Alle inzendingen over Jan Steen

Ik ben een steen. Geef me een duw En ik geef je te leen Een lawine van stenen, ruw. Maar niemand duwt. Ik blijf staan en ween Tot de storm luwt En weer ben, een gewone steen.…

tussen beelden in het park tast ik je stilte af geboren in de zee lig je ingetogen gestold een blauw gedicht van steen nata in mare innemend als de welving van je been.…

Als een steen mij op de maag ligt Ligt hij mij niet in de weg Als een kei mij op de weg ligt Moet ik daar dan omheen Als ik een kanjer van een rots ben Beklim mij met een groot allure Kun je zeggen dat je die steen Met het meeste gemak hebt gehad.…

schrijf in woord aan een stijgend beeld dat ons in stenen steedsverdeelt tot mensen die weer verder komen langzaam rustend in de mooiste dromen…

onze liefde was als een kostbare steen in een ruwe rivierbedding we werden ondergedompeld in de heldere stroom die ons kabbelend kuste het leven verliep als een rivierstroom die zich haast naar zee en zoals waterdruppels de stenen uitholt, zo versleet de tijd ons hart de steen is geslepen, gekerfd vol littekens het hart het heeft de…

Iedereen 2cb koel de trip je leven een vuurwerk of niet? Beter is geïsoleerd goed is niet haalbaar verlicht nooit verleerd intergalactisch gebaar. Melancholisch gewaar in twaalf stappen de weg en het gevaar wie zal `et ooit snappen. Iedereen een eiland niemand de rots in de branding en uit de brand het schouwspel de leugen…

jaar na jaar de vuursteen heeft geen besef van tijd nodig liggend wat oncomfortabel in een rivier steen te zijn toevallige voorbijgangers schaatsend met ijzers is het ijs het enige wat de steen nog scheidende houd om een vonk te creëren…

opmerkelijk genoeg liggen in zwaar gesteente volle kleuren in het verschiet we gaan onze stenen nog breken zo dadelijk met blote hand of tegenwoordigheid van geest maar nu even niet…

er was eens een ezel die zich drie keer stootte aan dezelfde steen die midden op zijn pad lag de eerste keer was het donker de tweede keer had hij dorst de derde keer was hij verliefd hij zag niet waar hij ging hij leerde aan zijn nageslacht dit pijnlijk fenomeen elke ezel echter zal zijn eigen hoeven stoten .…

ze klimmen ’s ochtends torenhoog veilig voor weer en wind en zon achter stenen glas staal en beton urenlang ruggen kromgebogen over documenten papieren en dossiers ze zinken ’s avonds in stalen kooien naar diepe gangen van trieste treinen de helle van het heden ze heten jan en miet en piet ze zijn van het prikken uitgeput hebben uren…

De koning te rijk zat ik in de zon uit te buiken op een stenen plateau, pal naast de druk bezochte, dure terrassen. Ik zag hoe ze van mijn duurzame glimlach snoepten.…

het lotje uit de loterij jan dat ben jij voor mij het echte lot van de loterij is altijd net er naast helaas maar jij bent mijn lot jan jij bent mijn jackpot jij was meteen raak! jan en tonja 8.9.1972-8.9.2007: 35 jaar getrouwd!…

De club roept slim:‘Jan Nagel interim!’ Ze kunnen rustig verder babbelen en weer aan alle gatjes krabbelen ‘Jans geest is groot, is onze hersenschim’ Zal dominante Jan straks heel die kudde van pensionado’s lekker op gaan schudden?…

Jan prees altijd zichzelv', en, wat een ander kon, Jan zei steeds onbedekt, dat hij 't nog verre won. Maar Piet zei: ,,Hoor, o , grote Jan! Ik weet slechts éne zaak te noemen, Die jij kunt, maar geen ander kan: Jou roemen."…

't Peerd schudt waaiend met zijn manen trekt en snuift en grinnikt, wringt met zijn poten dat een vuurvonk uit de harde stenen springt.…

