Alle inzendingen over Jonge OR Vaders

De jongen wachtte op de dingen die komen zouden. Zijn vader zette de kachel op tafel, zijn moeder bracht huisraad naar boven. Toen begon het wachten. Het wachten op het water. Het kwam als een groot grijs monster dat zich breed uitrolde over het bouwterrein over het braakland naar het huis waar hij woonde.…

ik droomde van mijn vader hij zat te vissen op z'n vaste stek de dood had hem jaren jonger gemaakt en zoveel gelukkiger vooral... verwonderd mij daar aan te treffen bergt hij zijn hengel in het foedraal en na een korte aarzeling; "we moesten maar eens gaan jongen je moeder heeft het eten klaar"…

zal de stilte dalen nu je vaders verpletterende hand hebt vastgelegd je de genadeloze vonkenregen opnieuw weerstond inbond tot een boek je de gekartelde snapshots van toen ondertitelde met onverbloemde taal de stilte daalt neer als de gekwetste jongen zijn kinderen ziet en voelt hoe zuiver liefde is…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Zie je die man in zijn chique pak op bowlingschoenen, dat is de vader van die stille kleine, hij doet zo zijn best, alles heeft hij voor de jongen over maar zijn karakter hé, twee stillen bij elkaar, niet wetend hoe te komen tot de ander. Zijn vrouw vlucht in haar werk, de jongen in zijn games. Je wilt wel maar je weet niet hoe.…

ik droomde van mijn vader hij zat te vissen op z'n vaste stek de dood had hem jaren jonger gemaakt en zoveel gelukkiger vooral... verwonderd mij daar aan te treffen bergt hij zijn hengel in het foedraal en na een korte aarzeling: "we moesten maar eens gaan jongen je moeder heeft het eten klaar"…

wij en de tijd we hebben allebei met hem gevrijd de kinderen vaders moeders ondertussen de kleinkinderen ook al niet meer zo klein het nest is leeg in de oude boom maar groeien doen de jonge scheuten gekoesterd door het licht dat door de kale takken schijnt stilaan gestreden is de strijd maar de tijd ons toegewijd was…

[Dit schreef ik voor mensen] Onze lieve zoon Onze lieve zoon, je zou voor je vader gaan fietsen op de Alpe d’Huez, het kwam er helaas niet van. Dagelijks was je aan het trainen en dat deed je met liefde voor je vader. Drie maanden van te voren overleed je door een hartstilstand, je was nog zo jong.…

Ze is zo jong maar lijkt oud door de helse pijnen haar voeten zijn zo koud waarom mag zij de zon niet meer zien schijnen. Op de foto aan de muur staat een levenslustige meid met zucht naar avontuur nu wordt ze liefdevol verzorgd maar mijn hart dat schreit.…

Het schijnt jong en ervaren en zijn niet wel te paren; maar `t is een valse schijn: men kan wel jong van jaren en oud van uren zijn.…

Toen we jonger waren hadden we in nachten als deze elkaar bemind naar de mate van onze dronkenschap en geilheid. Toen we jonger waren was het leven bloed en adrenaline. Toen we jonger waren: elke morgen een handvol ijs elke middag een parasol elke avond een paarse sjaal Ach ja, zo was het toen we jonger waren en nachten…

Van buiten word ik langzaam ouder Maar binnenin blijf ik eeuwig kind Als ik terugkijk over mijn schouder Is het de tijd die mijn lijf verslindt Mijn ziel krijgt hij nooit in handen Van binnen blijf ik altijd jong Toch ligt mijn lichaam in zijn handen Omdat ik ooit aan hem ontsprong.…

Voor altijd jong Staand op het dek “Dag” Een laatste handkus De boot vertrekt Voor altijd jong Foto’s in het zwart en in het wit Moeten mij vertellen wie je was Er is er eentje bij waar je op je hurken zit Zoekend naar iets Ik zou willen dat ik je gedachten las Kijkend over een kleed met prul Wat dacht je Had je op zo’n moment…

Meesjes dartelen in ruige wilgenkoppen nog jong van takken…

als ik weer de jongen in jou zie met ogen die guitig lachen dan gaat mijn hartslag in galop en jaren vallen uit als grijze haren weer twintig en er is geen leed de dagen lachen de jaren uit later is een laan met duizend bomen leven met jou is alle dagen feest elke dag verpakt in blauwe strikken en je lach bleef altijd schijnen verlichtte…

in de storm van jong breng ik je terug naar het meisje van weleer maak je geen zorgen blikkend in atlas van vroeger beginnen we weer op de eerste bladzijde die tijd wil ik omhelzen waarin ogen wentelden in liefdesvuur - in de onbestendigheid van verlangen over de randen van mijn handen tastend naar het geluk van toen…

