Alle inzendingen over Kaarsen verlichten

men steekt kaarsen aan en kijk weldra baden wij in een zee van licht…

nog zal duren Intussen wordt de vrede opgejaagd en verdreven Overal zullen de wapens twee dagen zwijgen dan zal er aan alle zwaarden weer bloed kleven De kerstdagen zijn in aantocht In een schamele stal bloeit het licht Toch zal menig mens zich gaan afvragen of de vrede het hart nog steeds verlicht……

met twee wandelaars wat moest hij met al die kaarsen zocht al naar een afvalbak bedacht toen opeens dat hij die ochtend erg laat was geweest misschien had ze hier wel op hem staan wachten om echt afscheid te nemen er ging een steek door z’n hart hij zou de doos mee naar huis nemen de kaarsen een voor een opbranden denkend aan haar en…

Als het buiten zo sombert de dag wil maar niet lichten regendruppels als tranen hangend gestreept naar beneden glijden je zo van binnen sombert pak dan lucifers pak kaarsen steek ze aan ruik de verbranding zie de vlammen als een kampvuur een open haard een allesbrander oplichtend verwarmend om slaperig van te worden dan op bed of…

Een wereldbol die brandde als een kaars Was ooit het slot van een reclamespot Dit stil-verwijtend niet te missen shot Verwittigde ons: energie is schaars Daarom klinkt uit mijn opwindgrammofoon Zijn single 'Donker om je heen' zo schoon…

Twaalf kaarsen branden rondom de woorden die ik schrijf de draak bewaakt mijn elfen in de kamer waar ik verblijf vele vlammen dansen als magische wezens mijn wereld in hun eigen taal ieder een eigen verhaal tekens een nieuw begin…

De kaars brandt aan beide kanten in de holte van de nacht, beider natuur zijn mijn verwanten, in tegengesteld vuur, een vonk die smacht, je lichaam geeft een herkenbaar woord, het liegt niet, wordt de waarheid niet verstoord,tussen eind en het begin van de uitgesproken zin, of een stop er tussenin, de lust der liefde is niet alleen ontleend…

tussen kaarsen in warme gloed en tuilen in overvloed zeg ik u met enige overmoed ik lig hier goed…

Kaarsvissen glimmen in de maan, en in het licht – waarmee ze branden.…

Kon ik maar de mooist opgemaakte taart voor je bereiden met metershoge kaarsen, het verlicht de wereld met duizend ogen dan je ben meester over onafgemaakte dingen, de vrees om verlangen onkwetsbaar te verklaren voetstappen vullen zichzelf in het natste mos in de opgestoken mist wordt lief en leed betwist schaduwen van de silhouetten worden…

Kon ik maar de mooist opgemaakte taart voor je bereiden met hemelhoge kaarsen, het verlicht de wereld met duizend ogen dan je ben meester over onafgemaakte dingen, niet bevreesd hun kwetsbaarheid te verklaren, voetstappen vullen zichzelf in het natste mos in de opgestoken mist wordt lief en leed betwist schaduwen van de silhouetten worden gewogen…

Ik strijk kaarsen aan voor hen die niet meer onder ons zijn in gedachten spreek ik hun namen nog een keer uit ik herdenk ze totdat de beelden langzaam vervagen en stap de dag in…

Verlicht de lasten van vermoeiden verlicht een stil verdriet Doe dingen die je nodig acht en stel geen tijdslimiet...…

de kale akker ligt klaar om bezaaid te worden met witte kruizen ze reiken met hun schaduw elkaar de hand en tel meer doden dan ik kaarsen branden kan…

buiten ruist regen mijn binnengevoel warmer kaarsen scheppen sfeer waar ik zachte woorden zing vertellen ogen liefde…

kaarsen branden al zijn het er nooit genoeg voor alle tranen die zullen stromen om degenen die de weg naar huis nooit meer terug zullen vinden…

Ja, glorie aan de witte en roze kaarsen van de kastanjebomen over het plein. Eronder wordt een zaak beklonken, een liefde rechtgezet, een spel van hebzucht uitgelegd aan jonge kinderen.…

Als de kaarsen zijn ontstoken aan het Licht, dat door de nacht alle twijfel heeft doorbroken zeg ik : Jezus kom .......... ik wacht.…

kloppend hart gekluisterd aan het nu hoor de stilte van muziek waarop we morgen dansen we zijn de nacht voorbij als alle kaarsen branden…

De flakkerende schaduwen in de halve schemering zijn bijna sterk genoeg om in dromen te figureren Als ik zwaai dan zwaaien ze terug ze zwijgen alleen nog tot ik de kaarsen uitblaas…

Doe de lichten uit steek de kaarsen aan schenk champagne in dans de hele nacht we hebben vanavond de heimwee te gast. --------------------------------------- uit: 'Dans van een bevroren land', 1998.…

de rolluiken neergelaten daarachter geeuwt de dood hij smeert een snede brood van al die kaarsen blazen al dat doven ietwat moe komt hij nu zelf stilaan aan uitblazen toe.…

Er ruist door dennebomen een geur van mooie dromen samen zijn, kaarsen aan schoonheid en gloed doet het hart zo goed kindje in de kribbe om te aanbidden met zang en tamboerijn…

In volle bloei met oneindig veel gekleurde kaarsen Je bent het waard aan jou een gedicht op te dragen. Jij spant met je kruin de kroon!…

Nooit gedacht over de liefde In termen van competitie Maar, nu je er toch over begint Heb jij ooit kaarsen samen de ring in zien gaan? Twee boksende lichtjes, stel je voor.…

Het geeft het heelal een prachtige uitstraling Ik vergelijk het met jou Jij bent mijn lichtpuntje Alleen verlicht jij niet het heelal maar heel mijn leven!…

ik vier de verandering de eigenheid van continenten op voorhand naast een houten palissade het korrelig zweven van een ballon een uitgetelde zon op zich komt u ook uw glas klinkt alvast uw antwoord hangt als een avond in de bomen, zo duidelijk onzichtbaar de knikkerige twijfel die huilt om kennis ‘de wereld is lang geleden al gestolen…

traan emoties zitten diep en komen spontaan dichten je kan er heel veel in kwijt je gevoelens de verandering van de tijd nu ben ik niet meer te stoppen het liefst wil ik alle papier vol proppen schrijven hoe ik er over denk ik ben blij met dat mooie geschenk mijn naam staat vol trots onder ieder gedicht dat mijn gedachten laat gaan en zo verlicht…

keel die echter het gevolg is van een voortslepende periodieke onthouding ofwel op het afkicken ene hemelse nicotine is gericht (maar dat is niet des luisteraars deel) kleven oren aan mijn lippen wachtend op de reddende tong hier komt spoedig de redding uit grote menselijke ongemakken; de diepe sociale kloven mijn woorden zullen de verlichting…

je ligt op bed zoals eens in je moeder niet licht maar zwaar als een loden kind ontstijg je last val naar boven in het leven word licht in je geboorte…