Alle inzendingen over Ik laat jou gaan

je gaan ga maar mee ga maar kind ga maar ga maar mee…

Gelaten laat ik je gelaat gaan Verdwijnende beelden Uit mijn geheugen vandaan Wat we kwijnend deelden Vervaagt langzaam aan Als een hartendief in de nacht Die oordeelde Dat nu, Met al je deuren op slot Hij geen recht heeft van bestaan Gebogen buig ik voor het oog Kritische veroordelende blikken Duale beoordelende dialoog Verandert in…

gedaan Toch dacht ik heel even dat zijn mond vertrok in een kleine grimas van verdriet Maar nee..ik zal me wel vergist hebben, zich laten gaan doet hij niet.…

Ik adem je Ik voel, ik lijd je Jouw pijn, jouw hart bèn ik Mij rest stof Ik mis je zo Jij doet mij verweken Om het besef dat ik ga missen Neem mijn adem Met jouw lippen Opdat ik mag verstikken…

Moet ik je laten gaan? Jou niet meer tot last zijn? Op mijn eigen benen leren staan? Een einde maken aan deze pijn? Of nog even doorgaan? Even nog een laatste keer? De strijd met mijn gevoelens nog één keer aangaan? Of wordt de pijn dan alleen maar meer? Zonder jou kan ik nog niet. Mijn gevoel, dat alles anders wou.…

twee jaar, vierentwintig maanden, zevenhonderddertig dagen rooit ze het nu zonder jou ofschoon stilte kouder is, leegte dieper lijkt geworden voelt de zee aan tranen onophoudelijk zout intense ontplooiing op velerlei vlak maakt alledag dragelijker, dan toen toen ze los moest laten, met volle tegenzin op de rand van de einder rooit…

Laat me maar gaan, ik kom er niet meer uit, Ik zie geen weg terug, en ook geen weg vooruit. Laat me maar gaan, alles komt goed, als ik er niet meer ben, als ik verdwenen ben voorgoed. Laat me maar gaan, voor mij heeft het geen zin, één ding wil ik nog zeggen, je was mijn liefste vriendin. Laat me gaan!…

Als ik de wind moet volgen omdat binnen in me een storm waait, wil jij me dan even laten gaan? Als ik huil om alles en niets mezelf niet meer ken een antwoord zoek op vragen zeg jij dan niets. De wind zachtjes tegen me fluistert omdat hij kent mijn onmacht, weet dat niemand me helpen kan.…

Terwijl het mes nog snijdt in het bloedend hart mag je jezelf verwennen met een zachte pleister op de rauwe wonde totdat het rustiger wordt dan kun je weten hoe mooi het was hoe goed het ging... Voor zolang het mocht en kon bestaan Nu is er de pijn om iets wat zó mooi was maar niet méér zal zijn dan een zoete herinnering…

De man keek de specialist droevig aan en zei:"trek de stekker er maar uit, laat mij maar gaan". ............................. Dus zegt de huisarts: "ik zou het niet weten, het komt niet van een virus of wat u hebt gegeten". Schrijf dan neer wie wat mag erven. Kunt je thuis zonder "slangen" sterven.…

Ongeduldig hart ik glij weer voortdurend weg richting koningshuis.. hoeveel slippertjes kan mijn status verdragen die halfslachtigheid.. zoveel beloften utopistische feesten gewetenloosheid.…

rollen hoe uit grijsgroen water bellenblaasjes doen tinkelen misschien moet het water in ons verzinken moeten we het laten gaan…

Laat alles varen, en meen je soms dat iemand je riep, je aanspoorde toch vooral door te gaan, de laatste grens is in zicht, elke berg is te hoog, elk water te diep.…

(tanka) Spreken over God, gedachten zonder woorden: beide geven lof. Sterke liefde tot Hem groeit in het onderbewustzijn.…

Ik noemde de natuur verbintenis Het heeft zo zijn eigen wetten En rode draden Het kent geen vertakkingen nog Welke rode draden hebben mensen Ik volg de draad achterna Als ik in de knoop uitkom Ontdek zijn oorspronkelijke oorsprong Deze aarde balanceert op een koortje Gelukkig heeft het zijn draai gevonden Tenminste alles om ons heen is…

jou lieve woorden doen mij denken. voor jou wil ik mijn liefde schenken. voor jou wil ik mijn armen open slaan. voor jou wil ik een traantje laten gaan. voor jou wil ik me leven openslaan. met jou in het leven wil ik veder gaan.…

