2461 resultaten.
Infernale impressies
poëzie
3.0 met 11 stemmen 3.087 De gekken zitten in hun kerkgebouw
Als stomme mummiën: met stenen ogen
Staren ze onwendbaar langs de lage bogen
En horen van Geloof en Liefde en Trouw
Uit 's herders mond, die kalmpjes staat en nauw
Iets hoorbaars voor een oirbaar mens kan pogen
Te geven aan de onzaal'gen, die bedrogen
Om 's werelds eêlste goed, zien lauw en flauw.
Dan…
Breuk
netgedicht
0.0 met 3 stemmen 129 het is aan te bevelen
bloemen in den knop te breken
want voor je het weet
is een ander je voor geweest
hendrik
(met posthume excuses aan Willem Kloos)…
in concert
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 113 Willem Kloos snelt op de jongens toe,
ik durf niet te kijken hoe dit afloopt,
als hij ze maar met respect behandelt denk ik nog.
als ik opkijk zie ik niet ver van de jongens
een bundel met zijn gedichten liggen,
het is de vraag of ze hem opmerken.
antonie…
Aan de hand van een woord (V)
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 174 Tegenwoordig, Willem, dicht men
emmers emotiepoëzie...
Niet ver van jouw gedachtegoed:
C.L.O.S.E.!
Je past nog naadloos in het heden.…
Willem Kloos
poëzie
2.0 met 10 stemmen 3.244 ...toen hij verscheen
scheurde de hemel in een wilde glans
en één uur lang
is het hier brandend licht en warm geweest.
Niemand was zozeer mens,
zo schaamteloos en zonder voorbehoud
heerser en prooi;
geen onzer heeft in heerlijkheid en pijn
zichzelf zo reddeloos vergooid
aan pracht en laagheid,
niemand heeft ooit
een kostbaar leven
zo blindelings…
Willem Kloos
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 74 Ik ben een God in ‘t diepst van mijn gedachten
Zei Willem Kloos en ja hij ging zijn godgelijke gang
Duizend gedichten - levenslang
Totdat hij werd als God die hem - zo wil
Het tegenwoordig -
Reeds lang geleden voorging
Hoe kan het toch dat hij die zo groot dacht
Al jarenlang steeds zachter drukt op wat hem onderligt aan aarde
En dat…
helwitte vuurtongen
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.009 O' La Descente Infernale, mijn eigen, kleine Goddelijke Komedie, op weg naar de onvermijdelijke negende ring; overwoekerd door zeshonderdzesenzestig voetstappen spiegelbeeld, beklonken bij elke druppel die ik vind,
O' La Descente Infernale, het geschal der trompetten, de lofzang die wonderschoon weerklinkt, bejubeld en bezongen, slechts Judassen…
bloemlezing
netgedicht
2.0 met 19 stemmen 1.951 Yellema
Willem Kloos en Egmond van Herendael
Martinus Nijhoff en Anneke Brasinga
Gerard Graudiaan en Geert van Istendael
Willem de Merode, Redbad Fokkema
J.J. de Stoppelaar en Henk van der Waal
Esther Jansma, Adama van scheltema
Theodoor van Rijswijck en Albert Verwey
Gerrit Kouwenaar en Anton van der Stok
J.C.…
zeegezichten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 46 in de verte paarse bergen
de zee een glooiende heuvel
verraderlijk beeld in avondlicht
twee zeilers op het water
een koppel aan het strand
een schilder achter de keermuur
vissersnetten in het schemerlicht
nocturnes dromen de nacht…
Verzoek aan Willem Kloos
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 565 Drinkebroer, laat me nu maar los, we hebben
genoeg feest gevierd, het boeren wordt te erg,
mankepoot, Korsakov staat voor de deur en wil
naar binnen. Ik heb me genoeg in jou verdiept,
kom op, dichters onder elkaar, ga nu maar bij
een ander de boel op stelten zetten of liever
nog, donder op naar de hemel, deprimongool!
Ga je eeuwige roes uitslapen…
Katalysator
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 141 (voor Willem Witsen)
Je huisde in Oosterpark 82 te Amsterdam,
waar alle kopstukken van de Tachtigers
langs kwamen en bivakkeerden om te
bomen en te zuipen.
Je had vooral een zwak voor Willem Kloos,
die leed onder zijn homoseksuele aandriften
en een verslaving aan de alcohol.…
Te Bond
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 174 Each Time You Die Alone, The First To Die,
Maybe You Die Today or Die Tomorrow,
Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow,
Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye.
Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt,
Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…
Wijn van de Sfinx
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 55 Hij koos de kant van Kloos,
heer Woordeloos
want Willem was
een Tachtiger van woorden
kunstenaars die dichten
over roos en korenbloem
in zonneweiden
en sonnetten als van Perk
uit de antieke doos
Maar hij maakt zich er als
Jantje van Leyden
licht van af, 't is zonde;
ben ik boos?…
Arcanum XIII De Dood
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 103 de zon kleurt de einder rood
.in het teken van de roos
op een maagdelijk witte merrie
rijdt de dood,
die nooit gehaast is,
gezapig door het landschap
zwart geharnast en ongenaakbaar
gekroond
met de witte kroon van Osiris
die heerst over de onderwereld
rondom hem dansen geraamten
obligaat hun knekeldans
de zeis hakt knopen door
en…
Kom, neem nu mijn hoofd in uw lieve handen
poëzie
4.0 met 1 stemmen 705 Sonnettenkrans
I.
Kom, neem nu mijn hoofd in uw lieve handen.
O, lievling, ik heb u zo lief…zo lief..
Zie, hoe ik mijn monde naar de uwe hief,
Voel, hoe mijn lippen verlangend branden…
O, ik wil alles zijn u ten gerief…
Ik wil uw levensbanen bloem-omranden…
O, lievling, wienik lijf en ziel verpandde,
Mijn lievling, ik heb u zo lief… zo lief…
Ik denk altoos aan U...
poëzie
3.0 met 26 stemmen 3.528 Ik denk altoos aan u, als aan die dromen,
Waarin een ganse lange, zalige nacht,
Een nooit gezien gelaat ons tegenlacht,
Zo onuitspreeklijk lief, dat bij het domen
Des bleke ochtend, nog de tranen stromen
Uit halfgelokene ogen, tot we ons zacht
En zwijgend heffen met de stille klacht,
Dat schone dromen niet weerrommekomen...
Want àlles ligt…
Avond
poëzie
4.0 met 21 stemmen 2.853 Nauw zichtbaar wiegen op een lichte zucht
de witte bloesems in de scheemring. Ziet,
hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht,
een enkele al te late vogel vliedt.
En ver, daar ginds, die zachtgekleurde lucht
als perlemoer, waar ied're tint vervliet
in teêrheid... Rust. Oh, wondervreemd genucht!
Want alles is bij dag zó innig niet.
Alle…
Gij zijt niet slecht geweest
poëzie
3.0 met 18 stemmen 2.574 Gij zijt niet slecht geweest: gij waart slechts zwak,
Om niet in Mij te g'loven, die u liefde.
Gij waart een kind, dat àl zijn speelgoed brak,
Wanneer het langer niet zijn speelgoed b'liefde.
O, kind.... IK wàs geen kind! IK ben 't, die kliefde
Dit mijn schoon hoofd, zo sterk eens, tháns zo wrak,
Omdat ik niet met mijne grote Liefde
Alleen…
Zoals daar ginds, aan stille blauwe lucht
poëzie
3.0 met 88 stemmen 31.979 Zoals daar ginds, aan stille blauwe lucht,
Zilveren-zacht, de half-ontloken maan
Bloeit als een vreemde bloesem zonder vrucht,
Wier bleke bladen aan de kim vergaan, -
Zó zag ik eens, in wonder-zoet genucht,
Uw half-verhulde beelt'nis voor mij staan, -
Dán, met een zachte glimlach en een zucht,
Voor mijn verwonderde…
Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten
poëzie
4.0 met 34 stemmen 9.270 Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten,
En zit in 't binnenst van mijn ziel ten troon
Over mij-zelf en 't al, naar rijks-geboôn
Van eigen strijd en zege, uit eigen krachten. -
En als een heir van donker-wilde machten
Joelt aan mij op, en valt terug, gevloôn
Voor 't heffen van mijn hand en heldre kroon:
Ik ben een God in 't diepst…
Der mensen hoogste smart is wonderbaar
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.358 Der mensen hoogste smart is wonderbaar.
Zonder gelach,
zonder geween,
lig ik gestrekt,
beweegloos gestrekt,
starend en stom,
in de nacht.
Paarden-getrappel en wagen-gedraaf,
donkere vormen bewegen zich zacht
in de donkere nacht...
donkere vormen, zonder gerucht,
en ik zucht...
Paarden-getrappel en wagen-gedraaf,
paarden en wagen draven…
O, rozen, droef en schoon
poëzie
2.0 met 22 stemmen 2.931 O, rozen, droef en schoon,
ik heb u uitgekozen
Voor àl mijn koude doden,
rode en witte rozen.
