Alle inzendingen over Ivoren toetsen

wat nu als Zeus uit zijn ivoren toren was gekomen Prometheus op de schouders klopte en zei: jongen je bent een lastpak maar ik versta je…

lichte lokken om te tillen zijdezacht achter mijn oor harde woorden zachte zinnen zware haren als ivoor…

piano hele halve zwartwitte bespeelbare toetsen sleutel in hoorbare noot weerklank tonja 16.07.03…

in het miniatuurhuis slaapt een baby van ivoor in een zilveren wiegje in de keuken koken we met blinkend gepoetste zilveren pannetjes alles is veel voor wie niet verwacht…

Oranje's verste voetbaldeserteur kende een ivoren wit humeur Verdonk zei 'Nee', na lang debat zijn keuze bleek het hazenpad Een oversteek van de Stanfordbrug leek een eerste stap op een ezelsrug Met een tweede stoot aan de beruchte steen gingen oude vrienden met de winst heen Zo zat in Côte d'Ivore, de centervoor toch snel weer op het…

Misschien moet ik die ivoren toren maar eens bedanken Ik leerde er veel en hoef niet meer te janken!…

een jonge olifant uit een zwart land werd afgemaakt op een wit strand zijn gezicht werd levend gehalveerd door laffe geldwolven zonder eer en dit allemaal voor een ivoren tand!…

Laat, o lieve, laat Uw blanke vingren langs De toetsen fladdren; Vlindervlug En licht...…

Schoorvoetend treedt hij binnen De jonge debutant Achttien lentes jong nog maar Friemelt aan zijn haar Wachtend op een teken Dat hij beginnen kan Kijkend naar publiek Gespannen jongeman Vingers zetten toetsen aan Klanken die door ruimtes gaan Wiegend op muziek Neemt de knaap ons mee Genietend van zijn spel In het muziekcafé…

Een beeldschone vrouw kijkt moeizaam onderzoekend naar haar innerlijk. Het drukke denken vol strijdlustige vragen geeft de geest vleugels. Het zwevende brein maakt draaiend licht en duister om het lichaam heen: wijd en verrassend, eindeloos geheimzinnig, gelijk het heelal... Maar opeens treft zij nuchter en voldaan het hernieuwde…

Ik had de meeste knikkers bewaarde ze in een emmer op zolder Bonken in alle kleuren metaal en zeldzame marmeren Niemand wilde van mij verliezen dus speelde ik maar alleen Een klasgenoot had een ivoren knikker maar ivoor is verboden, en ik houd me aan de regels, dat is het mooiste spel Mensen hebben geen idee hoe het werkt en wat ze verspillen…

Wiegend rood in de vooravond Sluitend paars in koud groen De dans van de tortel een lied van gefladder een sikkel van ivoor in mauve geweven Wie had dit ooit beter kunnen doen?…

de portier is weg en het huis is leeg op één piano na tingelend op ivoor hoop ik op gehoor in vain het innerlijk rondeel behelst alleen de aangeslagen toon…

zorgvuldig kozen toetsen de juiste weg van leven nieuwsgierig en plots versneld gedreven naar richting gekozen vorm op glas in het geheugen voor eeuwig…

TOEN Toen jij voor mij een zwarte jurk aandeed en belletjes in je oren Toen leek jij op Parijs bij nacht Maar ik domkop zat weer eens op wacht in een ivoren Eiffeltoren Toen ben ik jou verloren…

‘Ik speel op 88 toetsen. De een is zwart, de ander wit. Het valt echt niet te ontkennen. Dat ik vaak legaal te spelen zit.’ ‘Ook al staat het heel bezopen, als ik achter zo’n piano zit. Om meer boetes te ontlopen. Verf ik al mijn toetsen wit.’…

niets meer voor hem doen Angstvallig pratend over nu en toen Proberen wij de toekomst te vermijden Morfine kan zijn pijnen iets bestrijden Zijn zieke lijf gepind aan een harpoen Ligt hij gebed in smetteloos katoen En tracht zijn geest van angsten te bevrijden Grauw licht valt binnen uit bewolkte luchten En kleurt zijn broze huid als oud ivoor…

in zwart en wit gespleten met goed of kwaad gemeten architect van glazen toren wil nuances niet meer horen lood verdringt steeds meer glas doorzichtigheid verhardt tot grimas de bouwmeester volhardt het tot keihard ivoor zijn eigen noodlot in zwart of wit gemeten tot goed en kwaad gespleten…

Dat lijkt me niet verstandig, zegt hij en doet een stap naar voren en kijkt me verlangend aan uit zijn ivoren toren Ik moest maar gaan, zeg ik en kruip tegen hem aan en wacht tot hij me vasthoudt zodat ik niet kan gaan Ik denk dat het me niet zal lukken, zegt hij om echt voor jou te kiezen om diep van je te houden, maar laten we ons toch…

Subtitel: Resignatie (=berusting) Twee decennia en vijf vaak lastige en lange, rare jaren Jij stond stil, terwijl de tijd op stoom was en ik jouw lot bitter gadesloeg 'k Zag jou lachen, veel meer schrijven vervloeken en ketteren maar uiteindelijk met mes tussen jouw ivoren wachters glansrijk zegevieren...…

de dag verdwijnt in stille zuchten verdiept het heelal door een spectrum van gedichte kleuren zwarte veren van de droomvogel klapperen nog zij dragen het leven in ivoren tinten verheffen de nacht…

aarzelend blijft hij bij het orgel staan zijn handen betasten de toetsen, sprokkelen nog vloeiende klanken bij elkaar op zijn gelaat glijdt een glimlach verzacht en verstilt de laatste melodie…

misschien komt hij tot leven als ik de uitspraak registreer misschien kun jij het toetsen als ik hem hier citeer misschien mag ik hem houden als de spreker mij dat gunt "dat een probleem verdwijnt als je het hebben kunt"…

Er speelt een virtuoze tinteling Op de toetsen van mijn gestel Graag zou ik het vatten Maar het is overal en te snel Een prachtige compositie Met een ritme ongekend Afkomstig uit de hemel Waarin ik jou heb herkend…

Zoekend naar de harmonie verborgen in de tijd tel ik een vierkwartsmaat vooraf beroer de wit en zwarte toetsen breng vanuit de chaos een melodie tevoorschijn die ik nog nooit gehoord heb…

Platte zoutpilaar, mijn zilten beeld van mama -- Dierbare foto.…

De pianist speelt op zwart-witte toetsen een dans zonder woorden in adembenemende akkoorden die hart en oren streelt en zijn hemelse klanken laat rusten in de ziel van hen die luisteren...…

zwerk over mijn woning en mijn kerk vult oor en oog met kilte op slagpennen met goud vernist gleden schrijnend de wonden binnen verscheurden de lach en het beminnen en hamerden op de satijnen kist de lamp Gods is niet gedoofd al verliest de hemel haar heldere stippen en is ook de dag van al zijn licht beroofd nu kust het leven met ivoren…

Opgesloten in een geïsoleerde ivoren kamer. Probeer de berg niet te beklimmen, je zult je bezeren aan prikkeldraad èn naar beneden storten. Je reactie doet de muren aandikken. De eeuwige J-curve, missende oogkleppen.…

Slechts één minieme stap naar voren en dan staat hij in de vuurlinie hoe bonkt het hart en trilt die knie geen deur in zijn ivoren toren die opendraait naar de geschonden mens het bloed vloeit over de betonnen grens Verbrijzelde ogen staren hem aan een smekende blik treft zijn gelaat verlatenheid waar geen maat op staat een laatste wenk,…