Laat me met rust Laat me gaan Ik wil bij je vandaan Geen gedachte wil ik meer aan je besteden Ik gooi je uit mijn leven En van nu af aan Zal ik mijn weg zonder jou gaan…

Jij bent een boek Laat me je lezen Laat me je openslaan Laat me van jou elke bladzijde strelen met zachte hand over jouw letters gaan Jij bent een boek maar laat mij jou schrijven naar daar waar nog geen woorden staan Wij zijn een boek en laat dat zo blijven laat het verhaal nu verder gaan.…

jij hebt vast wel een lijstje met wat wensen voor jou: wat spullen, wat prullen, wat warms tegen kou... vandaar mijn stil gebedje wie weet, wordt eraan voldaan: vooral dat de zon aan de hemel blijft staan…

of nee, ga er nou nooit in geloven Lief, ik had je zo vreselijk lief ik durfde er alles aan te geven m'n houten hart is weer van mij laat mij, zonder jou, weer verder leven…

Je zegt me te vergeten wat er was tussen jou en mij je zegt me door te gaan met leven je liefde is voorbij je zegt me mijn gedachten niet naar jou te laten gaan je zegt me, niet te wachten op een samen verder gaan maar, bij alles wat je zegt vergeet je te vertellen hoe mijn liefde, zo oprecht het zonder jou moet stellen…

Hoe laat is het morgen vroeg bij jou? Hoe lang zal ik je wakker kussen? Hoe vaak mag ik je dromen sussen? Hoe laat is het morgen vroeg bij jou? Hoe vroeg moet ik je laten gaan? Hoe lang zal ik je moeten missen? Hoe vaak zal ik je naast me gissen Hoe vroeg moet ik je laten gaan? Hoe laat is het te vroeg voor mij?…

Ik heb spijt van wat ik heb gedaan, maar jij wil niets meer van me weten dus laat ik je maar gaan. Dit is echt niet wat ik wil. Zonder jou is het zo koud en stil! Ik kan je niet vergeten, als je dat nou eens zou weten! Mijn gedachten gaan alleen nog naar jou, omdat ik zoveel van je hou!…

Ik wil ff kwijt Mijn hele lieve meid Dat ik er altijd voor jou zal zijn Ik zal altijd voor jou bestaan en je never laten gaan Maar vrienden komen en ze gaan Maar degene die blijft staan Zal schijnen in mijn hart…

Wat doe ik mezelf aan je ziet me wel staan maar toch laat je die ander nog niet gaan. Wat doe ik mezelf toch weer aan door jou laat ik anderen gaan die mij ook zien staan. Wanneer haal je me uit deze onzekerheid Wanneer ga je me vertellen dat je haar eindelijk heb laten gaan.…

vaar op de stroom van de vergankelijkheid heb geen verwachting heb geen vrees nadert het einde laat het komen zorgen worden overbodig ------------------------------------------ uit: 'Sporten van de ladder', 1974.…

In stilte zie je haar staan Door blauwe lucht omgeven Ze laat haar licht vredig gaan De ogen zullen rust beleven De maan Als haar aura weergegeven Wolken zie je langs gaan Gedachten die het moment beleven Laat maar gaan Als een ornament van rust Als je haar ziet staan En een gedachte zich focust Laat maar gaan……………………

Zo dicht aan jou gesloten zijn als mijn hart zich slaat tegen jou aan Zo laat mij die momenten gaan Van wat bestaat zal niet voor ogen zijn, de innigheid niet zichtbaar…

Ik heb een fout gemaakt door bij je weg te gaan Jij hebt de fout gemaakt mij zonder meer te laten gaan Mijn hart wilde zo graag herstellen het was nog niet te laat Maar dat van jou was al gesloten niet meer tot openen in staat…

Zonder jou Is er geen hoop meer Op geluk En is de wereld grauw Zonder jou Is er geen droom meer Mijn glimlach Is dan niet warm Maar lauw Zonder jou Is er geen warmte Alleen een Innerlijke kou Met jou echter Ben ik een vechter Zonnig, warm En levensechter!…