Alle inzendingen over Jan van Gent

Jacob van Artevelde, geboren in Gent woonde in een heel chique tent Hij schreef duizenden gedichten en stuurde naar alle vrouwen liefdevolle berichten maar het bleef toch vooral een gestoorde vent…

Destelbergen, Aanleunend bij Gent, Zoekt er soms vertier, Maar voelt er zich … Bekocht. De Dampoort voorbij, Alle poorten voorbij, Stroomopwaarts Naar de bron Die je hier bond. Je geraakt eraan … Verk(n)ocht.…

De cijfercombinatie van de trekking van vorige zaterdag bracht de bezoekers van het Bach-concert in Gent van slag, halverwege de zesde cellosuite liet de dirigent het even schieten en hij somde de winnende getallen op met een brede lach ...…

Hij moet naar Gent, waar zijn familie woont. Hun glimlach brengt zijn beven tot bedaren. Daar gaan ze. Wie heeft wie de weg getoond? De column waarop dit sonnet gebaseerd is, werd op mijn weblog geplaatst op 8 april 2010, met als titel "De weg naar Gent".…

Koplampen en straatlichten Vervoeren mij De rode draad op de snelweg Gevoed door opritten De onderbroken lijn Naar de bestemming Inhaalmanoeuvres van de geest Langs een haag van geluidschermen Op automatische piloot Tussen De Panne, Aalter, Nevele en Gent…

Hun blik vangt de fotograaf die hen zoekt in te blikken Via een camera kijk je dubbel Ze zijn tweemaal gefixeerd Fotografie doet zijn aandacht leven Techniek doet het hart kloppen De camera geeft hen de geest Zij geven de foto een ziel Zoals het andere intrigeert is het andere geïntrigeerd Zeepbellen zijn te vatten voor ze uiteenspatten…

Ik, schreef de dichter in zijn gedicht zonder te beseffen dat er lezers zijn die er klakkeloos van uitgaan dat hij zijn eigen hoofdpersoon is Ieder heeft een rol te spelen - een schrijver evenals een lezer Ik beval, schreef hij dus over haar maar een lezeres uit Gent sprak hem bestraffend toe: dat kan niet, je bent een vent…

. ________________________________ COMPLIMENT Mijn dank Jan B., van hier tot Sas van Gent Voor 't welgemeend oprechte compliment Ik lok ze af en toe wat uit hun tent Let op de vorm, maar meer nog op de vent Er zijn ook vrouwen bij, maar of het went... Mag lijen dat één mij een antwoord zendt…

een losbol met een snoetje veel vrouwelijk talent een kakelend kaketoetje met aardig Gents accent van niets naar vice-premier en straks ook centerfold de beeldmedia doet mee ze is nochtans niet blond ...…

Jan bezoekt zijn vriend Jef en belt aan: De echtgenote van Jef (Annie) doet open. Jan: - Hé dag Annie, is Jef thuis? Annie: - Neen Jan, hij is verleden week te voet vertrokken naar Santiago de Compostella! Jan: - ’T is niet waar hé, alweer? Annie: - Ja, Jan, je kent hem hé! Jan: - Hoe is ’t in Godsnaam toch mogelijk?…

Ernst Jan en Jan Jos in de kroeg Ze dichten er talloze stukken Men hoort er maar zelden, ‘genoeg!’ Ze hangen al uren op krukken De kroeg met Jan Jos en Ernst Jan Vaak wil er wel eens wat mislukken Men roept dan vertwijfeld ‘hoe dan?’…

is Jan Jacob Krediet dood en spreekt en zingt men in koor ja Jan, oh ja, Jan Jacob, het was een moeilijke jongen, man, mens!!!…

Wat anderen ook ervan vinden, Jan-Anne zal zich daarover niet opwinden. ’s Avonds na een drukke werkdag is Jan-Anne vaak moe. Dat Jan-Anne zo kan en wil leven en daarmee gelukkig is, doet er toe! Jan-Anne houdt van veel lezen, daarin kan hij ook veel beleven. Ook leest Jan-Anne met veel interesse in de Bijbel.…

(voor Jotie) Een lange nacht in Gent om een dode vriend te eren wat god wat een dwaasheid is maar de armen doet groeien in een slagveld met de duivels die verloren wordt opnieuw zoals hij openbaarde en ik een in memoriam er achterna uitvecht niet ver van Oudenaarde gedeeld in bloedende letters.…

Ik vind het lastig, hoe schrijf ik dit op De RJ-woorden wil ik niet gebruiken Dat zou voor velen naar racisme ruiken Behalve als ik het in hiphop stop Ron Jans Ron Jans je zong het n-woord n..... Ron Jans Ron Jans je kreeg flink op je fl.....…