Rozen om 't dode haar,
rozen op armen en borsten
Vallen met zacht gebaar,
of zij niet vallen dorsten.
Rozen voor ieder, die
met lachen, of kussen, of groeten,
of schone melodie
Mijn leven wou verzoeten.
Rozen voor mij slechts niet,
voor…
Van de Zee
poëzie
3.0 met 30 stemmen 4.410 Aan Frederik van Eeden
De Zee, de Zee klotst voort in eindeloze deining,
De Zee, waarin mijn Ziel zichzelf weerspiegeld ziet;
De Zee is als mijn Ziel in wezen en verschijning,
Zij is een levend schoon en kent zichzelve niet.
Zij wist zichzelven af in eeuwige verreining,
En wendt zich altijd òm en keert weer waar zij vliedt,
Zij drukt zichzelve…
Nauw zichtbaar wiegen...
poëzie
4.0 met 30 stemmen 3.068 Nauw zichtbaar wiegen, op een lichte zucht,
De witte bloesems in de schemering - ziet,
Hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht,
Een enkele, al te late vogel vliedt.
En ver, daar ginds, die zacht-gekleurde lucht
Als parelmoer, waar iedere tint vervliet
In teerheid... Rust - o, wonder - vreemd genucht!
Want alles is bij dag zo innig niet.…
O, dat ik haten moet en niet vergeten!
poëzie
3.0 met 25 stemmen 3.137 O, dat ik haten moet en niet vergeten!
O, dat ik minnen moet en niet vergaan!
Ach! Liefde-in-Haat moet ik mijzelve heten,
Want geen kan de andere in mijn hart verslaan.
In droef begeren heb ik neergezeten,
In dreigend gillen ben ik weer opgestaan...
Wee! Dat ik nooit dat bittere brok kon eten,
Van stil te zijn en héél ver weg te gaan.…
Doodgaan
poëzie
4.0 met 60 stemmen 6.087 De bomen dorren in het laat seizoen,
En wachten roerloos de nabije winter...
Wat is dat alles stil, doodstil... ik vind er
Mijn eigen leven in, dat heen gaat spoên.
Ach, 'k had zo graag heel, héél veel willen doen,
Wat Verzen en wat Liefde, -- want wie mint er
Te sterven zonder dees? Maar wie ook wint er
Ter wereld iets door klagen of door…
Ik zal mooi dood-gaan
poëzie
3.0 met 31 stemmen 4.226 Ik zal mooi dood-gaan, als een vlammend vuur,
Dat ééns nog flikkerde in zijn schoonste gloed,
Eer 't gans geblust was. Want als enig goed,
Rest mij de schoonheid nog, een korte duur.
Hoe zalig is dat nu, wanneer ik tuur
Naar mijn gedachten in hun brede stoet,
Die álle schoon zijn, en niet één die doet,
Of zij wou vlieden uit Mijn hoog Bestuur…
Ik ween om bloemen in de knop gebroken
poëzie
3.0 met 210 stemmen 29.949 Ik ween om bloemen, in de knop gebroken
En vóór de ochtend van haar bloei vergaan,
Ik ween om liefde, die niet is ontloken,
En om mijn harte dat niet werd verstaan:
Gij kwaamt, en 'k wist -- gij zijt weer heen-gegaan...
Ik heb het nauw gezien, geen woord gesproken:
Ik zat weer roerloos, nà die korte waan
In de eeuwge schaduw van mijn smart…
Elk kloppen van mijn bloed is een gebed
poëzie
2.0 met 25 stemmen 5.423 Elk kloppen van mijn bloed is een gebed,
Wanneer 'k de handen samen-vouwend smeke
Om één, Onkenbaar Wezen! - één, één teken
Van U, mijn God, mijn Eénge Heer, Die let
Op elke daad, gedachte of woord, o Het
Aller-aller-onkenbaarst Zijn, die 't weke
Bewegen mijner ziel hebt doorgekeken,
Hoe het zich-zelf in zich-zelf steeds verzet,…
Straks zong ik trotse dingen
poëzie
3.0 met 36 stemmen 3.919 Straks zong ik trotse dingen
Van mensen-pracht en -gloed...
Nú kan ik niets meer zingen
Dan dat ik sterven moet.
O, éénmaal nog te wenen!...
Als men gestorven is,
Dan gaan de mensen henen,
En mee de droefenis...
Dan lachen en dan praten
Zij weder, als van ouds...
Vér van de drukke straten,
Daar ligt alleen iets kouds.…