Ik zag je niet zo vaak, omdat we vrienden waren en dan hoef je elkaar niet vaak te zien. Wat vaker had ook wel gekund misschien, maar kansen worden meest pas achteraf ervaren. Jij liet mij zien dat heel veel grote levensdoelen onecht zijn en kunstmatig opgeboend, en dat er wordt gezopen en gezoend, en je wel denken kan, maar beter nog kan voelen…

we hebben samen het tweepersoonsbed gedeeld in de achterkamer Jacob Marisstraat naar de muis geluisterd achter de betingelde wand ik trok je vaak aan je kwetsbare oren tot je een bed voor jezelf kreeg in het sanatorium pas veel later kwam je weer thuis we waren verhuisd en je had een kamertje alleen nooit was je later nog zo…

het werken zit hem in het bloed woorden verspilt hij er niet aan afbreken en opbouwen is een baan die zonder zeuren gebeuren moet de restauratie van het kerkelijk goed vergt handenvol werk dat altijd spontaan en met heel veel plezier wordt gedaan zonder te struikelen over een loonvoet maar niets van dit alles had hij kunnen doen zonder…

Is liefde dronkenschap, zo ben ik altijd zat; Schreef Jan lest op een lei. Maar Joris schreef er bij, De Liefde hoeft hier niet, 't is waar behalve dat.…

staat geschreven, eigenhandig, onderstreept en met versierde kapitaal op het rode memobriefje dat ik plakte naast het beeldscherm waarvan ik de kranten lees op dit tijdstip zie ik haar door wegdwalende gedachten fietsen op de Zoeterwoudse Singel in haar blauwe regenjack steekt ze over naar de Garenmarkt racet ze door de Raamsteeg net…

Zij Op het terras van Toro in Zutphen Zachtjes blazend tegen de damp van een organische thee Haar ogen verborgen achter zwarte glazen Een langzame beweging van haar vingers alsof ze een sigaret uit haar mond neemt Het staren naar het spoor van sproetjes op haar slanke arm Plots haar betoverende glimlach Ik Totaal van de kaart…

DEN HAAG - Voormalig PvdA- en Leefbaar-politicus Jan Nagel is lijsttrekker voor zijn partij 50Plus in de Eerste Kamer.…

Rapport van  de commissie Jan de Wit: ' Er is tijdens de crisis moet u weten Door Bos met uw belastinggeld gesmeten Zodat het nu een beetje tegenzit Behalve voor bestuurders van de banken Die u alsnog heel hartelijk bedanken.' --------------------------- De Commissie de Wit presenteerde haar lijvige rapport over de gang van zaken tijdens…

Ik heb u nooit door bitterheid bedrogen, Onder mijn huid bloeide blijmoedigheid, Want ook de bloemen leven snel en open, En leven heet vergankelijkheid. Nu lopen vogels in de vlakte van mijn ogen. Ik ken de onschuld van de made, ken de averij. Dit is mijn dageraad, de moed voor regenbogen, Gods jonge vingeren verwekken mij. Ik laat u nog…

als hij aarzelt om je mee te nemen omdat hij vermoedt deze heeft nog zoveel om te geven en het leven je ook niet los laat de strijd tussen die beiden jou te veel pijn doet en jij voelt dat hun spagaat ten koste van jou gaat dat jij dan inziet van ik verlies mijn diepe warme gloed en dat jij dan de regie neemt in dezen dat jij beseft…

Ze vonden het keigoed, een gaaf idee Om een satirisch filmpje te gaan maken En Timmermans volledig af te kraken Toen was het plots gedaan met de SP Nu vragen ze zich af hoe dat nou kan Maar ik denk steeds: ‘Hoe zou ‘t zijn met Jan?’…

het wonder zit in het alledaagse zegt Jan hij ziet het in de eenvoud van de buurjongen die in al zijn gewoonheid een buitengewoon bijzonder man is Jan gaat in zijn droom terug naar de kwekerij de bron waar zijn onbeweeglijke vader met de gieter een broesje aan de planten geeft het wonder zit in het alledaagse zegt Jan…

Steeds als Henk weer ging verbouwen en met stenen liep te sjouwen voor een muurtje dat hij maken zou dan was hij de sigaar want zijn vrouw die er op toe zag en als sfinx er op de bank lag klaagde meters steen en been en gaf hem zinloos commentaar Zeg Henk, je moet het zelf weten maar je bent een steen vergeten en dus zeg ik het maar even…

'k Was thuis en Dacht dat ik droomde 'k Was daar en Zei tegen mijzelf: Voor áltijd Nooít meer eenzelfde N-E-G-E-N - E-L-F…

Ik kan niet dichten al sla je me met een hamer ik kan wel mooi zingen vraag maar aan mijn badkamer Toch heb ik een blauw vermoeden dat er een gedicht in me zit of een lied van verlangen, belofte, liefde en gemis Snelle dagen splijten ons uiteen en voegen ons weer samen steen voor steen metselen we aan dit huis en nestelen ons in geborgenheid…