Alle inzendingen over Huize Nooit Gedacht OR Blauw gemarmerde maa

verstomd staan gapen met die ogen zo treurig die wit blauw geschapen op een heide zo fleurig het gras laat je smaken een stukje wilde natuur geen harde noten te kraken op deze wei, vol passie elk uur ik slenterde verder... wat doelloos langs die bomen en heide geen rook en geen auto's, alleen... een koe op de weide!…

belemmert het blauwe zicht alleen maar stralend licht met trekvogels op hun vlucht een wereld op zijn kop zonder huizen en beton, ik lig op het groene gazon languit starend naar de top naar die blauwe hemel vol azuur ergens, op deze aardse planeet waar ik voor even” tijd” vergeet en beelden vorm... voor mijn sculptuur!…

de bloemen staan nooit meer op de ruiten ’s ochtends nooit meer rijp op je dekens we zijn nu couveusekinderen in onze geïsoleerde huizen en toch voel ik overal een kou in de wereld rondwaren als nooit tevoren…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

duisternis waait over de witte huizen tezamen verbonden met één hemelzaal spreekt ze tot het volk in ‘t suizen van de wind dalend en rijzend naar de blauw zilveren morgenstond het zonnegoud van de Koningszaal waarvan de zon op en ondergaat…

Wilde nachten, leeuw op prooi, Met dromen vol nachtgezang en vliegend vuur, Luna speelt op dit late uur, Slapers, geliefden en vrijers, huizen vol mooi. Zachte wolken, geen geween, Niemand alleen in deze wilde nachten, Vele vormen van wilde machten, Slechts een gedachte.…

dan stuur ik m'n ogen mee met de wind, de verte in en stijg op door warmere gedachten..…

Als u hem eens wil ontmoetten, Zoek naar een “a-gent” met blauwe voeten.…

een gemarmerde en gespierde schoonheid, gebeiteld in hart en geest wil ze omhelzen, vasthouden, nooit vergeten hoewel deze lippen koud zijn, gevoelloos, deze armen haar niet dragen, deze ogen niet kijken, maar staren, leeg en dood in verlangen proeft ze een warme huid, laat haar lippen dwalen en verpozen, luistert dromend naar een stille…

veld voel ik me hulpeloos, ik ben verdwaald De lucht heeft het mij verteld Ik ben alleen en zal dat blijven Geen blauwe hemelen meer voor mij De zon zal nooit meer boven komen Er bestaat slechts een blauwe opening, dat ben jij…

Als ik je vandaag zou vertellen Dat je morgen niet meer in je lichaam zou huizen Zou je dan bang zijn? Of me verrassen met een lach Wat zou je doen die laatste dag We zullen het nooit weten…

Huizen ademen begrip, koesteren geheimen en dragen vrede en rust of worden wild van verlangen: woon in me, wees geborgen, ik draag je, voed je tot morgen.…

Hier huizen de goden in loden luchten Hier hullen de halfgoden zich in wolken van sinister zwijgen Hier hebben we heel wat te duchten: onheil en 'wee-je-gebeente' Het is hier dat de wraakgodinnen op zoete wraak zinnen Hier kun je of slaag of 'n pak rammel krijgen Het is hier dat 'een goed beginnen' uit den boze is…

Ze huizen er wonen onder een dak een pannendak Gordijnen... gaan er -naar gewoonte- dicht bij avond Gaan er open bij morgenzon het aanbreken ......van dag Een lach ontwapent me schater-klaterlach van de bakker die er het dagelijks witbrood ..........bakt.…

Tot voor kort leek het alsof de wereld ons dorp was. Mensen werden wereldburger. Verlieten hun woningen om te gaan wandelen in Peru en Maleisië. Bezit was niet langer belangrijk. Beleving was het nieuwe bezit. Veel meemaken. Overal bij zijn. Alles gezien hebben. Plotseling bemoeilijkt het coronavirus dat perspectief. Sportwedstrijden…

de paarse vogel vliegt op van het water en de zittende zon eva is een serpent in de tuin der lusten welt adam's appel dille is dille een kaaiman is een krokodil een lachebek sliep uit spinazie uit mijn reet selderij is sel geworden zuurkool wederom rad van avontuur de molenwieken draaien gemarmerd papier…

Het land in halfslaap onder hoge lucht gedaald, nog niet bewoond, open gelaten tussen boomwallen, in gedachten dwalende grijze schermen sluiten aan op een droom, nooit helemaal ontnuchterd door de gebroken vogelvluchten.…

Nooit gedacht dat ik mijn rust zou vinden, Dat de nacht zou plaatsmaken voor de dag. Nooit gedacht dat ik het ooit toe zou geven: Dat ik liefde voel, dat ik liefde voel voor jou. Nooit gedacht dat ik me durfde te binden, Dat de tranen plaats maken voor een lach.…

is dit dan het werk van toeval ik had nog nooit zoveel rust alles wordt warm en licht op deze ronde bal een leeg strand of een rustige blauwe kust een attractie aan emoties, gratis en eindeloos als er geen god is, wat is er dan loos…

Gedachten zweven door heel het leven Het zij bij zonnig of somber tij Ze blijven met licht en donker verweven Komen nooit van emoties vrij.…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

Ongebruikelijk, overwegende zelfliefde leidt tot gemeengoed.…

Het huis heeft gekalkte kamers breekt in splinters altijd zelfs zomers woont er bij tijd en wijle een dichter hij belt nooit en zingt nog minder in de geheimzinnige afstand openen zich blauwe luiken als een muze ontlokt zij zijn gedachten buiten ver van waar bestendigheid de dag kan bevlekken…

't verveelt me nooit laat gaan de herrie, storingen, een trein vertrekt langs de andere treinen, een slang die z'n weg zoekt weg, de stad uit de natuur in, in stilte zon- der ruis het groen het paars het blauw, het goud, o, wereld wat kun je mooi zijn!…

Als de blauwe boot over een vlakke groene zee in blauwgroen water staart en alle ogen van de witte huizen azuur luiken vist de kademuur eeuwen lang verhalen de boom zo sappig in blad grillig zijn handen uitstrekt hoor je een lach op Olympus.…

zie je in huizen van oergras bewoners zoeken naar het verschiet dat onder leemte ligt begraven al geef je groen men ademt hier te bot blauw door huid ogen willen liever alles buiten sluiten aan de einder bij een oude stad is het leven voor eeuwig met jou op de loop gegaan…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Altijd met zijn eenzaamheid dat hij eenzaam zwerven zal door onderhuidse spanningen nabij de zee van blauwe gedachten   tussen de overblijfselen van onzichtbare gordijnen der liefde als een nooit voltooid schilderij aan een muur van groene gevoelens op weg naar stille horizon met niets anders te verliezen dan zijn droeve eenzaamheid in…

Ik zal je missen en nooit uit mijn gedachten wissen!…