Vandaag de dag is morgen ver weg. Nu moet het gebeuren. Gisteren was ooit, maar is nu niet meer. Nu is nu. Morgen zien ze wel weer.…

Gek, ik voel me peuter, kleuter of schavuit Ik lach en dans en spring en fluit. Is dat misschien al lente in het bloed Blij zijn, gekscheren het maakt niet uit maar het voelt erg goed. Zoveel dromen en ook wensen, dansend door de regen Ieder kijkt op en dat kan me niks schelen. Een ernstig telefoontje, plots de slappe lach Wat ben ik tevreden…

Te snel, veel te snel ging ze, veel te jong ze staan om haar heen: Maar zouden alles geven....…

Ze was kromgebogen, donker gekleed en hun haar in een knotje En kijk nu eens, we zijn nog even jong als vroeger. Ik wil niemand ontmoedigen, maar zeker ben ik niet dat twintigers even overtuigd zijn van onze onverwoestbare jeugdigheid als wijzelf. Oude mensen achten zichzelf jonger dan ze zijn en jongeren ouder.…

een grijze bedoening sla de waterkant dan oeverloos kleine jongen haal je vader maar hij vliegert wel als jij dat wilt als dat is wat jij wilt godverdomme kleine jongen is dit dan alles deze herfstachtige vertoning met de grijze vlieger en de donkere waterkant het dalen dalen dalen liggen gaan en roepen ze waren met teveel, nee…

Wanneer een mens jong is, kan hij nog kiezen. Kiezen uit aantrekkelijke mensen. Wanneer hij ouder wordt, blijft één uniek mens over. De vader of moeder van je kinderen. De oma of opa van je kleinkinderen. Alleen trouw is dan nog een keuze. Voor de liefde van je leven. Wanneer je dat nog wilt en kunt. Wanneer je geluk hebt.…

Door de zwarte stad rijdt de zwarte kar met de hooggeladen kolen, de kolen zijn zwart de zakken zijn zwart de kar is eronder verscholen. De twee grote paarden gepeesd en gespierd zwaar gevleesd op de ronddikke poten: zij schokken, zij nijgen de koppen ter aard, de zwetende koppen grauw-manen omzwierd. Zij trekken de wagen zij trekken…

Daar was 'n meisje, daar was 'n water, daar was wat zonne en groenig riet. Dat water zong met zilvren klater, dat meisje zong 'n vrijerslied. Dat meisje had zo rode wangen en brede heupen dat ze had! D'r haar dat berste uit de spangen en glom of 't vol van zonne zat. D'r ogen keken maar in het water daar sloeg ze 'n…

vertel me toch hoe ik mijn ogen sluit, mijn ogen sluiten mag bij avond, bij het duisteren, op elke nieuwe dag omdat ik u zo voor me zie als mijn verleden vader. Vader! Op je allerlaatste bed - de witte hyacinten bloeiden - vroeg je mij waarom ik uit betraande wimpers keek naar vroege en vreemde verten.…

De jongen wachtte op de dingen die komen zouden. Zijn vader zette de kachel op tafel, zijn moeder bracht huisraad naar boven. Toen begon het wachten. Het wachten op het water. Het kwam als een groot grijs monster dat zich breed uitrolde over het bouwterrein over het braakland naar het huis waar hij woonde.…

Ooit heb ik op de zondagsschool geleerd -‘k was nog heel jong, hooguit een jaar of negen- dat wat ik deed vaak slecht was en verkeerd maar Lieve God die zou het me vergeven Op dat soort zaken werd ik getrakteerd des Heerdaags in mijn prille jonge leven Het werd me op de zondagsschool geleerd als knaapje, van pak weg een jaar of negen De…

Ergens op de wereld is een korenakker alleen nog dodenland rijst een aanklacht naar omhoog vanuit een lege hand en ergens huilt een moeder of treurt een jonge vrouw wacht een vader op bericht of hangt een vlag in rouw ergens op de wereld vliegt een jonge zwaluw langzaam naar de dood klapt wanhopig met de vleugels in zijn stervensnood…

Als stille getuige siert ze de kast Mijn vader, veel te jong overleden, verdwenen, maar zijn beeld onaangetast. Kleinkinderen staren naar ‘t relikwie met open mond en vragen : Opa wie?…