Jan malde wat met Nel, en 't was wel met haar wil; Nochtans en deed ze niet als roepen: Stil, Jan, stil. Maar Jan kon meer dan Diets en hield haar bij haar pak: Nel was van Londen, en 't was Engels dat ze sprak.…

waar libelle met de spiegel wekelijks op tafel komt reflecteert zij avontuurlijk met zijn familie tromp het leven van alle dag het verstript spionnetje vertelt ons het gewone van dagelijkse bedrijvigheid het verschil ook in wereld tussen jong en oud mild spottend kaatst hij ook in jou en mij schuilen jan en jans zoals ieder van…

Gewoon nepnieuws ja toch, niet was getekend Jan Krediet u wel die van 'Jan Krediet is dood' (ik leen geen geld meer uit) 'Jan Krediet woont hier niet' (er moet contant betaald worden) En maar lachen!!!…

Jan Boeren verkoopt spruitjes Het liefst aan vegetarische luitjes. Helaas heeft Jan Geen marketingplan, Hij doet het op zijn janboerenfluitjes.…

het lotje uit de loterij jan dat ben jij voor mij het echte lot van de loterij is altijd net er naast helaas maar jij bent mijn lot jan jij bent mijn jackpot jij was meteen raak! jan en tonja 8.9.1972-8.9.2007: 35 jaar getrouwd!…

De club roept slim:‘Jan Nagel interim!’ Ze kunnen rustig verder babbelen en weer aan alle gatjes krabbelen ‘Jans geest is groot, is onze hersenschim’ Zal dominante Jan straks heel die kudde van pensionado’s lekker op gaan schudden?…

Jan prees altijd zichzelv', en, wat een ander kon, Jan zei steeds onbedekt, dat hij 't nog verre won. Maar Piet zei: ,,Hoor, o , grote Jan! Ik weet slechts éne zaak te noemen, Die jij kunt, maar geen ander kan: Jou roemen."…

Het was in een oud schooltje, en de ramen waren hoog, dat zich de schaduw van een man tot in de lichtkring van oud stof voorover boog. Linden, kinderen in een onverstaanbaar nieuwe taal, herkenning van een uitzicht bij het raam; en binnen trekt het pleisterwerk zijn eigen krijtkring in een oud lokaal. De schim van lang verloren leven kan…

Waar wortels knagen en water kabbelt Waar schoonheid behagelijk siert Waar vroeger nu is en vandaag regeert Het is fijn in mijn stad te zijn Waar markten bruisen Schoonheid aanschouwend Torens nog echt zijn en mensen zo klein Mijn stad Mijn thuis Mijn spiegelbeeld Voor en na het slapengaan…

Ik zag je niet zo vaak, omdat we vrienden waren en dan hoef je elkaar niet vaak te zien. Wat vaker had ook wel gekund misschien, maar kansen worden meest pas achteraf ervaren. Jij liet mij zien dat heel veel grote levensdoelen onecht zijn en kunstmatig opgeboend, en dat er wordt gezopen en gezoend, en je wel denken kan, maar beter nog kan voelen…

we hebben samen het tweepersoonsbed gedeeld in de achterkamer Jacob Marisstraat naar de muis geluisterd achter de betingelde wand ik trok je vaak aan je kwetsbare oren tot je een bed voor jezelf kreeg in het sanatorium pas veel later kwam je weer thuis we waren verhuisd en je had een kamertje alleen nooit was je later nog zo…

het werken zit hem in het bloed woorden verspilt hij er niet aan afbreken en opbouwen is een baan die zonder zeuren gebeuren moet de restauratie van het kerkelijk goed vergt handenvol werk dat altijd spontaan en met heel veel plezier wordt gedaan zonder te struikelen over een loonvoet maar niets van dit alles had hij kunnen doen zonder…

Is liefde dronkenschap, zo ben ik altijd zat; Schreef Jan lest op een lei. Maar Joris schreef er bij, De Liefde hoeft hier niet, 't is waar behalve dat.…

staat geschreven, eigenhandig, onderstreept en met versierde kapitaal op het rode memobriefje dat ik plakte naast het beeldscherm waarvan ik de kranten lees op dit tijdstip zie ik haar door wegdwalende gedachten fietsen op de Zoeterwoudse Singel in haar blauwe regenjack steekt ze over naar de Garenmarkt racet ze door de Raamsteeg net…

Zij Op het terras van Toro in Zutphen Zachtjes blazend tegen de damp van een organische thee Haar ogen verborgen achter zwarte glazen Een langzame beweging van haar vingers alsof ze een sigaret uit haar mond neemt Het staren naar het spoor van sproetjes op haar slanke arm Plots haar betoverende glimlach Ik Totaal van de kaart…