezers om te huilen Als je die aap voor een kameel moet ruilen.…

Tranen van verdriet stroomden over mijn wangen toen het leven haar verliet werd ik alleen maar banger de angst die drijft mij voort de angst om ook te gaan om te verdwijnen door de poort en te huilen naar de maan…

oneindig het licht van mijn maan in jouw schaduw kan ik blijven staan kan ik schuilen zacht huilen alleen zonder uitzicht op iets oneindig mijn blik ik ben als jij een schaduw in ons maanlicht…

En tóch zo alleen. Er is al een waterval van mijn gezicht gegleden. Ik, die zo graag sterk wilde zijn. Ik heb het geleerd: huilen is niet verkeerd: het is het uiten van al mijn pijn.…

Huil maar... Laat die tranen lopen Huil maar uit Je kunt het niet ontlopen Huil maar... je bent zolang al flink geweest Huil maar uit Dat helpt je nu het meest Huil maar...…

als de zon tranen laat dan regent ze op mijn gezicht de kleuren van de regenboog als een wilg tranen laat dan treurt hij op de aarde de blaadjes van de herfst als mijn hart tranen laat dan verdrink ik om jouw liefde die stilletjes openbloeit…

ik huil zonder tranen ik spreek zonder woorden ik denk zonder weten en wat ik voel is zo innig diep en toch zo vreemd en ver ik ben zo droevig zo pijnlijk moe…

regendruppels huilen, met een diepe snik, regendruppels verschuilen, net... net als ik!…

Gefluisterde woorden die alleen met gespitste oren en een open hart te horen zijn brengen ongevraagd een warme gloed naar mijn wangen waar stille tranen zich langzaam een weg naar beneden banen…

Om mijn schouder een liefdevolle arm dit is geborgenheid tranen voelen warm Zonder enige schaamte rustig kunnen schuilen mijn trots laten vallen en natte tranen huilen In échte vriendschap kun je alles vertellen niet blijven zwijgen en mijn hart kwellen…

Als ik huil wuift de wind in me zacht de twijgen van mijn hart dan zweven de zaadvleugeltjes van cel naar cel en bouwen een waterpaleis met torens van zilvergrijs Als ik huil verdampen de woorden met elke ademtocht tot wolkjes wit en grauw maar nooit stroomt het gezien en zo lieflijk als bij jou…